Van Niets naar Iets; een nieuw ritme #Stories.of.my.Life (up-date)

Al eerder schreef ik mijn dogma van drie keer per week te posten, los te willen laten. Dat lukt me aardig. Ik schrijf wanneer ik wil, wanneer ik een verhaal gevangen heb of een urgentie tot schrijven voel. En als het me niet lukt, als er niets komt - gebeurt regelmatig - is dat ook goed. Het is bijzonder te merken hoe ik mezelf vanalles opleg, daarnaar 'leef' en vervolgens mezelf daarmee klem kan zetten. Terwijl schrijven gedijt bij rust, bij ruimte, bij mogen en niet moeten. En dat geldt eigenlijk voor alles.

Dus nu staar ik naar buiten of naar de muur, met uitzicht op mijn dromen- en verhalenvangers (kijken of dat meer verhalen oplevert ;-)) of ik lig op de grond starend naar het plafond. Ergens in dat grote Niets - in de stilte - ontstaat altijd wel Iets.

Niets (concept)

Het is goed zoals het is

zelfs als het niets is.

Je kijkt me beteuterd aan

het is niet wat je had verwacht.

Dat niets heel veel is

en eigenlijk heel wat

zie jij niet zo.

Pas wanneer er een strik om zit

is het een cadeau.

Waar je wat aan hebt

dat je op een plek zet.

Alleen dan vindt je er wat van.

En van niets vind je niet iets.

Je stampt door de kamer

van onbegrip: leg het me uit.

Je wilt begrijpen wat ik bedoel.

Je wilt weten wat ik voel,

omdat daar een waarheid

achter schuil gaat.

Lieverd, het is intentie

niet de daad.

Niet een ding,

niet iets wat je vastpakt.

Ik hou je vast en

druk je tegen me aan.

En begrijp dat voor jou

iets altijd meer en

beter is dan niets.