Vrij#LummeleninOostenrijk

Nieuwe inspiratie opdoen, prachtige wandelingen maken, verhalen verzamelen, schrijven, lezen, met fijne mensen zijn en lummelen in Oostenrijk. Deze dame is even 'off'. Tot volgende week lieve lieve mensen! Dikke kus, Maaike


Oostenrijk mei 2012

Er was eens een tak (up-dated)#KindvanAnnie

Afgelopen weekend was ik op weekendfamilietournee. Zo moet je weten dat mijn familie overal en nergens woont (en ik doe daar overigens net zo hard aan mee). Van mijn moeder, die het over mijn dichten, had kreeg ik wat dichtbundels mee. Ik vertelde haar van 'mijn tak'. Dat ik toen ik over 'mijn tak' dichtte dacht, 'ik ben een kind van Annie M.G. Schmidt'.

Nee 'mijn tak' haalt het niet bij de taal- en dichtkunsten van Annie, maar ik lees in 'mijn tak' waar ik vandaan kom (wat ik vroeger las en wat mij voorgelezen is). Daarom dacht ik, laat ik 'mijn tak' uit de kast halen....voor mijn moeder - en ook voor Annie.

Een tak
Er was eens een tak
die al lang vastzat
aan een statige hoge boom.
Deze tak bedacht
daarom ben ik ook niet gewoon.

Van ver hoog bezag de tak
het gepeupel beneden.
Zo zeer en op zijn gemak
en bezong zijn statig verleden.

De andere takken, van mindere komaf
ergerden zich groen en geel.
En bedachten stil – hij moet worden gestraft.
Toen schraapte de deftige tak zijn keel,
om zijn ondertakken toe te spreken.
Plots was daar een zeer straffe wind,
om met luid gefluit de tak te onderbreken.

Daar ligt de tak gebroken onder de hoge boom,
Zo statig als hij was, is hij nu heel gewoon.
‘Het lot niet van een tak maar van een bal,
je weet toch na hoogmoed komt de val’.

Zo spraken de ondertakken met elkaar,
en de oppertak ligt en ligt daar maar.
Hij murmelt nog een tak toe, ‘tja, mijn takkenkind,
hoge takken vangen nu eenmaal veel wind'.

You might also like VerZoenen MamaTribute

Ik en tien gitzwarte raven#VoorJesper

Twaalf jaar geleden overleed Jesper, mijn achterneefje. Hij was net twee geworden.

Hij is natuurlijk in de eerste plaats zoon van Sietske, mijn nichtje, en van Rick. Deze post is voor Jesper maar net zo goed voor Sietske en Rick, als voor Jesper's zusje Sanne als voor de rest van de familie.

Voor Jesper.
21 - 05 - 2001

Ik en tien gitzwarte raven#up-dated

Hij is weggegaan zonder mij

Geen briefje achter gelaten

Het was zomaar opeens voorbij

We hebben ‘m luid begraven

Met alle egards uitgezwaaid

Ik en tien gitzwarte raven

De wind lag er stilletjes bij

In mijn hart tien grote gaten

Want hij is niet meer bij mij

Eén raaf had een bloem gezaaid

En zij keken, de negen andere raven

of de wind niet was weggewaaid

Maar de wind lag er nog steeds stil bij

Of had de wind ook het leven gelaten

Stiekem, zonder enig teken zoals hij

Nu sta ik waar wij hem hebben begraven

alwaar de mooiste bloem is opgebloeid

en zien wij hoe de wind met de bloem stoeit

Het duurde langer, veel langer dan even

Dat alles dood en doodstil was, ook in mij

En dan is nu eindelijk teken van leven

You might also like On-Ontmoeten MyHeavenlyMother MijnHart

Hoeraahaaa, ik ben 5 jaar!#up-dated

Mijn blog is vijf jaar geworden vandaag. Waar ik altijd twijfelde doe ik genoeg met mijn schrijven, stelt het überhaupt iets voor, zou ik niet iets moeten doen wat 'groots' is zodat iedereen mij(n schrijven) kent... ...zie ik nu dat ik al vijf jaar vlijtig pen, met passie voor het schrijven maar vooral voor het leven.

In 2012 heeft mijn blog-leven vleugels gekregen. Na het overlijden van Stefh begon het te stromen en in dit vijfde jaar loop ik over. Alsof ik nog maar net begonnen ben. Zo benieuwd 'what the future holds in store for me'.

MAAR voor bloggen en binnen zitten is het nu net zoals toen, 20 mei 2008, veel te prachtig weer...

....dus nu eerst hup hup naar buiten!

# Sorry mensen, toen ik mijn jubel-bericht schreef dacht ik mooi weer. Het is wel mooi weer, maar mooi grijs weer en een beetje fris. Met een goed boek op de bank-weer of achter de computer zitten en MaaikesWritersblog lezen-weer :-).

...en een dag waarop ik niet alleen jubel, maar ook en vooral denk aan Iris, de moeder van Ruben en Julian...

You might also like 2012in99BlogPostsTitelsPlus1

On-ontmoeten#VoorStefhan

Iemand voorgoed verliezen, kan soms voelen als liefdesverdriet. Vlagen gemis, steken in het hart en iedere zin zijn naam. Zou het pijn schelen als je iemand nooit zou hebben ontmoet. Kan je iemand on-ontmoeten...? Zestien maanden alweer.

Voor Stefhan.

17 - 01 - 2012

 

On-ontmoeten

 

Ik wil terug naar het oude getij

Toen ik nog ik was en jij nog, nou ja jij.

Dat we elkaar nog onbestaand waanden

De spanning ver weg van hier.

De maan nog gewoon maan was en niets nog poëzie.

Nu bestaat er niets zonder dat jou voel of zie.

Alles is schoonheid, verlangen en droom.

Niets  is nu ooit nog gewoon.

You might also like Nr.17inZicht EenZeevanTranen GelukkighebbenWijdeFoto'snog StiL

Ben je verlicht, dan ben je perfect#up-dated

Voor de weg naar een verlichte staat van zijn moet je langs yogi’s, guru’s, buddha’s, dai lalama’s en tonnen aan literatuur lezen over yogi’s, guru’s, buddha’s, dai lalama’s en hun theorieën, dacht ik. Om gevonden te worden en om wakker te worden moet je iedere dag aan yoga doen, puur vegatarisch, wat zeg veganistisch – WAT ZEG IK rauw eten, ieder vrij moment van de dag mediteren en altijd op standje ZEN staan. Dacht ik. En wanneer je dan eenmaal tegen het verlicht-zijn aan zit, mag je noooooooit meer ‘uit’, zijn al je invallen geniaal, klopt je hart altijd vol compassie, faal je nooit, heb je nergens meer een mening over en lach je glim iedere dag. Ben je verlicht, dan ben je perfect, dacht ik.

Verlicht dan ben je perfect, dacht ik.

Aangenaam kennis te maken, Maaike, Mrs. Aanname – c’est moi. Bovenstaande, ben ik inmiddels achter, is ver bezijden mijn waarheid. 'k Ervaar dagelijks dat de weg naar 'verlicht-zijn', ik noem het trouwens zelf liever landen in jezelf, een route is van continu (mogen) ‘beginnen’. Het is een bewust-worden en bewust-zijn – ook van je ‘valkuilen’ (note: het leven is ‘all inclusive’, dus ‘valkuilen’ bestaan eigenlijk niet). Het klinkt misschien heel gezapig, maar die ‘valkuilen’ zijn slechts (leer)momenten die de mogelijkheid bieden hier en nu opnieuw te beginnen.

Wat wel continu aanwezig kan zijn – en onderdeel is van de weg naar in jezelf landen – zo ervaar ik, is de ‘klik’ met je innerlijk stiltecentrum. De plek waar je het snelst komt door te mediteren. Maar het is dan weer niet nodig ieder vrij moment te mediteren om die klik te vinden. Wel helpt het (mij) met regelmaat te mediteren voor die klik - en wanneer je die eenmaal hebt gevonden, kan je als vanzelf uit het vaatje van overvloed te tappen. Ook overdag met je ogen open.

Wat ik bij mezelf bemerk, en ik ben geen vegatariër, veganist, of  ‘raw foodie’, ik ben het allemaal en ik eet ook nog vlees en vis, is met meer bewust-zijn vanzelf de behoefte aan bewust (zijn van je) eten groeit. Dus iets minder vlees, iets meer plantaardig en rauw maar wel allemaal op een manier die bij mij en bij dit Kikkerlandje-klimaat past. In de winter eet ik stamppot voor de goede orde en als mijn maandelijks circus (sorry heren) weer langskomt dan vraagt mijn lichaam om rood vlees en dan geef ik haar dat ook en dan lekker met gebakken champignonnetjes erbij (met dank aan chef C.). Wat ik niet eet, is waarvan bijna niets meer voorradig is en de wereld niet zomaar kan ‘bijmaken’ (denk bedreigde diersoorten).

Aan yoga doe ik niet iedere dag – zelfs op het moment niet iedere week (ik ben mijn ritme nog aan het vinden). Ik bemerk wel de behoefte van mijn lichaam en van mijn hart, ziel en hoofd, meer te willen bewegen. Fanatiek aan gewichten trekken is niet aan mij besteed, dus wandel ik zondagse wandelingen met manlief en doordeweeks na het eten wandel ik een rondje ‘snel’ (en ook hierin moet ik nog een routine vinden). 

