In oktober kreeg ik van lief C. 'The Artist's Way' van J. Cameron kado en wat een kado. Een manier om, in mijn woorden dan, creatieve ideeën en ingevingen te kunnen manifesteren of materialiseren. Voor mij gold toen en in iets mindere mate nu: ik heb de ideeën en ingevingen en ze kunnen levensvatbaar zijn - maar omzetten in iets concreets daar heb ik moeite mee. Ik ben van de romantiek van de leegte en het blanco vel: het kan nog alles worden. Zodra je één stap zet in het creëren kan iets natuurlijk ook mislukken.
(Zo kan je faalangst namelijk ook omschrijven :-)).
In november ontmoette ik na lange tijd een dierbare vriendin. Zij is niet een vriendin in de zin van veel zien en bellen en afspreken en ook niet in de zin van elkaar heel goed kennen, zij is een vriendin die door haar muziek met mij meereist. Haar muziek is waar ik ben. Waar ik woon is haar muziek. Zij is muzikante, singer-songwriter Jennifer Terran en in november vorig jaar zag ik haar voor het eerst in zes jaar, ze was hier om haar nieuwe cd 'Born from the womb of Silence' te promoten. En zij wees me erop: 'Winter is part of the creative process, don't resist it. All of the seasons are beautiful and nescessary.'
Die woorden las ik daarna menigmaal om ze te voelen - echt resoneren deden ze niet... Maar toen was daar de winter. De sneeuw. De stilte, het gedempte geluid en de behoefte naar binnen te willen gaan - zelf stil te zijn en de ruimte te ervaren waarbinnen vanalles kan ontstaan. Inmiddels voel ik leven ontstaan en ideeën tot leven komen. Maar het is nog jong en pril het heeft nog even de winter als baarmoeder nodig om sterker te worden, te groeien. Deze nieuwe kennismaking met de winter en de rol die het heeft in mijn ontwikkeling is magisch - voor die magische ontwikkeling is het voor de lente nog te pril.
Heel veel warme wintergroeten 'from the womb of winter'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten