Pip raakt dolenthousiast, ieder blaadje, spinnetje, besje en dauwdruppel wijst ze aan "Kijk Maaik, kijk Cor, moet je zien wat mooi. "Maaik, gaan we dan nu herfstschatten verzamelen. Ik vind de herfst zoohooo mooi."
- "Dat is goed, geef jij maar aan wat je mee wilt - dan pak ik het voor je. Er is wel één regel en dat is van alles één exemplaar" - want ik voorzie dat Pip, net zoals ik, het liefst alles wat ze mooi vindt mee naar huis neemt.
We ploeteren met ons drietjes heerlijk door de knapperige bladeren in het bos. Lief en ik hand in hand en Pip met d'r neus in de lucht. Ze slaakt kreetjes van verrukking en wij genieten net zo hard mee. Het is sprookjesachtig mooi.
Het rood en het geel van de bladeren, de roze rode kardinalenmutsjes, het oranje spinnetje - "Nee, Pip die kan niet mee", de knisperende bladeren, de knoestige bomen met hun takken als grote armen. Als een trofee houdt Pip haar drie herfstblaadjes in één hand vast. Nee, dat is niet van ieder exemplaar één, maar Pip is een slimme - want ieder herfstblaadje heeft een andere kleur, één geel, één oranje en één rood "Dus dat is van iedere kleur herfstblaadje één" aldus Pip. Lief heeft een mooie steen te pakken en ik verzamel al het moois door het te vangen met mijn fototoestel.
Het is een geslaagde herfstschattenjacht. "Volgende week gaan we weer!", glundert Pip.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten