RoosRouwenAlana#'HetRecept'

Mijn leven was tot een goed jaar geleden 'redelijk dood-vrij'. Het zijn vooral de opa's en oma's die op een gegeven moment 'gewoon' gaan. Oud, geliefd en geleefd en dan houdt het een goed moment op. Het laatste jaar lijkt het wel alsof het leven zegt, "Zo ga jij maar even zitten, want denk maar niet dat jij òf je vrienden het eeuwige leven hebben." En dan 'a new reality kicks in': verdriet, rouw.

Over rouwverwerking kan je in het algemeen zeggen dat er een aantal stappen te zetten zijn. Veelal gaat dat onbewust, maar het is natuurlijk bijzonder wanneer jij je van jouw stap of fase bewust bent. Ik ben heel goed in het bagatelliseren van mijn verdriet: het is toch mijn broer niet, het is toch mijn kind niet, het is toch mijn man of vader niet...en daar ben ik me heel bewust van.

Dat brengt me bij Roos. Al enkele jaren volg ik Roos. Zij schrijft over haar kinderen, haar zieke man, over zichzelf en haar rouw. Haar man leeft, maar haar gezonde man is er al even niet meer. Haar 'rouwe'  reis deelt ze op dit wereldwijde web en in haar 'hoekje' trof ik dit aan: 'Het recept voor omgaan met Verdriet'.

Hier schrijft Roos op haar beurt over Alana Sheeren, een rouwconsulente. Alana - zelf ook niet onbespaard gebleven door het overlijden van haar zoontje Benjamin - is gevraagd naar de ingrediënten voor rouw(verwerking). Magische woorden, 3 ingrediënten: TOESTEMMING, acceptatie en steun. TOESTEMMING dus, ook al is het mijn man niet, mijn kind niet, mijn broer of vader niet... (En weer 'a new reality kicks in'.)

Alana schrijft over rouw(verwerking) in 'Picking up the Pieces', en dat is aldus Roos (die zelf ook een bijdrage heeft geleverd) een aanrader. Ze mailde mij (toen ik haar vroeg of ik mocht linken naar haar 'Het Recept'): "Ik kan je echt Alana's e-book aanraden. Het is een bundel met verhalen en ook met enkele korte oefeningetjes aan het eind van elk verhaal."

Dus in mijn eigen bescheiden 'rouwe' weg doe ik me goed aan woorden zoals die van Roos en dus ook aan die van Alana. En nu lees jij dit, wie jij ook bent - en heel misschien heb je zomaar iets aan deze blogpost, aan deze woorden en leer je daarbij in een klap een klein beetje van Roos en Alana kennen.

(Mooi hè, hoe internet de lijnen korter maakt en de verbindingen groter).