Posts tonen met het label Bloggen Echtgenieten. Alle posts tonen
Posts tonen met het label Bloggen Echtgenieten. Alle posts tonen

donderdag 21 januari 2016

'Doin' it for the Kids'; celebrating 'MotherAltar' #StoriesofmyLife (up-dated)

Two years ago I finished translating 'MoederAltaar'/'MotherAltar'. This piece changed my life. It was published on website/blog dedicated to the subject 'Childless by Choice' and it triggered me to write more about it. All part of my 'Not a Mother-mindfulness', as I call it. Today I share another piece on the matter that I wrote for the website Offbeatfamily.com, but in the end never saw the light of digital day. Even though my private situation has changed (not married anymore), my views on the matter haven't. And in the end, no matter the choice, we're all doin' it for the kids.

'Doin' it for the kids!'

What makes an offbeat family offbeat? The number of kids, the way of raising the kids, having gay parents, taking care of adopted children, foster children, being a single parent or being a family of two: husband and wife? In our case it is being a family of two, my husband and myself. Pretty offbeat these days – because having children (I prefer ‘becoming parents’) is far more normal than not and far more accepted. Childless by choice is the offbeat family-form of 2014 if you ask me. The reason for this opinion is the fact childless by choice-men and –women are often asked why and even more often judged by it (and not always in a positive way). It is more of a challenge for me to defend (I prefer 'explain' but it sometimes feels like 'defend' (or is it me?) my choice than it is for a parent.

To give you an idea, here are some of the remarks that I get: “Really, are you childless by choice? But why are you a woman then?” – Really? – Yes, really. And it was a woman stating this. Really? Yes, really. Another one, “If you don’t give birth than you aren’t a real woman.” Yes, really and again a woman. Comments like, ‘selfish', 'not natural', 'not normal', 'why else be woman (maybe because I’m born this way?)’ are often the rule rather than the exception. So the offbeat family isn’t a family with gay parents of different cultures and nationalities, with children of their own, adopted and foster – no it is the man and woman – married (or not) – who've choosen not to become parents.



Not many people relate to the choice I made, but apparently they let themselves ‘not like and sometimes even hate what they don’t understand’. My choice is made with love, from love and for love. I am convinced that because there are men and women like my husband and myself that other men and women CAN have kids. 

Why? 

Because it takes a whole village to raise a child. If a mother is short of hands, or a father, we can help. We live in your village. We can babysit your children. Because we live in the same village. We, along with you, keep an eye on your children while they’re playing outside. We live besides you in the same village. And if you’re temporarily unable to take care of your child no matter the circumstances, we can step in and we will step in – for as long as it is necessary. We live in your village.

We, as childless adults, know that we don’t know what it is like to be fulltime parents to childeren of our own. But we empathize with the difficult job it can be, the work it takes and with a lot of what comes along with being a parent. It can be overwhelming as it can be magical. But for the moments that it is overwhelming and maybe even a little too much, know that there are people like us to who you can come to for support. We live in your village, we live in the village where your children live. Nurture us, embrace us – let's embrace each other, we all need each other. Let’s do this...
...for the kids!

maandag 19 oktober 2015

De Vedette #Dichterlijke vrijheid


Je buigt en neemt het applaus in ontvangst
't publiek bedankt jou voor jouw leven,
dat zij jou mochten aanraken
voor enkele kostbare seconden
voor dat heel even
De betekenis van jouw voorstelling ontgaat me
dat en die verwarring raakt me
voor meer dan een nu
voor meer dan 'n leven
De acteur, de charmeur, het masker en daarachter
die niet buigt en zich geen applaus waardig acht
nog altijd wacht op waardering
van buiten omdat binnen niets
dan een schaduw is
Waar het leeft in de luwte van het leven
van de acteur met de lachers op de hand
herkent de schaduw niets van zichzelf
bang om betrapt te worden
op dat grote gebrek
Je buigt maar je snapt er niets van

maandag 22 december 2014

'n Dagje strand #Stories.of.my.Life

Sinds augustus - sinds de 'grote verandering' is het strand een soort van toevluchtsoord geworden. Samen met Mr. Big. Om uit te waaien, om op te laden, om te vergapen aan de luchten; bij wind en storm, de woeste golven en het kruipende schuim. Bij daglicht, bij schemer en in het donker. Ik ben nog nooit zoveel en vaak naar de zee geweest als in de afgelopen vijf maanden.

Dus dank je wel zee, strand, zand, water, meeuwen, wind - jullie waren onze 'veilige haven'. Misschien nog een keer treffen voor het einde jaar - en anders tot in 2015; veel en vaak.

woensdag 2 april 2014

Geheel NIET vrijblijvend en absoluut voor ALTIJD#Stories.of.my.Life (up-date)

September aanstaande zijn lief C. en ik alweer vier jaar getrouwd. Trouwen was voor ons belangrijk en getrouwd zijn is voor ons belangrijk. Daarbij ervaar ik dagelijks ons getrouwd-zijn als een feest van ons verbonden-zijn. Het is niet alleen belangrijk maar het is ook mooi en alle dagen van alle jaren tot nu toe bijzonder.

Veel mensen die ik tegenkom hoor ik weleens morren over dat 'boterbriefje' dat toch niets toevoegt. Ben ik helemaal mee eens! Onze handtekening op de trouwakte is slechts dat, een handtekening - het trouwboekje, hoe fijn aandenken ook - is ook precies wat het is, een trouwboekje. Ze zeggen niets en voegen niets toe.



Betekenis en waarde voeg je zelf toe. Dat is dan ook wat wij doen. Ons huwelijk heeft de vorm die wij eraan geven en de betekenis die wij er zelf aan toedichten. De betekenis is ons verbonden-zijn, ons verbonden-voelen - alle seconden van alle dagen, alle dagen van alle weken en alle weken van alle jaren tot nu ... and counting.

Niets mooier om dat te vieren, te bestendigen en te bekrachtigen met een trouwdag! Dat is betekenis - dat is de waarde...en uiteraard Geheel NIET vrijblijvend en absoluut voor ALTIJD ;-)

maandag 3 maart 2014

ZIJN is de ZIN#Stories.of.my.Life (up-dated)

We zijn allemaal fysieke manifestaties van dezelfde (levens)energie. Goedemorgen, ik begin maar meteen goed :-). Zo zie en ervaar ik het. De ene fysieke manifestatie is lang en dun en de ander is gedrongen, de volgende is heel bewegelijk en de ander weer helemaal niet - letterlijk. Sommigen bewegen zich voort met humor en altijd op standje glas halfvol en anderen weer neutraal of op standje glas half leeg.

Heel lang, heel lang liet deze fysieke manifestatie zich leiden door wat anderen wel hadden (en ik dus niet), wel konden en kunnen (en ik dus niet), wel deden en doen (en ik dus niet) en ik trapte in de val van mijn eigen denken, mijn eigen laten en doen en ging volkomen voorbij aan mijn zijn. Ik had niet genoeg, ik kon niet genoeg, ik deed niet genoeg... Maar ondertussen was en ben ik wel.

When thoughts and words are left aside,
something far greater is revealed.


~ Mooji

Beeld gevonden op Margorzl.blogspot.com

Ik vraag me af of iedereen dat heeft of doet - nee, ik weet dat (bijna) iedereen dat heeft en in de val van denken en malen trapt. 'We fool ourselves (all the time)'. In mijn zoeken en vinden van wat is van mij, wat hoort bij mij, wat is mijn zin (- en is dat onzin?), wat wil ik, wat kan ik - werd ik op de meest geweldige manier herinnerd aan mijn Zijn.

Mijn lief die niets met dit vocabulaire heeft, misschien wel een hippie is (in disguise) maar zeker geen spiri 'laten we om het kampvuur dansen' man is - zei mij: "Maar JIJ bent er toch, dat is de ZIN.' Mijn Zijn is de ZIN. Wow...je begrijpt ik ben natuurlijk helemaal klaar en af ;-) Oké, oké, oké op de van tijd tot tijd kronkels in mijn hoofd na.

Maar ik ben 'blessed' met zo'n 'Buddha by Nature' naast me. Een hele goede en hele mooie reminder van mijn ZIJN in de vorm van de fysieke manifestatie geheten lief C., mooier kan het niet.

Mind is the space for the 'person',
Timelessness is the space of the Self.


~ Mooji
 
 
PS We tellen echt af, nog vijf blogposts en nr. 400 is een feit!

maandag 17 februari 2014

My Valentine#Stories.of.my.Life

Lief C. en ik zijn doorgaans niet van Valentijnsdag vieren. Ik bedoel, je zult maar één keer per jaar geleid door de commercie alleen dan romantisch kunnen zijn voor je geliefde. Dit jaar hebben we niet omdat het Valentijnsdag was - maar wel omdat het een mooie dag is (zoals iedere dag) 'ons' gevierd. Hoort bij 2014 het jaar van onderhoud.

We hebben zoveel te vieren en niet in de laatste plaats ons en ons verbonden-zijn. Lief C. is altijd 'My Valentine'...en een heuluh goeiuh!

 
 

maandag 3 februari 2014

'See you around...'# I.M. Philip Seymour Hoffman (up-dated..ED)

Mijn fantasie is hem letterlijk tegen het lijf lopen, daar samen om lachen om vervolgens naar een koffietentje te gaan en daar de meest geweldige gesprekken te hebben. Uren praten we dan over kunst, film, literatuur en poëzie en MUZIEK. Over het leven, de zin en onzin. Het koffietentje sluit dus besluiten we om ons gesprek in een hotelbar verderop in de straat voort te zetten.



Dit alles vindt plaats in L.A. Ik beleef een soort ‘Barfly’ meets ‘Naked’ (twee van onze gedeelde lievelingsfilms, blijkt dus daar in dat koffietentje) meets 'The boat that Rocked' en ik ben in de zevende hemel. Hij is precies zoals ik had gedacht, grappig, slim, gevoelig en breed ontwikkeld. Het is tegen de ochtend dat we afscheid nemen en telefoonnummers uitwisselen. ‘See you around Maaike, really nice meeting you’ en ik knik flauw – nog steeds een beetje starstruck.





In memorie van de allergrootste van nu, als je het mij vraagt... Ik ben 'struck' wat een verlies. Wat een man, wat een films. Zo jammer, we gaan elkaar nu echt nooit meer treffen, de fantasie voorgoed een droom die niet uitkomt.

Rust zacht Philip Seymour Hoffman.

Note: Vanochtend trof ik dit prachtig geschreven artikel over PSH aan.

vrijdag 27 december 2013

Broers.&.Zussen#Echt.Genieten

Eerste kerstdag met mijn broer en zussen. Alleen Dennis, mijn jongste broer, met Tania en Nora ontbraken. Ik voel me altijd zo compleet als we samen zijn. Mijn broers en zussen zijn de mooiste - van binnen en buiten, de liefste en de meest sociale. Eerste kerstdag was mijn Grote Gelukdag...en -nacht. Echt.Genieten met ook nog m'n Echt.Genoot erbij.

Ik hoop dat jullie allen ook heerlijke dagen hebben gehad. Nog een paar dagen lieve mensen en dan 2014. Geniet er nog even van.

Zusjes!

 
Collaga à neuf!


Nog meer Zusjes! Waaronder een hele schone ;-)

maandag 30 september 2013

Wij.zijn.elkaars.Spiegels#Al.Tijd

Zometeen lees je de woorden van Brad Pitt. Een bloedmooie man, maar ook een wijs man. Je leest zo ook waarom.

In het hier en nu is mijn verbondenheid met lief C. altijd prioriteit nr. 1 en wij zijn daarin en in alles wederzijds. Maar de woorden van mister Pitt herinneren me meer dan ooit aan dat we elkaars spiegels zijn - ALTIJD en dat onze woorden en daden in onze relaties heel veel impact hebben - ALTIJD.
Daarom dat ik zijn tekst hier met jullie deel. Heel inspirerend.



Brad Pitt over zijn liefde Angelina Jolie.

"My wife got sick. She was constantly nervous because of problems at work, personal life, her failures and children. She lost 30 pounds and weighted about 90 pounds. She got very skinny and was constantly crying. She was not a happy woman. She had suffered from continuing headaches, heart pain and jammed nerves in her back and ribs. She did not sleep well, falling asleep only in the mornings and got tired very quickly during the day. Our relationship was on the verge of a break up. Her beauty was leaving her somewhere, she had bags under her eyes, she was poking her head, and stopped taking care of herself. She refused to shoot the films and rejected any role. I lost hope and thought that we’ll get divorced soon…

...but then I decided to act. After all I’ve got the most beautiful woman on earth. She is the idol of more than half of men and women on earth, and I was the one allowed to fall asleep next to her and to hug her. I began to shower her with flowers, kisses and compliments. I surprised and pleased her every minute. I gave her a lot of gifts and lived just for her. I spoke in public only about her. I incorporated all themes in her direction. I praised her in front of her own and our mutual friends. You won’t believe it, but she blossomed. She became better. She gained weight, was no longer nervous and loved me even more than ever. I had no clue that she CAN love that much.

And then I realized one thing: the woman is the reflection of her man.

If you love her to the point of madness, she will become it."

Brad Pitt 
 
 

De tekst heb ik gevonden via Adam Danyal zijn Facebook-pagina.
 

maandag 16 september 2013

8 jaar Zoenen 3 jaar Getrouwd#FEEST FEEST FEEST!

Een iets trager blog-ritme. Dat bevalt goed - zo heb ik tijd om verhalen te verzamelen, MoederAltaar te vertalen en mooie plannen te maken (waarover later meer). Maar deze week draait om ons, om lief C. en ik - wij zoenen deze week 8 jaar en zijn deze week 3 jaar getrouwd!

 

 Deze week zijn lief en ik een paar dagen vrij. Heerlijk uiteten en naar Concerto kekke jazz ceedees kopen :-) FEEST FEEST FEEST!


dinsdag 9 juli 2013

...& ik voel me ook niet lekker...


woensdag 26 juni 2013

De Lijst#MijnVooroordelenBlootgelegd

Waar mannen aan moeten voldoen, daar weten vrouwen hele lijsten aan te wijden. Zoiets als een plan van eisen – wat je opstelt voor het bouwen van een huis. Ik was altijd zo content dat ik daar NIET aan meedeed. Zo’n lijstje had ik niet. Dat wist ik zeker want als ik mijn ex-vriendjes de revue liet passeren dan kon ik werkelijk geen enkele gemene deler vinden (behalve ikzelf). De één was blond, de ander had krullen en de volgende had helemaal geen haar – nou ja, zo goed als. De één was ambitieus, de ander vooral creatief en de volgende wist het allemaal ook eigenlijk niet. En ik vond ze allemaal om andere redenen interessant. Verliefd, op een enkele keer na, was ik niet, dus dat was so wie so geen graadmeter.

Lief C. en De Lijst
Toen kwam lief C. om de hoek kijken. Onverwacht. Dat was meteen al anders want de voorgaande liefdes voelde ik min of meer al aankomen. Lief C. had zich slechts éénmaal in een droom aangekondigd, maar ja dromen - hoe serieus neem je die? Waar ons begin niet echt duidde op een aanvang van een duurzame relatie, gingen ineens allerlei alarmbellen in mij rinkelen. Ook dat was me nog niet eerder gebeurd. Die alarmbellen ontvouwden zich in een lijst, jawel De Lijst die menig vrouw heeft om te checken of haar nieuwe ‘object of affection’ wel daaraan voldoet. "WTF, serieus - ik had toch geen lijst?!"

Mijn lief voldeed praktisch geheel NIET aan mijn lijst. Het universum moet echt in een deuk gelegen hebben. Grappig vond ik het zelf helemaal niet. Eén ik had dus wel een lijst. Niet grappig. Twee mijn ‘object of affection’ voldeed dus blijkbaar niet aan mijn lijst. Ook niet grappig. De verwarring in mij roerde zich hevig en in alle toonaarden, zowel in mijn hoofd, mijn hart, mijn ziel en mijn lijf. Op mijn lijst stond: creactief en artistiek (Universum:haha), lang haar (hahaha) dreadlocks oid (HAHAHA), stemt links (WOEEEHAAA), avontuurlijk en houdt van verandering (Hiiiieeehiiiee) kan koken (Voouit die krijg je van me.) en is tegen de doodstraf (Uiteraard. (Ik: gelukkig wel)).


De Lijst en mijn vooroordelen
Achteraf duiden is natuurlijk makkelijk praten, maar ik doe het toch. ‘k Denk dat ik inmiddels weet waartoe De Lijst dient. De (echte) Lijst ontvouwt zich volgens mij alleen bij potentiële levenspartners. En met alle respect voor mijn vorige vriendjes – maar zowel zij als ik kunnen concluderen dat zij voor mij geen potentiële levenspartners bleken te zijn en ik overigens ook niet voor hun. Laat dat dan gelukkig wederzijds zijn. Daarnaast laat De Lijst ook zien welke eisen er wel toe doen en welke niet. Nee, ik moet het zo zeggen: de lijst confronteerde mij op meedogenloze wijze met mijn vooroordelen. Iemand die bijvoorbeeld VVD stemt (en dat was vroeger bij ons als ‘vloeken in de (rode) kerk’), is daarmee niet automatisch een slecht mens. Dat klinkt heel belachelijk zoals ik het zeg, maar ik ben in deze toch wel redelijk dogmatisch opgevoed.

De Lijst legde meer van mijn en dat soort vooroordelen bloot en leerde me daarmee één van de meest waardevolle lessen. Uiterlijkheden zijn uiterlijkheden en wat je stemt is niet allesbepalend voor de normen en waarden die je in een relatie hanteert. Lief C. mag niet mijn 'kleur haar’ hebben wat onze politieke voorkeur betreft maar onze normen en waarden voor een duurzame relatie zijn nagenoeg hetzelfde. En de belangrijkste waarde die we delen is het leven zelf en het respect daarvoor. Nou, dan mag ie van mij part zelfs alle dagen in een oranje ribbroek lopen (op mijn lijst: draagt geen bandplooibroeken van rib en zeker niet in de kleur oranje) met een foto van Bernhard (ook op mijn lijst: republikein) op zijn revers (ooooohhhhh wat zeg ik nu).

De Lijst kan heel beperkend werken. Kan. Maar in mijn geval heeft ie me ongelooflijk geholpen, bij het erkennen en het loslaten van mijn vooroordelen en bij het vinden van de liefde van de rest van mijn leven.




 
Nora
Het is 26 juni. Vandaag precies een jaar geleden is mijn heldin Nora Ephron overleden. Hier en nu een kleine buiging naar deze kleine maar grootse vrouw. Gelukkig hebben we haar werk nog!




vrijdag 10 mei 2013

DIT is wat IS

 
 
Dit.
Nu.
Wat ik zie
ruik
proef en
hoor.
Geen afstand
tussen jou
en mij
hem, haar.
Wij zijn wij.
Wij zijn aarde
de hemel
het water
en het vuur.
Nu.
Dit
is wat IS.
(En DIT is alweer voorbij.)
 
 
 

woensdag 20 maart 2013

Zegt hij ' mijn verlosser' (2007)

“En dat is het ontmoedigingsbeleid van het leven.” Hij probeert een passende blik te vinden bij wat hij zojuist zei. “Hmmm, ontmoedigingsbeleid van het leven, gaat het eigenlijk niet over keuzes maken en dat er goede keuzes zijn, minder goede keuzes en verdomd slechte keuzes, zeg ik hem met mijn cynische blik waarvan ik me God niet weet hoe dat eruit ziet, het voelt alleen cynisch. Ik grinnik om mijn eigen gedachte.

Ja" zegt hij, ik zei Is hè terwijl ik zou moeten zeggen dat het Voelt, het Voelt alsof het leven een ontmoedigingsbeleid voert. Je wordt op de wereld gezet, je leeft en vervolgens werpt het leven, voor mijn gevoel, allerlei obstakels op. Oh, zeg ik hem, van die hindernissen die ik dien te nemen om er zo gezegd sterker van te worden, ‘characterbuilding’. My ass, dan maar geen karakter!” Hij kijkt me verrast aan en we bulderen over de tafel van het lachen.

Beeld: Lili'sBlog

Gesprekken als deze, ik vind ze terug in mijn schrift. Terwijl ik mijn eigen woorden lees, mijn verslag, mijn invulling, hoor ik Hem praten, gekke bekken trekken bij iedere zin die hij zegt om ervoor te zorgen dat wat hij zegt impact heeft. De woorden heb ik opgetekend maar het zijn toch echt zijn woorden. Geschiedenis is niet wat het was, het is wat je er zelf van maakt, ik betwijfel dat. Hoezeer ieder woord in het schrift dat voor mij op tafel ligt van mij is, zijn ze vooral van hem. Als ik niet die woorden had gebruikt zou ik hem nooit tot zoals hij werkelijk was terug kunnen brengen.

Hij noemt mij ‘mijn verlosser’. Het klinkt pathetisch maar als je hem kent, weet je dat het vooral en alleen maar een compliment is. Een compliment dat neigt naar een verantwoordelijkheid die je niet wilt hebben. Ik wil niemand zijn verlosser zijn, dan raak ik te diep. Dat is misschien passie maar het is ook pijn. Want wat als ik besluit niet meer zijn verlosser te zijn, wat ben ik dan? De grootste verrader ‘all times’ en van het universum? Gelukkig weet ik dat hij weet dat ik zijn verlosser niet wil zijn. En omdat hij het weet, mag hij het zeggen anders niet.

maandag 17 september 2012

(Over) Ons#Twee jaar getrouwd!


Zeven jaar zoenen en twee jaar in het echt verbonden zijn....
...al waren we allang echt verbonden.

vrijdag 3 augustus 2012

(Over) Mijn held, mijn lief#wij zijn wederzijds

Graag wil ik jullie aandacht voor mijn held, mijn man, lief C. De stille en zachte kracht achter dit van tijd tot tijd stuiterballetje, tobber en levensgenieter met gebruiksaanwijzing. De man die de spiegel is waar je als vrouw van droomt: vol respect, humor en wat hem betreft zie ik er altijd waanzinnig uit :-). Door hem kan ik onbedaarlijk om mezelf lachen en zijn spiegel heeft absoluut een positieve invloed op mijn zelfliefde en eigenwaarde. 


De man die niet kookt maar 'eten bereidt', de man die een biertje mag lusten maar thuis samen met mij heerlijk aan de theetjes zit - het liefst met een koekje erbij. De man die liever verzorgt dan verzorgd wordt. De man met humor - sowieso. De man met de meest mooie en gulle lach. De man die ongeloofelijk kan genieten van goed eten, goed gezelschap en lekker drinken. De man die in slechte tijden degene is die zijn 'cool' bewaart en er IS.

Wat een respect heb ik voor hem. Voor zijn wijze van van mij houden, zoals hij alles in mij koestert: the bad, the beautiful, the loving- and ugly one. Want dan zegt hij gewoon: "Lieverd zo ben jij jij toch - en jij bent zo helemaal goed." Dus dat ik niet anders kon dan 'ja' zeggen drie jaar geleden, toen hij mij in Teejoos Theetuin vroeg "Schatje, wil je met me trouwen", moge duidelijk zijn.

Op de meest eigenwijze, starre, lieve, zorgzame, grappige, mooie man die ook nog eens heerlijk eten kan bereiden. Lieve C., mijn held, mijn lief - u rock! En ik ben zo blij....

wij zijn (nog steeds) wederzijds.


vrijdag 27 juli 2012

Zomeren, eerlijk (zijn) en loslaten

Dit is een rustige blogweek geweest. Dat kan. Het is zomer en ik ben aan het zomeren. Buiten. De paden op de lanen in. Het afgelopen weekend met het menneke was wederom geslaagd en deze week, een die op voorhand beloofde prachtig te worden, is nog mooier dan dat...en ze is nog niet eens voorbij.

Artwork bij 8tracks.com/zomerzotheid/sunicecream-and-happiness

Deze dagen...weken eigenlijk zijn als een nieuw ontwaken. Voor het eerst alles echt eerlijk benoemen, dat was de intentie, en 'boy' krijg ik kansen te over dat te doen. Niet makkelijk, maar het voelt goed. Hoewel ik goed bij mezelf kan blijven, blijft het altijd een uitdaging dat ook te doen in confrontatie. Ik wil nog steeds heel graag heel aardig gevonden worden en dus zeg ik liever niets negatiefs...ik zeg dan liever niets.

'Kringloop van het Leven' door Kees Thijn

Voor het eerst echt en eerlijk voornemens loslaten, gewoon gaan...en doen! Dus liever geen vlees meer (al maak ik voor lief C's Beouf Bourguignon een uitzondering), de suikers (op een enkele keer na) eruit, aan de koffie wordt gewerkt en dat geldt ook voor mijn vriendinnetje Nicotientje (ik hoop zo dat ze zich niet al te afgewezen zal voelen...) - zij heeft haar langste tijd gehad. (Dat voelde al eerder zo, maar ja losaten, daar ben ik geen ster in hè).

Parallel aan deze 'voor het eerst echt alles, eerlijk, geen voornemens maar gewoon doen' and stuff, geraken lief en ik in een steeds rustiger vaarwater. De grote emoties hebben zo zoetjes aan hun weg gevonden en daar waar ze de ruis tussen ons voedden, worden we nu gevoed door rust...en liefde. Heel fijn. Het is allemaal niet zo spannend nu...alhoewel..., maar wel het vermelden waard. Ondertussen zomer ik door. Dag dan, fijn weekend allemaal, zomer ze...



woensdag 6 juni 2012

(ander) Tempo#Over de liefde

De liefde van mijn leven, lief C., diende zich bijna acht jaar geleden in mijn leven aan. Als collega. Niet als liefde van mijn leven. Sterker nog, tot onze eerste zoen, bijna zeven jaar geleden, zag ik 'm niet als de 'man-to-be-the-love-of-the-rest-of-my-life'. Tot en met onze eerste date zelfs niet. Arme lief, want hij zag mij wel - hij bleef mij zien en dankzij zijn geduld zijn wij samen in het hier en nu nog hier.


Gisteren vierden we de verjaardag van Marie. Alle vrienden en bekenden op een plek en dat betekent pittige discussies en prachtige gesprekken. Zoals zo vaak gaan die prachtige gesprekken over leven en de liefde. Een van mijn favoriete onderwerpen wanneer het de liefde betreft, is 'hoe het toch zo is gekomen' (van dat soort verhalen krijg ik zelf nooit genoeg - heerlijk wegzwijmelen bij hoe twee mensen elkaar vinden - met niet altijd een 'happy end'- maar liever wel). Dus daar stonden we op het balkon, Jules, Zoë, Michael, Nicole en ik. Onze eerste ontmoetingen met onze wederhelften te memoreren, en het gelukkig-zijn met nog steeds bij elkaar zijn.

Na de ontmoetings-verhalen kwamen de 'wat we van elkaar leren'-verhalen. Het meest boeiende onderwerp en aspect van iedere relatie. Volgens C. ben ik sinds ik met hem ben, lichter en luchtiger geworden - en volgens mij is C. sinds hij met mij is meer open en wat serieuzer. Het is mooi om te zien en te ervaren wat we van elkaar leren. Het is ook mooi te zien hoezeer we hetzelfde zijn gebleven en daarom nog steeds complementair zijn.


Conclusie gister op de balkon met een prachtige na-avondzon: 'Opposites don't attract - opposites work'. Het werkt een relatie tussen 'opposites', het helpt de relatie wanneer je van elkaar verschilt; het stemt tot nadenken, het prikkelt tot veranderen en daarbij het verveelt nooit.

Waarin C. niet is veranderd en ik al helemaal niet, is het tempo. Volgens C. kan alles wat je vandaag kunt doen, ook morgen doen. Volgens mij is alles wat je vandaag kunt doen, ook fijn om het vandaag te doen - heb je morgen tijd en ruimte voor andere (leukere) zaken. C. drijft in zijn 'lekker laten gaan' wel eens door en ik drijf in mijn 'tuutdetuut-het moet nu' ook door.
 
Dat wil nog wel eens botsen. Want ja, natuurlijk kan de was heus wel een dagje wachten - en ja, het is ook net zo goed een kleine moeite om de was vandaag te doen. We hebben allebei gelijk en soms ook weer niet. We hebben in ieder geval een ander tempo. En dat werkt...best wel.