dinsdag 20 maart 2018

MoederAltaar 2013 – 2018


5 jaar MoederAltaar

Vijf jaar geleden deelde ik hier mijn MoederAltaar. Mijn 'eerbetoon' aan de niet-moeder in mij. Een stuk dat nog steeds gelezen wordt. Een onderwerp dat veel kan losmaken en ook losmaakte. Want het is niet voor iedereen een keuze. En voor wie het wel een keuze is, wordt ook dat vaak niet begrepen.

Op verzoek heb ik mijn MoederAltaar vijf jaar geleden vertaald voor het Childless by Choice-project. En daarna volgende meerdere stukken en artikelen. Hier en op andere plekken. In het Nederlands en Engels. Nog steeds is niet-moederschap een kwetsbaar onderwerp. Reden genoeg om vijf jaar MoederAltaar te 'vieren'. En meerdere reposts zullen ongetwijfeld volgen.

Het is nodig. Het verdient het.

//




MoederAltaar (up-dated)

Ik richt nog steeds her en der kleine altaartjes op, voor de vrouw in mij die geen moeder wordt (van een kind van vlees en bloed). Mijn keuze. Iedere dag maak ik een knikje naar die keuze en naar de vrouw die ik ben en de niet-moeder in mij. En ik tast af, voelt deze keuze nog goed, klopt het met waar ik ben, waar ik naar toe ga?

De keuze is gemaakt gedurende mijn relatie met mijn ex-man. Nu nog, als ik hem zie, hij die onlosmakelijk verbonden is met mijn keuze – dan voel ik nog steeds een ‘ja’. Ik word niet op een dag wakker met spijt om het hem of mezelf vervolgens kwalijk te nemen. Dan zou ik ons en ons leven samen tekort doen.

Iedere dag, nog steeds (alleen of niet) maak ik opnieuw mijn keuze – hoewel dat 5 jaar geleden anders begon te voelen. Niet meer alleen als een keuze. Vijf jaar geleden veranderde het in een ‘weten dat het nu echt niet meer gaat gebeuren omdat ik toen 38 jaar was en ik mezelf te oud vond en vind (respect aan alle 38-jarige en ouder ‘new mums’ en ‘mums-to-be’) om kinderen te krijgen'.

Dat is anders wakker worden. En na een verlies van een mooi leven in onze omgeving vijf jaar geleden, kwam dat besef keihard binnen. 
Ik vertel dit - opnieuw - want ik wil dat vrouwen dit lezen. Het is belangrijk. Moeder worden is (een keuze) voor de rest van je leven, maar niet moeder worden is dat ook. Spijt daarvan is een te dure prijs – 'either way'.

Dus richt ik kleine altaartjes op, nog steeds, ook hier en dit verhaal is er één van, voor de vrouw in mij én in andere vrouwen die geen moeder worden. Ik draag en baar geen fysiek leven – ik draag en baar wel een heel ander leven: letters die woorden vormen, woorden die zinnen worden, zinnen die uitmonden in een verhaal, relaas, betoog of gedicht.


Er is iets anders dat vanuit mij nog steeds en hier opnieuw het daglicht zoekt en het leven vindt. Mijn altijd schrijven is daarom, realiseer ik me nu, een altaar voor de vrouw die continu draagt en baart – hier en elders sinds heel lang. En dat dragen en baren is aan geen moment, tijd of leeftijd gebonden. Goddank.