Afgelopen zaterdag is een hele goede bekende - eigenlijk vriend, maar ja mag je dat zeggen als je elkaar heel vaak en lang niet ziet - dus hele goede bekende voor wie lief C. en ik hele warme gevoelens koesteren, overleden. René. Zaterdag gebeurd, via de sociale media tam-tam vernomen, later via een telefoontje van zijn nabestaanden en afgelopen dinsdag kwam het weten middels heel veel voelen keihard binnen.
Een paar jaar geleden hebben wij een gloedvolle zaterdagmiddag en -avond met René doorgebracht. Zo één die je nooit vergeet, zo één die al op de middag zelf de boeken ingaat als historisch en zo één waarna je steevast tegen elkaar zegt: "Dat moeten we vaker doen." Dan kom je elkaar weer tegen en zeg je: "Zullen we binnenkort afspreken? - "Laten we dat doen ja." Manlief heeft op die manier regelmatig afscheid van René genomen als hij 'm tussen neus en lippen door zag en sprak.
 |
| Deze cd kreeg ik van René, eerste album van Kings of Leon. |
Gister arriveerde aangetekend en wel de kaart. Op de kaart staat een prachtige foto van René. Die knippen we uit en lijsten we in. Gelukkig hebben we de foto nog, maar wij spreken nooit meer af, af te spreken. Met niemand nooit meer, voortaan spreken wij gewoon af. Vrienden gij zijt gewaarschuwd!
Morgen mogen we op voor opnieuw een afscheid. Eén met 'live' muziek. Ik hoop op een gloedvolle middag.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten