Bakken met de kleine man en Pip is nieuwsgierig

Omdat ik Pip na vrijdagavond niet meer gezien heb, laat ik haar pakje even liggen. Dat passen komt later wel. Ik loop niet weg en Pip ook niet...denk ik (ze is zo eigenwijs en ik ken haar nog maar net dus ik durf bij haar nergens van uit te gaan). De kleine man trekt aan mijn mouw, "Maaik, gaan wij weer zo'n lekker chocoladecake bakken?" De vorige keer dat hij hier was hebben wij een heerlijke chocoladecake gemaakt, logisch dat het naar meer smaakt bij de kleine man. Ik moet hem teleurstellen, want zelfs een cake maken kan veel centjes kosten, maar ik beloof hem dat wij samen een andere cake (uit een pakkie) zullen maken.

Die heerlijke chocoladecake die wij laatst hebben gemaakt.

Samen met mijn grote man, lief C., gaan we met ons drieën naar de toko. Op het menu 'spring rolls' en ik heb rijstvellen nodig. Die toko is een exotische hemel op aarde. Van elk vers of ge(vries)droogd porduct word ik blij. De kleine man merkt op "het ruikt in deze supermarkt veel lekkerder dan in de Deen bij ons in het dorp." De toko ruikt inderdaad heel lekker. Met de rijstvellen in mijn mandje, dwalen mijn ogen af naar exotische cakes uit 'een envelopje'. Lief C. ziet het ook en de kleine man inmiddels ook "aah, gaan we die dan maken?" Hup, de Bika Ambon in mijn mandje met een extra pakje cocosmelk die we voor deze cake nodig hebben en daarna op naar de turkse winkel, voor de rest van de boodschappen.
 

Bij thuiskomst, de kleine man huppelt meteen door naar de keuken, voel ik twee kleine oogjes kijken - maar het knuffelpopje dat erbij hoort, zie ik niet. Pip is er wel maar heeft volgens mij besloten de kennismaking met de kleine man voor dit weekend aan haar voorbij te laten gaan. De katten zijn overigens ook in geen velden of wegen te bekennen. "Zal ik alvast alle ingrediënten pakken?", ik word altijd blij hoe de kleine man zijn woorden soms heel nadrukkelijk kan uitspreken, zoals in-gré-di-ènt-en. Nog voordat ik kan reageren sjeest ie door de keuken en zet alles klaar. Alles moet rap, snel en nu - rust en geduld zijn hem voorkomen vreemd.

Nieuwsgierige oogjes.

In al onze haast, want met bakken wil ik ook nog wel eens door enthousiasme te snel gaan, hebben wij het recept niet goed aangehouden. We hadden zes eieren nodig in plaats van vijf die wij gebruikten. En van de zes, hadden we van drie slechts het eigeel nodig, in plaats van de vijf eieren die wij met eiwit en eigeel hebben gemixt. Terwijl we bezig zijn, kijkt de kleine man af en toe over zijn schouder. Alsof hij voelt dat iemand meekijkt. Ik heb hem nog niet over Pip verteld, dat doe ik pas wanneer ik weet dat de ontmoeting aanstaande is. Want hij is eigenlijk net zoals Pip, wat terughoudend als het om nieuwe ontmoetingen gaat. De mix ziet er desondanks goed uit en we besluiten het toch in de over te zetten, het komt vast goed.

Terwijl de cake in de oven bakt, spelen de heren Stratego en voel ik een klein wezentje nu aan mijn mouw trekken. "Pssst...Maahaaik, kohom es." Ik volg Pip naar boven. "Wat zijn jullie aan het doehooeen dan?", Pip op quasi verveelde toon. "Wij bakken een soort cake." Pip kijkt me vragend aan, "een soort cake?". Ik moet lachen, ze kan zo 'wijs' uit de hoek komen en ik verbaas me over haar praten. Amper ontstaan uit plukwol en tricot en ze is al een heel wezen, een hele ziel. "Ja, een soort cake. Als ie klaar is, kom ik je wel een stukje brengen. Blijf jij maar hier boven, ok." Pip knikt. Maar ik vermoed dat ze haar nieuwsgierigheid niet de baas is en ze ons vanuit haar kleine hoekje beneden in de gaten blijft houden. 

Pip's hoekje van waar ze alles in de gaten houdt.

