Gisteren trof ik mijn schoolvriendinnetje J. Wij kunnen elkaar soms een paar jaar of een jaar niet zien maar als we samen zijn is het altijd vertrouwd. Op die momenten pakken wij gewoon de draad weer op alsof het gister was dat we elkaar voor het laatst gezien en gesproken hebben. Gister bemerkten we dat er in onze huidige 'Nu's' behoorlijk wat overlap is.
Voor ons allebei Nu de kunst en kracht om te staan voor de keuzes die we maken, vrij van Angst. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wat zullen 'al die anderen' ervan vinden en als we bij die gedachte blijven, verliezen we onszelf in de Angst en daarmee de connectie met ons Zelf. Om dan ondanks de Angst het pad waarop we ons bevinden te blijven bewandelen, is dapper. Wij grijpen die Angst bij de ballen.
Niet iedereen in haar omgeving begrijpt J. en niet iedereen in mijn omgeving begrijpt mij. Wat voor ons allebei geldt, is wat wij doen of laten niet is om anderen te kwetsen of schofferen; het is puur trouw aan onszelf blijven. Wij stappen door onze Angst heen en dat betekent niet dat je geen Angst ervaart, dat betekent dat wij ons er niet door laten definiëren. En gisteren samen met J. greep ik mijn en haar Angst bij de ballen. Dat kan. Samen zeker.
Vandaag proost ik op Angst. En op iedereen die Angst ervaart en deze evengoed trotseert. Dat heet moed.
2 opmerkingen:
Goed zo! Als je angst recht in de smoel kijkt, zie je soms dat het minder eng is om te kijken dan om niet te kijken.
Liefs, Martine
Mooi he. Je kijkt angst in de smoel en het lijkt dan op te lossen. Liefs Maaike
Een reactie posten