niet na 7 of na 100 jaar
Tranen ruim geplengd
Onderwijl grootse schoonheid ontdekt:
jij en alle aarde-verlaters
hebben zich in mijn dagelijkse vermengd
In de muziek op de radio
de twee merels op mijn dak
Wat dacht je van de regenboog
of ontbijten, senang en op mijn gemak
In aanmoedigende woorden,
die ik waarschijnlijk mezelf toefluister
In het licht van de dag
of het nachtelijk duister
Overal kom ik jou en jullie tegen
In zachtverwarmende zonnestralen
zelfs in de miezerende regen.
Niemand is ooit echt weg
die de aarde verlaat
Ik vraag me nu alleen af hoe het jou vergaat.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten