'Rust, liefde en heel veel 'ikke' #StoriesofmyLife

Op 6 april a.s. is het 10 maanden geleden dat mijn leven door elkaar geschud werd. Er ontstond een enorme urgentie om voor eens en altijd goed voor me zelf te zorgen, op een manier die mij tot dan toe volkomen vreemd was. Ik ontdekte dat ik mezelf eigenlijk nooit genoeg vond, niet mooi genoeg, niet interessant genoeg, niet slim genoeg...gewoon niet genoeg. Dat wist ik ergens 'deep down' wel, maar het werd zo ontzettend pijnlijk duidelijk zichtbaar en voelbaar.

Het roer ging om, het leven 'moest' anders en verzet had geen zin. Overgave aan mezelf en aan het leven. Iedere dag draaide het om deze 4 vragen: 'wat wil ik', 'waar heb ik behoefte aan', 'wat is goed voor mij' en 'wat heb ik nodig?' Dit was geen besluit van mijn kant, het werd me voorgeschoteld - zo van 'daar moet je het mee doen. Tijd om voor goed voor jezelf te gaan zorgen Van der Werff.' Aldus geschiedde en zo is het nog.

'k Kan niet beginnen met uit te leggen hoezeer mijn leven daardoor is veranderd en ikzelf trouwens ook. Al is het niet zozeer dat ik veranderd ben - maar ik ben vooral helemaal onvoorwaardelijk mezelf. Zonder voorbehoud, met liefde alom en vooral vol overgave. Waar voorheen zoveel strijd (met en in mezelf) was, is dat als sneeuw voor de zon verdwenen. Waar ik voorheen zo ontzettend graag aardig gevonden wilde worden, geliefd zelfs, voel ik dat niet meer. 'I couldn't care less'. Tegelijkertijd is de liefde nooit meer aanwezig geweest als nu. Ik loop over.

Er is een enorme urgentie ontstaan te verhalen. Niet vanuit gemis of tekortkoming maar vanuit overvloed. Eén verhaal is een weg naar buiten aan het vinden, maar ik weet er zijn nog zoveel meer. En gek genoeg, waar ik eerst haast had - is er nu wel urgentie - maar vooral rust. Rust en liefde en heel veel 'ikke'. Geen idee waar dat me verder brengen zal, maar ik ben wel rete-nieuwsgierig.