Lucky nr. 300#blogpost300!!!

300...

...jaar Vrede van Utrecht

...een film uit 2006 gebaseerd op de film The 300 Spartans uit 1962

...-serie Volvobezitters hebben zich verenigd in...juist de Volvo300Club

...buslijn tussen Amsterdam en Haarlem via Schiphol Airport/plaza

...een prachtig initiatief 34piepjes300tellen met als doel een wolkenplafond in bestralingsruimtes in ziekenhuizen te realiseren (de eerste is al een feit op 27 april jl. in UMCG in Groningen!)

...was het aantal discipelen van Pythagoras

...dagen droeg de moeder van Buddha, hem bij zich - volgens een legende over de geboorte van Buddha

...‘last but not least’ je leest op dit moment blogpost 300 van Maaikes.WRitersBLog ‘a Blog – NOT – a Book’ gepost op 03.00 uur :-)


PS In de rechterbalk tref je nu de favo posts van de afgelopen 30 dagen aan.
PPS Superblogpost van de afgelopen maand: 'Mijn ziel is mij nooit teveel'.
PPPS Fijne maandag allemaal en op naar een prachtige en laatste Koninginnedag!

Lieve lief, ik heb je nog steeds zo lief#blogpost299

Deze brief bestond al. Soms zit de kracht juist in de herhaling. Dat er geen twijfel kan bestaan. Ook al weet hij het allang!

Lieve lief, ik heb je zo lief.

Van alles tot niets en nog veel meer. Van altijd bemind tot nooit meer hartzeer. Van jou ja tot utopia, van niet de hele tijd achter elkaar tot alle dagen van het jaar. Lieve lief.

Ik heb je lief van je kop tot teen. Van je weer en heen, van neusvleugel tot puntje oor, van je bergschoenen tot oranje ribbroek, van jouw lezen tot je lezen als een heel goed boek. Van je lach en ook van je traan, van de zomerse zon en de halve sikkel tot onze volle maan, van hermetisch vers met veel dissonant, van abstract tot zijïge rijm. Van jouw ons huis tot hand-in-hand.

Lieve lief, ik heb je zo lief. Van je belegen taal tot de kaas op het brood. Van dit leven altijd tot later. Van de hemel, het vuur, de lucht en het water. Van jouw steenbok tot mijn schorpioen. Van jouw laten tot mijn tuut-de-tuut doen. Van je lach tot je beetje haar. Van nooit liegen tot altijd waar. Van de polder waarvan wij kinderen zijn tot de duinen aan zee.

Ik hou van jou eindeloos en begrensd. Van zeer bemind tot heel gewenst. En zie ik jou graag daar en straks maar nog veel liever nu en hier.

Lieve lief, wat heb ik je toch lief.

-x-
Maaike

PS Het lijkt erop dat het straks via GoogleFriendConnect niet meer mogelijk is je favoriete blogs te volgen. Maar via *Bloglovin* kan dat wel. Kwestie van maaikeswritersblog googelen op z'n 'Bloglovin's' en dan kan je met je e-mailadres of je FB-account gegevens deze 'Bloglovin' dame' volgen :-).

PPS Eefje heeft bij 'a BLog vindt MOOI' plaats gemaakt voor Ben Harper. Vindt dit 'a BLog' namelijk ook heel MOOI.

Iedereen uit de routine door die blauwe letters op ons raam#blogpost298

Sinds ik 'luchtkasteel', schrijf ik bijna iedere week een nieuwe tekst op ons raam. Dat het 'zomaar schrijven op ons raam' mij vrolijk maakt en vrijheid geeft dat voel ik wel (als ik de 'oude' tekst weghaal om ruimte te maken voor een 'nieuwe' huppelt mijn hart). Maar dat die teksten de mensen die ons huis met volgeschreven raam passeren uit hun routine halen, doen laten lachen en verwonderen - had ik niet gedacht.

Het cadeautje wat lief C. meebracht, de window marker, blijkt niet alleen voor mij een heerlijk cadeau maar voor de buren, buurtgenoten, toeristen en passanten ook! Te gek om te merken. Ze lopen langs zien iets in hun ooghoek en lopen terug: gelach, ge-ooh en ge-aah en "wie is M. van Roozendaal" dan, de collectant die vraagt "dat is toch van de zanger Maarten van Roozendaal toch" - "Ja, dat klopt" - en de buurman die nu niet doorloopt maar stopt en een praatje maakt.

Iedereen uit de routine door die blauwe letters op ons raam!

I-N-Spi-R-A-T-iE#Helden-editie#blogpost297

Mijn weg deel ik al the way of kruis ik van tijd tot tijd met een aantal helden. Sommigen tref ik alleen online, anderen ook 'live'. Zij inspireren me, ze zijn mijn I-N-Spi-R-A-T-iE. En als dikke dank jullie wel verdienen ze hier een plek in 'Hall of I-N-Spi-R-A-T-iE' omdat ze me dagelijks, wekelijks, maandelijks een-keer-per-jaarlijks inspireren en me net zo goed wakker houden of wakker geschud hebben.

Lieve mooie Daan!
Mijn mooie vriendin op haar eigen dappere weg. Wij ontmoetten elkaar zeven jaar geleden en sindsdien hebben wij een lijn. Ik voel me volkomen met haar verbonden. Ze leeft op volle en zachte kracht vanuit Hartskracht. Ben ook zo trots op d'r!  Haar treffen en spreken vervult me altijd!

Mooie Daan!

Wil je weten wat ze doet... Hartskracht.

Hoeraahaaa Ninaahaaa!
En zij dan, Nina Beem, haar tref ik online al PoesPassend en al dansend en 'silly walkend' aan om haar en onze wereld van zwerfvuil te ontdoen. Volgens mij is ze gemaakt van pure passie! Ik word altijd heel vrolijk van deze knetterende en spetterende dame (en dat ze Frida Kahlo ook zo mooi,fijn,inspirerend vindt helpt ook ; -)).

Nina:'Ik klaag niet over zwerfvuil, ik ruim het op', in gala hè mensen, in gala!

Nina is theatermaakster, yoga-juf en Poespasser en nog zoveel meer. Check it out at Nina's place on the web!

Lieve lief C.
Tussen de vrouwen is er die ene man die mij dagelijks motiveert, aan het lachen maakt, me bemint, heerlijk zoent en kookt. Hoe hij mij de ruimte geeft en deze steevast begeleidt met de woorden "Als je maar bij mij thuiskomt", raakt mij in mijn kern en inspireert telkens weer. En thuiskomen dat doe ik, iedere dag! Lieve lief C. ihvjhhhhhhhv!

'De Pilaren-broeders en zusters'
Dan de broeders en zusters van 'De Pilaren'-gemeenschap. Waar een kroeg al niet goed voor is. Het is natuurlijk niet de 'gezondste' plek met al die alcohol (al zit deze dame meer dan men lief is aan de spa hoor mensen, don't worry). Deze plek is een ware samenzwering van prachtige idioten, levert prachtige ontmoetingen en waanzinnige gesprekken op en het gaat g-zijdank ook heel vaak helemaal nergens over. Lieve 'De Pilaren'-mensen, U rock!

De allerstoerste en -liefste mama
Een ode aan haar had ik al geschreven en ik kan zo nog tien odes aan haar brengen, wat zeg elf ;-)! Ik ben dol op d'r en vind haar altijd machtig inspirerend (behalve als ze me confronteert met irritante trekjes van mezelf - al moet ik dan ook erg lachen - om haar en om mij). Dat ik met haar kan ronddolen in een museum, genieten van mooie muziek en hand-in-hand over straat loop, vind ik het einde.

For all you heroes out there: DANK DANK.

Niet iedereen staat hier maar dat is dan alleen maar mooi en geeft mij een excuus - het niet bij deze ene keer te laten *grijnstgrotegrijnzen*.

Gevonden en wakker geworden!#blogpost296

De laatste weken ben ik een stille, verwonderde, volkomen rustige en tegelijkertijd hysterische getuige van mijzelf: ik sta erbij en ik kijk ernaar en ik ben in volkomen 'awe' wat er (met me) gebeurt. Er is een urgentie om 'te leven' ontstaan - niet zomaar leven maar mijn leven. Het leven waarvoor ik in dit leven 'geplant' (en gepland ;-)) ben. Hoe bijzonder het beeld dat zich geleidelijk aan uitkristalliseert en hoe bijzonder te bemerken dat alles van binnen daar 'JA' tegen zegt...wat zeg ik, schreeuwt. Zo van 'JA!, dat is het - dit is de bedoeling'.

Het is een toegeven en overgave aan wat ik al mijn leven doe, lummelen, 'wondering', schrijven en bezig zijn met schrijven (ja, dat zijn twee verschillende dingen). Het schrijven (en bezig zijn met...) 'gebeurt' met één verschil, waar ik eerst op zoek was naar te schrijven onderwerpen, op zoek was naar inspiratie - word ik nu gevonden (ooit zei iemand tegen mij: 'Het is slechts een kwestie daar te zijn waar je gevonden wilt worden'. Kwestie van slechts of niet - het heeft wel even geduurd de plek te vinden waar ik gevonden wilde worden - zonder dat ik dit wist overigens).

Gevonden... :-)

Het voelt alsof er dat laatste restje blokkade, die ik al jaren voel en waar ik al jaren geen weg mee wist, zo 'plop' weggeschoten is. Het is te vergelijken met een bal die een doorgang blokkeert - je zou die bal moeten kunnen weghalen maar het lukt met geen mogelijkheid tot dat opeens die bal vanuit zichzelf uit dat gat 'plopt'. Een opening. Niet de finale opening, er zijn nog genoeg (andere) openingen te vinden, maar de opening die nodig is om 'wakker' te worden, de urgentie te voelen en je 'life's purpose' eindelijk te kunnen voelen, te duiden en te benoemen. Het gat dat opening biedt aan de kennis en het voelen dat nodig is om ook echt in actie te komen.

Het voelt ergens gevaarlijk om het zo luid en duidelijk uit te spreken, ook omdat het nog zo kwetsbaar in mij is, maar ook omdat niet iedereen met deze woorden en betekenis raad weet? Maar het is geen reden meer, voor mij, om het alleen bij mezelf te houden. Er is een trein vertrokken, waar ik blijkbaar al was opgestapt 'and there's no stoppin' now'. Wat nu speelt is dat ik niet wil dat 'het' aan mij voorbij dendert. Ik wil rustig, 'calm and collected' op die trein blijven zitten, zonder angst voor de snelheid. Daarvoor is de discipline van iedere dag een moment stilte nodig. Hoe spannend is dit. Hoe magisch. Waar het me gaat brengen: ergens, zoveel is zeker - en ook zeker is dat ik het ga meemaken. Gevonden en wakker geworden!

Stiekem vermoed ik dat er wat mensen zijn die dit proces hebben bespoedigd. Zo voelt het tenminste.

VanZondagnaarMaandag#blogpost295

De zondagen in Bunschoten-Spakenburg behoorden niet tot mijn favoriete dagen. Traag, leeg, niets niets te doen. 's Ochtends het luiden van de klokken en dan passeerden een schare aan kerkgangers ons huis en 's avonds weer. Als broerlief en ik achter op het pleintje speelden waren we vaak de enigen op straat. Christenen speelden niet buiten op zondag, mocht niet van God (nee, ik weet nu dat dat nergens in de Bijbel staat - maar toen kon je me alles wijsmaken).

Ik keek altijd uit naar de maandag. Geluid, reuring, beweging, alles van alles te doen. Dat ik dan naar school moest - heb ik nooit erg gevonden.

Nu koester ik de zondagen, de rust, heerlijk lui en loom zijn of juist van alles om en rond het huis doen of de paden op de lanen in - de leegte van de polders tegemoet. Naar de maandagen zie ik net zo uit als toen maar nu met heerlijke zondagen om op terug te zien. Alle dagen feest: de ene dag in een traag stroperig tempo en de volgende dag vol en snel.

Dus lieve mensen welkom op deze maandag en heb een heerlijke week!

Beeld: spiegeltje.wordpress.com

Mijn hart#uit'EenbloemlezingvanMannen'

In de luwte van een nacht ver weg van nu schreef ik van 's avonds tien tot 's ochtends vijf 17 gedichten. Over de mannen die tot dan toe mijn pad hadden gekruisd. Deze verzameling woorden bundelde ik in 'Een bloemlezing van mannen'. Weinig daarvan is overeind gebleven, behalve 'Mijn hart' (vind ik), in ieder geval mijn hart. Nu nog niet in de luwte van de nacht, nou ja bijna wel is 'Mijn hart' hier wel op haar plaats.

Mijn hart

Mijn hart is een weide

met een horizon

die eindeloos is.

Er is warmte, er is leegte.

Weelderige bloemen groeien er.

En wanneer je kijkt, zie je ver

heel ver weg een stipje

dat groter groeit van gemis.

Mijn hart is een stad

met een horizon

vaak onderbroken.

Gevoelens huizen er anoniem.

Soms als je je oor te luister legt.

Dan hoor je misschien

de tranen en voel je het zout

van een pijn groot en oud.

Mijn hart is een kathedraal

met een hoog

glas-in-lood raam.

Wanneer je daar voor gaat staan

zie je ze allemaal:

de weide, de stad en

de kathedraal.

Alleen dan kan ik Jou#WatIkWil

Ik wil grauw of puur

mysterieus
Stijlvol en niet duur
Hip nieuw in tweedehands
Ik wil lange trouw
Vandaag sjans
En dan verantwoord eten
Ook veel lezen
En alles weten
Van moderne en oude kunst
Ik wil slank
Zonder dijen en heupen
En ik wil ook
Met terugwerkende kracht
Tattoos en dreads
Zonder sporen en littekens
Maar wel wijs

Alleen dan kan ik jouDan alleen zijn wij wederzijds

Mijn ziel is mij nooit teveel#up-dated

'k Denk aan een jonge vrouw die mij ooit haar verhaal vertelde...zo open. 'Mijn ziel is mij nooit te veel', zei ze. Deze is voor haar.

Mijn ziel is mij nooit teveel

Het gelach van beneden

baant zich een weg naar boven.

De drank is luidruchtig maar

de stilte van morgen al oorverdovend.

(De blauwe plekken nog niet geheeld.)

Beeld: Osvaldo Sanviti

Ik kan dit dragen, ik kan dit - 

het is nog nog niet teveel.

Ooit een dag en dan ga ik

en verlaat ik dit dronken oord.

Ik kan dit dragen, dat kan ik - 

het is nog nog niet teveel.

Zodra ik kan, ga ik voordat

mijn ziel in de kiem wordt gesmoord.

Voordat het zover is verlaat ik

dit door God verlaten oord.

Mijn ziel draag ik, dat kan ik - 

mijn ziel is mij nooit teveel.

Deze is voor Peter#'Een retour-ticket Woensdrecht'

Onlangs postte ik een bericht en gedicht voor mijn 'De Pilaren'-broeder Eric.

Eric is zelf broer van een andere 'De Pilaren'-broeder van me, Peter. Peter is een vliegtuig-reparateur-maker-ingenieur, zoiets - hij sleutelt (bijna) dagelijks aan vliegtuigen. Eerst op Schiphol en nu in Woensdrecht (????!!!!) en DAT mensen is HEEL ver weg. Juist, je zou bijna een vliegtuig nemen om er naar toe te gaan...'een retour-ticket Woensdrecht'.

Dus Peter vertoeft nu doordeweeks in Woensdrecht. Niet leuk voor Eric, ook niet voor Marieke en ook helemaal niet leuk voor ons. Nu heb ik Peter toegezegd dat 1. afstand goed voor de relatie is, ook die van ons ;-) en 2. dat ik een blogpost aan hem zou wijden. (Bij) Deze dus. Zijn reactie "benieuwd waar je dan mee komt."  Nou Peter, ik dacht zo aan een ode, een mooie tekst met een vleugje vliegtuig.

Het is een ode geworden, een mooie tekst - niet mijn tekst maar wel met een vleugje vliegtuig. Het is een liefdesliedje van Björk, Aeroplane. Misschien niet heel stoer en wel heel erg lief - maar hij past hier uitstekend. En ik heb bedacht dat ie niet alleen voor jou is, maar ook voor Mariek!

Björk

"Aeroplane"

I can not live

peacefully without you

for even a moment

l miss you terribly

when you're away

he's away

this ain't right

I'm alone

I'm taking an aeroplane

across the world

to follow my heart

how come

out of all the people in the world

only one

can make me complete

one word on the phone

makes me happy

but one touch directly

makes me ecstatic

he's away

this ain't right

I'm alone

I'm taking an aeroplane

across the world

to follow my hear

Ons land op een zondagmorgen#ZeldzameZaterdagMiddag-post

Een land van bossen en woestenij.

Mijn haar in de war - jouw leven in mij.

Ons land op een zondagmorgen.

De siddering door mijn lijf trilt.

Alles van jou wil ik opvreten.

Je stem als tederzachte veren - 

die de kleinste haren nieuw leven geven.

Bultjes die ontstaan van geluk.

Naakt in de bossen en woestenij -

dit land is van jou en mij.

Woordenhonger en levensvreugd#metschuurpapierindekeel

Voorzichtig sta ik op en kleed ik me 'echt' aan. Geen huispak maar een fatsoenlijke buitenpak, mocht ik naar buiten willen. Mijn keel raspt nog - maar verder trilt alles van 'leven', 'woorden vangen' en 'ik wil naar buiten, opstijgen, vliegen'. Woordenhonger en levensvreugd.

Onlangs sms'te ik een dierbare nieuwe vriend dit korte verhaal. Past bij nu.

'k Kwam Jules Deelder tegen. Vandaag.

Hij mompelde zoals jazzmannen dat doen,

"Maaik, alles blijft, alles gaat voorbij,

alles blijft voorbij gaan." Ik knikte naar

Jules, dat weet ik toch!

In de tram schoot als een veertje
Zwagerman naar binnen, zo groot
is hij niet. Met prachtige handgebaren
wees hij ons, zijn mede-reizigers, erop
"Kijk nou mensen hoe mooi alles is,
het is allemaal KUNST."

De zon scheen aangenaam in mijn
gezicht en alles voelde als een film
of een prachtig luchtig maar zeker niet
oppervlakkig gedicht. (Jammer dat DIT
nou net rijmt.)

Mijn halte allang gepasseerd nam ik
nog een rondje van de zaak.
Vandaag is ALLES mogelijk!

Bansky

Fijn weekend lieve mensen, tot een volgende en hopelijk fitte week!

Liefs uit de Lappenmand

De lappenmand heeft me gevonden en heeft me opgegeten, opgevouwen en opgerold. Zo voelt het een beetje. Dus een beetje fatsoenlijk bloggen zit er vandaag niet in. Liefs uit de lappenmand, Maaike