In de afgelopen periode zijn zoveel gevoelens 'langsgekomen'; altijd een uitdaging om ze te verwelkomen. De tekst van Rumi herinnert mij daaraan. Ook al is het pijn, verdriet, schuldgevoel of boosheid. Gelukkig genoeg liefde, blijdschap, geluk en warmte. En zoals ze langskomen, vertrekken ze ook weer.
De tekst van Rumi is voor mij een hele goede reminder (daarom plaats ik 'm nu weer). Misschien voor de lezer(s) ook?
Mens-zijn is een herberg
Elke ochtend arriveert er een ander,
Een vreugde, een depressie, een laagheid,
Een moment van bewustzijn daagt op
Als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom en vermaak ze allen!
Behandel iedere gast met eerbied,
Al is het een schare verdriet
Die je huis heftig
Van zijn meubilair ontdoet.
Misschien ruimen ze je huis leeg
Voor een nieuwe verrukking,
De donkere gedachte,
De schaamte,
De boosaardigheid…
Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet
En noodt ze binnen.
Wees dankbaar voor wie er komt;
Ieder van hen is immers gezonden
Als een leidsman{vrouwe)
Van boven…
Rumi
mysticus, filosoof, poëet
Geen opmerkingen:
Een reactie posten