De kleine man en Pip verstopt zich

Als je bij ons aanbelt dan druk je niet op een knopje, maar dan trek je letterlijk aan de bel. Heel charmant. Dat past bij een 18e-eeuws huisje in hartje Alkmaar. Minder charmant is het wanneer iemand aan de bel blijft trekken, heel hard geklingel - herrie en een snerpend geluid. Zoals vanavond. Pip schrok zich rot. Nog voordat ik de deur kon open doen, stak lief al zijn sleutel in het slot en twee mannen stapten naar binnen: mijn lief en onze kleine man. Die kleine man is degene die 'belletje trekt', dat vindt ie enig. Pip vond er bar weinig aan en verstopte zich onmiddellijk.

Misschien had ik Pip moeten vertellen over de kleine man. Waarschijnlijk wel. De man mag klein zijn maar produceert veel geluid en is alom aanwezig. Sneu voor hem maar de katten snellen altijd naar boven als hij het huis betreedt. Wanneer ze aan zijn geluid en hoeveelheid geluid gewend zijn, komen ze voorzichtig weer beneden. En als ze zich dan ook weer herinneren dat de kleine man continu in hun bijzijn wil verkeren en dat het liefst zo dichtbij mogelijk en ze daar ook aan gewend zijn, is het huis weer in 'rust'. Maar Pip die heeft zich vanavond niet meer laten zien, het was haar iets teveel van het goede. Dat snap ik best.

Zou Pip's zusje kunnen zijn. Foto: Aukje's Poppenatelier

Inmiddels ligt de kleine man boven op bed, in diepe rust. Schaarse diepe rust, want voor half elf nog nog niet in slaap en morgenochtend ruim voor acht uur weer wakker. Wij hebben met hem de deal 'niet voor acht uur naar beneden'. Nu beneden weer even van 'ons' is, durft Pip zich weer te laten zien. "Wie is dat?!", Pip vol verwondering. "Dat is onze kleine man, nou ja, van ons - dat is niet helemaal waar, maar hij is onze 'deeltijd-pleegzoon' (wat klinkt dat toch raar)", antwoord ik. Dat 'deeltijd' gaat aan Pip voorbij maar bij het woord pleegzoon licht ze op. "Hebben jullie een zoon, wat voor zoon zei je?" -"Een pleegzoon. En nee wij 'hebben' hem niet, wij zorgen voor hem in weekenden en vakanties. Hij woont voor de meeste tijd ergens anders."

Pip denkt heel hard na, vermoed ik, ze fronst en fronst en is stil. "Is een pleegzoon een niet-echte zoon? Ik snap het niet." - "Niet echt, klinkt niet zo leuk, vind ik. Maar dat is wel een beetje zo. Want hij is de zoon van iemand anders, van zijn moeder - maar zijn moeder kan niet meer voor hem zorgen, dus woont hij ergens anders. Hij woont in een pleeggezin. En wij zijn gevraagd dat pleeggezin te helpen met de kleine man, dus komt hij iedere maand en in ieder geval in de zomervakanties bij ons." Pip kijkt me onderzoekend aan en krabt vervolgens achter haar onzichtbare oren. "Dus ik ga hem vaker zien." - "Ja, jij gaat hem vaker zien. Wen er maar aan, aan hem en zijn alom hoor- en zichtbaar aanwezig zijn." We schieten in de lach en Pip proest "hij is wel klein hè maar je kunt hem niet missen." 

Pip heeft geen idee, want zodra je de kleine man kent met al zijn prachtige luidruchtige hebbelijk- en onhebbelijkheden en hij gaat weer weg, dan mis je hem - meteen. Maar goed, dat is natuurlijk een heel ander soort missen. Nu benieuwd naar de kleine man zijn reactie op Pip, want hij en Pip hebben elkaar nog niet ontmoet. Misschien het begin van een prachtige vriendschap? Wie weet.

Pip, tante Jel, Kick en Saar

Nog voordat ik vanochtend beneden was, hoorde ik Pip al. Of ik vandaag haar pakje ging maken, vroeg ze. Dat wist ik nog niet want na mijn keukenkastjes uitmesten gister, had ik het plan opgevat om ze vandaag in de grondverf te zetten in het kader van het afronden van de keuken-make-over. "Vandaag waarschijnlijk nog niet Pip", antwoordde ik. Volgens mij betrapte ik haar op een teleurgestelde blik. Dat snap ik, want ze 'staat' in de steigers en ze wil 'af' zijn. De levenskracht spat van haar af. Ze doet me stiekem een beetje denken aan Pipi Langkous.

Pip lijkt wel een beetje op Pipi Langkous.

"Laat je me dan de stoffen zien, van het pakje en van het jurkje dat ik krijg. Ik ben zo benieuwd." Ik liet haar de stof voor haar lijfje zien (dat is het pakje), prachtige kobalt blauwe flanel - heel pittig qua kleur en tegelijkertijd superzacht qua textuur. Pip keek me stralend aan, "Dat gaat goed staan bij mijn rode haar hè?" Haar nog niet ingekleurde ogen straalden. "Absoluut Pip."

"En wa- wa-wat voor kleu-kleur jurkje krijg ik Maaik?", ze hakkelde van enthousiasme, "laat es zien." Ik pakte het lapje stof wat straks Pip's jurkje wordt erbij en liet het haar zien. Ze keek wat sip toen ze het lapje stof zag. "Wat is er Pip, vind je het niet mooi?" Dat kan bijna niet want het is echt prachtig, heel fijn katoen turquoise van kleur met witte stipjes, speciaal uitgezocht bij Pip's pakje maar vooral bij haar rode haar. "Jawel hoor, maar ik ken die kleur helemaal niet. Hoe heet deze kleur ?" -"Dit is turquoise." Pip keek bedachtzaam en herhaalde heel zacht maar net verstaanbaar 'tuuur-kwaas-uh'.

Ik legde Pip neer om verder met mijn keukenkastjes aan de slag te gaan. Achter me hoorde ik ineens een gehik, ja of eerder een soort lachen. "Hiehhaaah, dat is grappig ik krijg een berichtje van Saar. Kick is in de sloot gevallen en tante Jel is achter hem aan gesprongen." Tante Jel, Kick, Saar - wie zijn zij, ik ken geen tante Jel of een Kick of Saar en sinds wanneer heeft Pip een mobiel? Ik loop de keuken uit en zie Pip helemaal in een deuk liggen. "Wie zijn tante Jel, Kick en Saar - en hoezo ontvang jij een berichtje?"

Pip zucht heel diep en kijkt me aan of ik ze niet allemaal op een rijtje heb. Pip op een duhuh-toon, "okeuh, tante Jel is mijn tante, logisch want ze heet tante Jel en Kick en Saar zijn mijn neefje en nichtje. Dat weet je toch en wij praten via onze hoofd met elkaar - door aan elkaar te denken. Jij bent niet echt heel slim hè." - "Is dat een vraag Pip?" Ze schudde met haar hoofd, "nee, dat is - hoe heet het ook alweer - iets wat is wat het is. Jij bent niet zo slim dus wil ik maar zeggen."

Ik ga maar verder met mijn keukenkastjes. En Pip, Pip ligt de hele tijd in een deuk - waarschijnlijk hele grappige telepathische sms-berichtjes van Saar, wie zal het zeggen.

Pip

Vanochtend werd ik wakker door het gerommel en gestommel van lief op de overloop. De vakantie is voorbij, voor hem, en het werk wacht op hem. Daar zit meer waarheid in dan je denkt, want lief doet het soort werk waarbij hij eigenlijk niet gemist kan worden - hij is de enige die zijn werk doet. Afijn, na zijn rommelen en stommelen kuste hij mij gedag en zodra ik me omdraaide zei het bed mij 'hello there again'. Precies, ik draaide me weer heerlijk nog een keertje om.



Heerlijk nog een keer omdraaien.


Het was de eerste 'echte' vakantiedag thuis. Na de tweede keer wakker worden schoot ik in mijn huispak tevens geschikt als buitenpak en besloot ik deze dag in het huis te rommelen zoals ik dat nog niet in de afgelopen twee weken had gedaan. Heerlijk de bijna helemaal ge-make-overde keuken gepoetst, wasjes van wasmand naar wastrommel naar waslijn, zeer relaxed afwassen in minstens vier aktes om als laatste klus de keukenkastjes uit te mesten - mijn favoriet. Ja, ik geloof echt dat ik niets heerlijkers vind dan het uitmesten van keukenkastjes.

Terwijl ik zo aan het rommelen was kwam ik Pip tegen. Pip is het knuffelpopje dat ik nu aan het maken ben. Hoewel ze nog niet 'af' is, kijkt ze me al wel aan met haar nog niet ingekleurde maar nu al prachtige ogen die straks omlijst worden met vuurrood haar. En ze praat tegen me...nu al. Ze is heel pittig, en cool en ooh zo lief. Niet bescheiden en lief - nee ze heeft lef en ze is lief. Mijn favoriete combinatie. Misschien omdat ik ook wel haar lef zou willen hebben (want lief ben ik al ;-)).

Familie van Pip.

Pip meldde me heel stellig: "Maaik, God is een man in pak die alleen maar werkt en altijd onderweg is. Daarom zien we 'm natuurlijk ook niet...vandaar dat bidden. Dat is praten op afstand, een soort skypen dus maar dan zonder beeld." Ah, knikte ik Pip toe. "Jahaa, hij lijkt wel een beetje op mijn vader. Die draagt ook altijd een pak en is ook nooohoooit thuis."

Zo tekent Pip God.

Ik keek Pip een beetje schuin aan, want ze heeft helemaal geen vader, ik bedoel, ik maak haar. Alsof ze mijn gedachten las, voegde ze er meteen aan toe, "Dat jij mij maakt wil niet zeggen dat ik geen vader heb. Kijk maar naar baby Jezus, wel gemaakt en ook een onzichtbare vader maar hij heeft zeker wel een vader. En omdat die van mij altijd onderweg is, lijkt het alsof ik er geen heb, maar iedereen heeft er één en ik ook." Vermoedelijk houdt het onderwerp vader én God, Pip heel erg bezig. Ik leg haar opzij en zeg haar toe snel weer te zien en te spreken - het wordt tijd dat ze wordt wie ze nu al is.

(Over) Gekozen, de vakantie is over en lief C. scheert zijn baard af

De verkiezingen zijn geweest; wij hebben gekozen, de vakantie is (bijna) voorbij en lief C. scheert zijn vakantie-baard af.


Lief C.'s vakantie-baard.

De gedachten schieten voor me langs (en) alle kanten op: Heb ik gedaan wat ik wilde doen, heb ik gelaten wat ik wilde laten, heb ik met de kennis en macht in mijn pocket gekozen wat ik wilde kiezen of heb ik keuzes en mogelijkheden aan me voorbij laten gaan. Op alles is het antwoord 'ja'. Het terugzien op de afgelopen twee weken stemt me melancholisch.

Iedere vakantie begin ik in jubelstemming, denkend aan de mogelijkheden die een vakantie mij biedt: vrije tijd...heel veel vrije tijd. Wat doe ik ermee, ik plemp die vrije tijd helemaal hutje-mutje vol. Een keuken die ge-up-date moet en een make-over'tje behoeft, administratie die wederom hoognodig gedaan moet worden, afspraken met vrienden, afspraken met familie...heel leuk allemaal...echt...ik klaag niet.

Maar slotsom van de vakantie: teveel gedaan, teweinig gelaten en behoefte aan nog een week erbij. Geef me die ene week extra en dan zal ik niets doen...echt. Dan zal ik de stilte opzoeken en me erin dompelen, dan zal ik facebook, facebook laten en dit blog bovendien (nou ja...dat deed ik dan weer wel heel pittig..even niet bloggen... ok, een beetje dan). Echt.

Het kan niet meer, de jubelstemming van voor heeft plaats gemaakt voor een melancholie van na. Ik trap er altijd in...denkend alle tijd te hebben voor het niets doen zodra alles gedaan is waarvoor je doorgaans geen tijd hebt. Zo gaat het ook met de vakantie-baard van lief C. Verheug ik me bij aanvang van de weken vrij op de baard van mijn lief, maar zodra die zich in vol ornaat laat zien, moet ie er alweer af. (Morgenochtend dan gaat ie eraf...dus nog heel even zacht wang aan wang nagenieten).

Wang aan wang nagenieten.

Wat ik zag, deze vakantie#DVZI

Nog een klein staartje vakantie over...want woensdag 26 september begint mijn 'gewone' leven pas weer. Twee weken vrij van heel veel, twee weken heel hard ploeteren (in het huis), twee weken niet de wekker hoeven zetten, twee weken met ons tweetjes.

Daarom nu een DVZI...een Deze Vakantie Zag Ik (...in willekeurige volgorde).

Deze vakantie ploeteren in de keuken#deel 1...

...en workshoppen in Workum met Aukje's Poppenatelier...

...en verder ploeteren in de keuken#deel 2...

...en improviseren in de keuken...

...en verder ploeteren in de keuken#deel 3...

...en foto's maken voor Aukje's Poppenatelier...

...en stoppen met roken..

  

...en verder ploeteren in de keuken#deel 4....

...en twee jaar getrouwd zijn...

(Over) Ons#Twee jaar getrouwd!



Zeven jaar zoenen en twee jaar in het echt verbonden zijn....

...al waren we allang echt verbonden.

(Over) Kiezen.stemt.tot.kiezen#...I want world peace...

Nog eentje...allemaal in het kader van kennis stemt tot kiezen. Het is immers vandaag zo ver, 12 september, we mogen stemmen.



Still uit: Miss Congeniality     'I want world peace'

'I want world peace' is natuurlijk het cliché van het ambitieuze maar ook betrokken miss-meisje dat gevraagd wordt naar haar wensen en ambities. Een hele naïeve gedachte niet...world peace. Mag lekker naïef zijn maar deze 'miss' wil dat ook...en een einde aan armoede. Ik geloof ook dat deze twee onderwerpen nauw met elkaar verbonden zijn. Als ik dit wil bewerkstelligen zou ik het Ministerie van Buitenlandse zaken moeten gaan bestieren, om hier in ieder geval een begin te kunnen maken.

Als minister van Buitenlandse zaken zou ik de om de wereld reizen met een alwetend en alkunnend toverstaf en door middel van fantastische diplomatie de oorlogen teneinde brengen, landen waar armoede heerst van alle kennis voorzien zodat ze het juk van arm zijn voorgoed van zich kunnen afschudden, het terrorisme doen laten verdwijnen, de verschillen tussen Noord en Zuid verkleinen en met de jeugd aan mijn zijde iedereen in laten zien dat economische belangen van nu zeer relatief zijn als de aarde uitgewoond is en er dan weinig te economieën valt en dus is een geslaagde milieutop met allesomvattende en wereldverbeterende afspraken een kroon op mijn wereldreis. Als...

Is bovenstaande idealisme of een idee van wat zou moeten kunnen en wat we met ons allen zouden moeten willen. Geen cynisme en ons neerleggen bij 'zo zit de wereld nu eenmaal in elkaar'. Maar eerlijk is eerlijk ook een idee, hoe idealistisch ook, zal aansluiting moeten kunnen vinden in de werkelijkheid van nu. De afgelopen dagen me ingelezen in de partij standpunten van SOPN (Souverein Onafhankelijke Pioniers Nederland), omdat ieder initiatief serieuze aandacht verdient...

Met mijn wereldvrede en einde aan armoede in gedachten, blader ik online op de site van SOPN en tref onderstaande aan in hun visie op... asielbeleid/integratie.

"De SOPN wil dat Nederland een sociaal land is. Het asielvraagstuk vraagt echter om een internationale aanpak. De SOPN verwacht dat de invoering van een onvoorwaardelijk basisinkomen voor iedere Nederlander navolging zal krijgen in uiteindelijk alle landen op deze planeet. Hierdoor zal naar verwachting de stroom van asielzoekers fors dalen. Indien iedere wereldburger een basisinkomen ontvangt, dan is volgens de SOPN de volgende stap dat iedere burger vrijelijk in iedere land mag wonen of rondreizen. Daarna zullen ook de landsgrenzen gaan verdwijnen, evenals de nationaliteiten."

Een mooie gedachte, wanneer iedereen in elk land een basisinkomen ontvangt, is er geen armoede en onvrede en daalt de stroom van asielzoekers. Een begin van wereldvrede...? Als ik dit lees spoken er alleen maar vragen door mijn hoofd als...
...hoe kunnen de arme landen hun burgers een onvoorwaardelijk basisinkomen verschaffen, en als het eenmaal bestaat en ik ga in Hongarije wonen, wie betaalt mijn basisinkomen dan...Hongarije of Nederland, hoezo verwacht SOPN dat als hier het onvoorwaardelijk basis inkomen invoert dat het navolging krijg in uiteindelijk alle landen op deze planeet...?

Hoe mooi die stip op de horizon ook is die de SOPN met..."dan is volgens de SOPN de volgende stap dat iedere burger vrijelijk in iedere land mag wonen of rondreizen"...heeft neergezet, het staat te veraf van de realiteit van nu.

Maar wat en wie dan wel? Ik mag een klein beetje meer dan twee maanden geleden weten maar op deze dag des oordeels 'zweef' ik nog steeds. Ga ik voor 'strategisch' of voor ambitie van groen, duurzaam, sociaal en ondernemend...wetend dat er geen enkele partij is die exact vindt wat ik denk en ik dus in mijn keuze al voor een compromis moet gaan. Voor vandaag nog geen wereldvrede...morgen misschien.


SDAP voorloper van PvdA voor 'Wereldvrede'

Iedereen heel veel wijsheid gewenst vandaag. Laat die zwaar bevochten stem horen...je hebt er recht op!

Nog even je kennis willen oppoetsen, hieronder de links naar de websites van de SOPN, PvdA, D'66, SP, PVV en 50+. SOPN
PvdA
D'66
SP
PVV
50+

(Over) Kennis.stemt.tot.kiezen#...pro-life=pro-choice...

Voordat ik hier aan toe kwam...want dit stukkie staat al even klaar....trok het analoge leven zodanig (onze kleine man, de nodige bugs - je kent het wel) dat het er niet van kwam. Over kiezen, over leven over keuzes.

Ruim twee weken geleden donderde het in Den Haag. Aan de interview-tafel bij  Frits Wester om precies te zijn. Om nog preciezer te zijn het donderde vooral daarna. Aan de tafel bij Wester zat Van der Staaij, lijsttrekker van SGP, daar wilde hij duidelijk maken tegen abortus te zijn - ook na verkrachting. Hij dacht zijn punt kracht bij te zetten door erbij te vermelden dat volgens hem er maar een kleine kans is dat het slachtoffer na verkrachting zwanger raakt...

Ach...bovenstaande hoef ik hier helemaal te melden, mijn vrienden en bekenden die dit blog lezen, weten dit al allemaal (zij lezen de krant en kijken naar het nieuws). Maar goed mocht ik een nieuwe lezer bereiken die hiervan nog niet wist...bij deze.

Met grote ogen en rode oren zag ik hoorde ik dit alles aan. Per-plex. 'Aauuuww', hart kromp ineen - adem stokte...even. Met God aan je zijde kan je dit blijkbaar zeggen. Maar ik heb de macht en deugd aan mijn zijde en ik zeg er dit over:

Het leven en mijn leven is me heilig vandaaruit absoluut pro-life...maar we hebben het over kiezen - vandaaruit ben ik nog meer pro-choice. Ik kan voor het leven kiezen want geen redenen hier of nare omstandigheden dat mij tot andere keuzes noopt. En dat is een cadeau, want op het moment dat ik dit schrijf en jij dit leest wordt er ergens een vrouw verkracht, een jong kind misbruikt of komt iemand er achter ongewenst zwanger te zijn.

In wat voor land wil je dan als vrouw, als man - als mens wonen? Dat is de vraag. Want Van der Staaij mag dan zeggen dat hij alles zegt met enorme compassie voor de vrouwen die 'in deze situatie zitten' (verkracht zijn en al dan niet zwanger), maar wat biedt hij hen.

De SGP, Staatkundige Gereformeerde Partij, is een partij die spreekt en handelt vanuit Gods Woord, zoals daarvan belijdenis gedaan wordt van de Nederlandse Geloofsbelijdenis (meer weten hierover, google op Nederlandse Belijdenis - gaat vooral om artikel 2 en 7). De SGP, dat is wel duidelijk, is tegen abortus - ook bij verkrachting. Het leven is heilig, maar ik vraag me af hoe heilig voor hen het beschadigde leven van de vrouw in kwestie is...

Volgens mij is het leven heilig en bevestig je en schenk je het leven haar heiligheid door het in haar waarde te laten en de ruimte te geven zelf te kiezen. En dan is de overheid ervoor dat bij iedere keuze de hulp beschikbaar is die op dat moment gewenst en heel nodig is. Dan zijn wij als medemens en -burger hier om haar de hand te reiken en bij welke keuze die zij maakt niet te veroordelen. Want je zult het maar meemaken. Leven stemt tot kiezen.

Foto: Springofpoem.blogspot.com

Hieronder aantal links, naar de website van SGP en de links rechtsstreeks naar hun verkiezingsprogramma en hun standpunten. Daaronder de links naar het CDA en de ChristenUnie.

SGP
Verkiezingsprogramma SGP
Standpunten SGP
CDA
ChristenUnie

(Over) Kennis.stemt.tot.kiezen#...integer, integriteit (ik mis mijn moeder)...

Tja, daar ga ik...met een bug in mijn blog gevolgd door één in mijn lijf...daar ga ik..met mijn belofte tot en met de verkiezingen iedere dag over kiezen te bloggen. De bug in mijn lijf verliest met de dag aan kracht en de bug in mijn blog, bleek een hick-up te zijn en geen bug. Ook goed. Mij restte de afgelopen week in elk geval niets anders dan in bed, met thee en zakdoeken in handbereik naar de radio te luisteren... Wat is dat toch een geniaal medium...maar wat voel ik me suf geluld over de politiek, over de verkiezingen - ik voel een ander soort bug opkomen. Zulks echter geheel terzijde... Beloofd is beloofd, bug of geen bug, bloggen zal ik!


Bug of geen bug, bloggen zal ik!

Naast de stemmen op de radio, werd ik, zoals altijd als ik een griep te pakken heb, geplaagd door een andere stem, die van mijzelf. "Geef je er nou gewoon maar aan over, dat is beter voor je, gezonder ook - niet vechten maar loslaten", was zo'n zin in mijn hoofd (dat gevuld was met hele dikke stroefe watten). Maar ook het mantra "Politiek is een personality contest geworden" kwam langs (ja, echt een hele nutteloze...anyway) of wat dacht je van "Zweven is leven (dank je wel Daan D.), lang leven de zwevende kiezer?!?!?" en ik dacht aan mijn moeder en zij deed mij op haar beurt weer denken aan integer, integriteit. (Volg je het nog een beetje?).

Dat van mijn moeder moet ik denk ik wel uitleggen. Mijn moeder is voor een hele lange periode politiek actief geweest. Vanaf begin jaren '80 tot en met de eerste jaren van de 21ste eeuw. Eerst lokaal en later ook provinciaal. Altijd met een heilig geloof in sociaal democratie, in iets kunnen betekenen voor anderen en het geloof in verandering (ten goede). Nu weet ik dat ik over mijn moeder niet geheel objectief kan schrijven, ik bedoel 'het is mijn moeder!'. Zij heeft mij gedragen, gebaard, opgevoed en veel meer. Maar waar ik nu zo een behoefte aan heb, daarvan is mijn moeder gemaakt: integriteit. Ik geloof heilig in het altijd integer handelen van mijn moeder toen ze politiek actief was (en ook buiten het politieke bestaan).

Haar geloof in de democratie als de manier om te besturen, om tot besluiten te komen - om over te gaan tot handelen heb ik enorm bewonderd. Zij kon geweldig goed 'verliezen' door na een besluit dat genomen was, waarmee zij het oneens was, mee te werken aan de uitvoer daarvan. Zij zei dan: "Het is mijn taak om te zorgen dat wat er gebeurt, door een meerderheid besloten, zo goed mogelijk gebeurt." Ik vind dat van een enorme integriteit getuigen... Ik mis dat nu. Eerst meewerken, dan terugtrekken en erop afgeven (denk aan Wilders die zich uit het Catshuis-overleg terugtrok, of wat dacht je van het CDA: eerst voor de langstudeer-boete en nu 'ineens' niet meer...etc..).|Ik heb haar ook nog nooit horen 'bitchen' (excusez-le-mot) over andere collega-politici. Het over-en-weren tussen de heren en vrouwen politici nu, het voelt een beetje onaangenaam aan.

Ik mis mijn moeder als politica. Dan kwam er tenminste iedere avond iemand thuis met een verhaal, een verhaal over democratie, hoe je eraan meewerkt ook al heb je je punt verloren, hoe mooi het is als je door middel van democratische besluitvorming de wereld een klein beetje kan veranderen...ten goede. Nu heb ik mijn moeder gelukkig nog als moeder...maar 'zij': Roemer, Rutte, Sap, Samson en al die anderen die ik niet genoemd heb, kunnen nog wel het een en ander leren van de politica die mijn moeder was. Want Jel (mijn moeder heet Jelleke) die kan het WEL! Kennen, mijn moeder kennen, stemt tot kiezen.

Want Jel die kan het WEL!