Pip

Vanochtend werd ik wakker door het gerommel en gestommel van lief op de overloop. De vakantie is voorbij, voor hem, en het werk wacht op hem. Daar zit meer waarheid in dan je denkt, want lief doet het soort werk waarbij hij eigenlijk niet gemist kan worden - hij is de enige die zijn werk doet. Afijn, na zijn rommelen en stommelen kuste hij mij gedag en zodra ik me omdraaide zei het bed mij 'hello there again'. Precies, ik draaide me weer heerlijk nog een keertje om.



Heerlijk nog een keer omdraaien.


Het was de eerste 'echte' vakantiedag thuis. Na de tweede keer wakker worden schoot ik in mijn huispak tevens geschikt als buitenpak en besloot ik deze dag in het huis te rommelen zoals ik dat nog niet in de afgelopen twee weken had gedaan. Heerlijk de bijna helemaal ge-make-overde keuken gepoetst, wasjes van wasmand naar wastrommel naar waslijn, zeer relaxed afwassen in minstens vier aktes om als laatste klus de keukenkastjes uit te mesten - mijn favoriet. Ja, ik geloof echt dat ik niets heerlijkers vind dan het uitmesten van keukenkastjes.

Terwijl ik zo aan het rommelen was kwam ik Pip tegen. Pip is het knuffelpopje dat ik nu aan het maken ben. Hoewel ze nog niet 'af' is, kijkt ze me al wel aan met haar nog niet ingekleurde maar nu al prachtige ogen die straks omlijst worden met vuurrood haar. En ze praat tegen me...nu al. Ze is heel pittig, en cool en ooh zo lief. Niet bescheiden en lief - nee ze heeft lef en ze is lief. Mijn favoriete combinatie. Misschien omdat ik ook wel haar lef zou willen hebben (want lief ben ik al ;-)).

Familie van Pip.

Pip meldde me heel stellig: "Maaik, God is een man in pak die alleen maar werkt en altijd onderweg is. Daarom zien we 'm natuurlijk ook niet...vandaar dat bidden. Dat is praten op afstand, een soort skypen dus maar dan zonder beeld." Ah, knikte ik Pip toe. "Jahaa, hij lijkt wel een beetje op mijn vader. Die draagt ook altijd een pak en is ook nooohoooit thuis."

Zo tekent Pip God.

Ik keek Pip een beetje schuin aan, want ze heeft helemaal geen vader, ik bedoel, ik maak haar. Alsof ze mijn gedachten las, voegde ze er meteen aan toe, "Dat jij mij maakt wil niet zeggen dat ik geen vader heb. Kijk maar naar baby Jezus, wel gemaakt en ook een onzichtbare vader maar hij heeft zeker wel een vader. En omdat die van mij altijd onderweg is, lijkt het alsof ik er geen heb, maar iedereen heeft er één en ik ook." Vermoedelijk houdt het onderwerp vader én God, Pip heel erg bezig. Ik leg haar opzij en zeg haar toe snel weer te zien en te spreken - het wordt tijd dat ze wordt wie ze nu al is.