Omdat ik Pip na vrijdagavond niet meer gezien heb, laat ik haar pakje even liggen. Dat passen komt later wel. Ik loop niet weg en Pip ook niet...denk ik (ze is zo eigenwijs en ik ken haar nog maar net dus ik durf bij haar nergens van uit te gaan). De kleine man trekt aan mijn mouw, "Maaik, gaan wij weer zo'n lekker chocoladecake bakken?" De vorige keer dat hij hier was hebben wij een heerlijke chocoladecake gemaakt, logisch dat het naar meer smaakt bij de kleine man. Ik moet hem teleurstellen, want zelfs een cake maken kan veel centjes kosten, maar ik beloof hem dat wij samen een andere cake (uit een pakkie) zullen maken.
 |
Die heerlijke chocoladecake die wij laatst hebben gemaakt.
|
Samen met mijn grote man, lief C., gaan we met ons drieën naar de toko. Op het menu 'spring rolls' en ik heb rijstvellen nodig. Die toko is een exotische hemel op aarde. Van elk vers of ge(vries)droogd porduct word ik blij. De kleine man merkt op "het ruikt in deze supermarkt veel lekkerder dan in de Deen bij ons in het dorp." De toko ruikt inderdaad heel lekker. Met de rijstvellen in mijn mandje, dwalen mijn ogen af naar exotische cakes uit 'een envelopje'. Lief C. ziet het ook en de kleine man inmiddels ook "aah, gaan we die dan maken?" Hup, de Bika Ambon in mijn mandje met een extra pakje cocosmelk die we voor deze cake nodig hebben en daarna op naar de turkse winkel, voor de rest van de boodschappen.
Bij thuiskomst, de kleine man huppelt meteen door naar de keuken, voel ik twee kleine oogjes kijken - maar het knuffelpopje dat erbij hoort, zie ik niet. Pip is er wel maar heeft volgens mij besloten de kennismaking met de kleine man voor dit weekend aan haar voorbij te laten gaan. De katten zijn overigens ook in geen velden of wegen te bekennen. "Zal ik alvast alle ingrediënten pakken?", ik word altijd blij hoe de kleine man zijn woorden soms heel nadrukkelijk kan uitspreken, zoals in-gré-di-ènt-en. Nog voordat ik kan reageren sjeest ie door de keuken en zet alles klaar. Alles moet rap, snel en nu - rust en geduld zijn hem voorkomen vreemd.
 |
Nieuwsgierige oogjes.
|
In al onze haast, want met bakken wil ik ook nog wel eens door enthousiasme te snel gaan, hebben wij het recept niet goed aangehouden. We hadden zes eieren nodig in plaats van vijf die wij gebruikten. En van de zes, hadden we van drie slechts het eigeel nodig, in plaats van de vijf eieren die wij met eiwit en eigeel hebben gemixt. Terwijl we bezig zijn, kijkt de kleine man af en toe over zijn schouder. Alsof hij voelt dat iemand meekijkt. Ik heb hem nog niet over Pip verteld, dat doe ik pas wanneer ik weet dat de ontmoeting aanstaande is. Want hij is eigenlijk net zoals Pip, wat terughoudend als het om nieuwe ontmoetingen gaat. De mix ziet er desondanks goed uit en we besluiten het toch in de over te zetten, het komt vast goed.
Terwijl de cake in de oven bakt, spelen de heren Stratego en voel ik een klein wezentje nu aan mijn mouw trekken. "Pssst...Maahaaik, kohom es." Ik volg Pip naar boven. "Wat zijn jullie aan het doehooeen dan?", Pip op quasi verveelde toon. "Wij bakken een soort cake." Pip kijkt me vragend aan, "een soort cake?". Ik moet lachen, ze kan zo 'wijs' uit de hoek komen en ik verbaas me over haar praten. Amper ontstaan uit plukwol en tricot en ze is al een heel wezen, een hele ziel. "Ja, een soort cake. Als ie klaar is, kom ik je wel een stukje brengen. Blijf jij maar hier boven, ok." Pip knikt. Maar ik vermoed dat ze haar nieuwsgierigheid niet de baas is en ze ons vanuit haar kleine hoekje beneden in de gaten blijft houden.
 |
| Pip's hoekje van waar ze alles in de gaten houdt. |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten