Pip wil avontuur (en wij niet)

Zo'n hangerige dag: buiten druilerig, winderig ook - getik van de regen op het keuken-dak-raam. We lijken maar niet op gang te komen en eerlijk gezegd die ambitie hebben we vandaag ook niet. Tegen het middaguur besluiten we er een pyjama-dag van te maken. Dit tot groot ongenoegen van Pip. Ons gelummel stuit haar tegen d'r springerige-kom-laten-we-wat-spannends-en-leuks-doen borst. Pip mag van ons maar wij doen niet mee.

"Kohoom dan, laten we naar buiten gaan", een dreinerige Pip. Lief kijkt haar aan en haalt zijn schouders op, "Nèh, geen zin." Dan kijkt Pip hoopvol mijn kant op, maar ik moet er net als lief niet aan denken. Vandaag wentelen we ons in niets doen, in ons heerlijk knus en warm huisje - gestoken in onze uitgelubberde wollen truien, pyjama-broeken en sloffen. Zelfs de katten hangen lui en lummelig op de bank.

"Jullie doen ook nooit wat", moppert Pip. Met opgetrokken wenkbrauw kijkt lief Pip aan, "Nee, wij doen noohooit wat. Wat heb je het toch slecht." - "Kijk dan naar me, ik ben nog steeds niet helemaal af en toch al klaar en ik mag niet naar buiten." Pip is zo boos dat ze ervan stuitert. Het is natuurlijk ook niet leuk dat ik haar nog niet helemaal in elkaar heb gezet heb, daar baalt ze wel terecht van.

"Ik wil op pad op avontuur, naar buiten de wereld in. Jullie komen daar alle dagen en ik niet. Ik zit binnen met Tammo - en die nooit met me wil spelen, en Freddy die net doet alsof ik er niet ben", aldus een hevig balende Pip. Met gebogen hoofd en afgehangen schouders hupt ze, Pip loopt niet maar hupt, naar de vensterbank en doet ze wat ze altijd doet als ze verdrietig is of haar zin niet krijgt, uit het raam staren. Naar buiten, naar de wereld, dromend van hele grote avonturen.