Mijn 'luchtkasteel'-gevoel

In mijn luchtkasteel in Amsterdam waar ik tot een paar jaar geleden woonde, was ik heer en meester van mijn 'universum'. Ik woonde, leefde, schreef en schilderde er. Het was mijn start- en landingsbaan. Uitvliegen wanneer ik wilde en thuiskomen wanneer ik wilde - altijd thuiskomen. Dat 'luchtkasteel'-gevoel wilde ik mee naar Alkmaar nemen. Dat is me 'net niet helemaal' gelukt.

Met de verliezen van dit jaar vers in mijn achteruitspiegel, 'doemt' voor mij mijn toekomst op. Waar ben ik mijn 'luchtkasteel-gevoel' kwijt geraakt? Wanneer heb ik mezelf in een routine vastgezet die niet gaat over 'vrijheid in verbondenheid' maar over 'gebonden zijn'. Lief C. heeft mij er nooit om gevraagd of dat van mij verwacht.

De hamvraag is: hoe vind ik mijn 'luchtkasteel-gevoel' terug? Het antwoord is er één die zich per dag laat vinden, maar één instant-manier diende zich dankzij mijn lief C. aan: een 'Window Marker'. Een stift waarmee je op spiegels, glazen èn ramen kunt schrijven! Kliederen op ons raam beneden mag nu en geeft me in het klein mij mijn 'luchtkasteel-gevoel' terug alsof alles kan...en zo is het ook ALLES KAN!

Hier hou ik me nog in ;-)