Ik richt her en der kleine altaartjes op, voor de vrouw in mij die geen moeder wordt (van een kind van vlees en bloed). Mijn keuze. Iedere dag maak ik een knikje naar die keuze en naar de vrouw die ik ben en de niet-moeder in mij. En ik tast af, voelt deze keuze nog goed, klopt het met waar ik ben, waar ik naar toe ga? Dan kijk ik naar mijn man – hij is onlosmakelijk verbonden met mijn keuze – en dan tintelt alles ‘ja!’. Ik word niet op een dag wakker met spijt om het hem of mezelf vervolgens kwalijk te nemen. Dan zou ik ons en ons leven samen tekort doen.
Beeld gevonden op inspirerendleven.nl
|
Er is iets anders dat vanuit mij het daglicht zoekt en het leven vindt. Mijn blog is daarom, realiseer ik me nu, een altaar voor de vrouw die continu draagt en baart - hier op dit blog al vijf jaar.
*Terwijl ik de laatste puntjes op de 'i' zet, denk ik aan P. Een hele mooie moeder die afgelopen weekend haar prachtige dochter heeft verloren. Moeder worden en zijn maakt sterk, dat zie ik bij veel vrouwen om me heen, maar wat maakt het ook zo ontzettend kwetsbaar.
You might also like Life's.a.Process#OverdievanMij (Over) Bewust.geen.kinderen#AlsmensenelkaarSteunen
(Over)-bewust-geen-Kinderen#Als.vrouwen.elkaar.in.alle.keuzes.Steunen MotherAltar#Altar.for.Life (english)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten