(Over) Gekozen, de vakantie is over en lief C. scheert zijn baard af

De verkiezingen zijn geweest; wij hebben gekozen, de vakantie is (bijna) voorbij en lief C. scheert zijn vakantie-baard af.


Lief C.'s vakantie-baard.

De gedachten schieten voor me langs (en) alle kanten op: Heb ik gedaan wat ik wilde doen, heb ik gelaten wat ik wilde laten, heb ik met de kennis en macht in mijn pocket gekozen wat ik wilde kiezen of heb ik keuzes en mogelijkheden aan me voorbij laten gaan. Op alles is het antwoord 'ja'. Het terugzien op de afgelopen twee weken stemt me melancholisch.

Iedere vakantie begin ik in jubelstemming, denkend aan de mogelijkheden die een vakantie mij biedt: vrije tijd...heel veel vrije tijd. Wat doe ik ermee, ik plemp die vrije tijd helemaal hutje-mutje vol. Een keuken die ge-up-date moet en een make-over'tje behoeft, administratie die wederom hoognodig gedaan moet worden, afspraken met vrienden, afspraken met familie...heel leuk allemaal...echt...ik klaag niet.

Maar slotsom van de vakantie: teveel gedaan, teweinig gelaten en behoefte aan nog een week erbij. Geef me die ene week extra en dan zal ik niets doen...echt. Dan zal ik de stilte opzoeken en me erin dompelen, dan zal ik facebook, facebook laten en dit blog bovendien (nou ja...dat deed ik dan weer wel heel pittig..even niet bloggen... ok, een beetje dan). Echt.

Het kan niet meer, de jubelstemming van voor heeft plaats gemaakt voor een melancholie van na. Ik trap er altijd in...denkend alle tijd te hebben voor het niets doen zodra alles gedaan is waarvoor je doorgaans geen tijd hebt. Zo gaat het ook met de vakantie-baard van lief C. Verheug ik me bij aanvang van de weken vrij op de baard van mijn lief, maar zodra die zich in vol ornaat laat zien, moet ie er alweer af. (Morgenochtend dan gaat ie eraf...dus nog heel even zacht wang aan wang nagenieten).

Wang aan wang nagenieten.