In mijn weg zou ik heel graag retraites, yogaweken en contemplatie-weekenden, willen bijwonen. Geweldig lijkt het me. Maar ik heb daar heel vaak (lees bijna altijd) niet het geld voor. Met alle oprechtheid in mijn hart en met mijn begrensde portemonnee in de broekzak: ik vind het vaak verschrikkelijk duur (of ik heb een dure smaak). En heus ik ben wel een retraite van een miljoen Euro waard, maar ik heb het gewoon niet. Terwijl dagenlang 'stil' zijn me heerlijk lijkt - alle ruimte die dan ontstaat. Maar de eerste retraite moet ik nog meemaken en die zal low-budget zijn bovendien. Toch is het voor mijn weg niet een noodzaak, merk ik.

Guru's, yogi's en buddha's - ik kom ze niet en tegelijkertijd 'overal' tegen. Lezen over ze of van hen doe ik nauwelijks (ok, 'Grandmothers speak', 'Geheim van genialiteit' en 'De kracht van het NU' zijn een paar voorbeelden). Voor mij zijn het vooral de mannen en vrouwen die ik 'dagelijks' tegenkom, 'live' en online, die me inspireren, motiveren mij met hen en met mezelf te verbinden. Mijn guru's zijn vriendinnen met wie ik lummel en de mensen die ik online tegenkom en me kennis laten maken met hun wereld. Zo vul en voed ik mijn reis.

Iedere dag begin ik opnieuw met de weg naar ‘verlicht-zijn’ – met een lijn naar mijn stiltecentrum, mijn vat van overvloed – en mijn (lummel)vrienden als guru's = maar wel als mens en wel met alles wat daarbij hoort…

…en in alles perfect zijn hoort daar dus niet bij. Gelukkig.

# En toen ontving ik een bericht "Not perfect is just perfect enough." Van een digitale guru. Zo bijzonder hoe dit medium de lijnen korter maakt en verbindingen èn verbondenheid groter.

"There is no need for temples, no need for complicated philosophies. My brain and my heart are my temples; my philosophy is kindness."
–H. H. The Dalai Lama

'Enlightenent' - Sean Ward

You might also like StatusMaaike:inBalans? GoedGeluk(t)!

My Heavenly Mother

My Heavenly Mother

Touched by more

than one

angel.

Her mother's mine

her touch

is

My Heavenly Mother

an angel

one inside

of us all.

Beeld: Christina Miller 'Heavenly mother of the honey bee'

You might also like ZondagMorgen Daar - achterhetGlas

DIT is wat IS

 

 

Dit.

Nu.

Wat ik zie

ruik

proef en

hoor.

Geen afstand

tussen jou

en mij

hem, haar.

Wij zijn wij.

Wij zijn aarde

de hemel

het water

en het vuur.

Nu.

Dit

is wat IS.

(En DIT is alweer voorbij.)

 

 

 

You might also like TerugnaarP-A-S-S-I-E EenarmlengteDichtbij VerZoenen

Nr. 17 in zicht#enStefhreistweereenstukje mee

Gister kwam ik dankzij een vriendin achter dat een van de posts die bij een aantal lezers diep resoneert (zo hebben ze laten blijken), exact op een 17e is geschreven. 17 april om precies te zijn. En het getal 17 is sinds 17 januari 2012 niet meer zomaar een getal. Op 17 januari 2012 verliet grote man en vriend Stefh dit aardse rauwe en heerlijke bestaan - en liet hij ons in grote vertwijfeling achter. Maar op een andere 17e, 17 april onlangs, vond ik de woorden wat me inmiddels dagelijks 'overkomt' - wakker worden en gevonden worden. Prachtige tegenstellingen allemaal verenigd in één leven.

We stevenen deze maand zoals iedere maand weer op een 17e af. Stefh reist weer een stukje mee. Zo voelt dat dan. Hij baant zich een weg in onze gesprekken en prikkelt de emoties (met een timing die zijn weerga niet kent). Stefh is uit zijn kamer 'ontsnapt'. Zo zie ik het maar.

Ik heb namelijk een kamer gebouwd, een hele mooie. Een kamer voor de mannen, het zijn mannen, die ons veel te vroeg ontvallen zijn. Stefh woont daar, René en ik vermoed dat Koen ook af en toe aanwaait. Die kamer is een fijne kamer, met heel veel licht en een prachtig uitzicht. De kamer is niet groot. Wat mij betreft blijft dat zo. Aan verbouwen ben ik niet toe - ik bedoel wie zou ik nog meer in die kamer moeten 'stallen'. A room for three. Groot zat.

17 dus. Meteen maar het huisnummer van die kamer. Waarom zoeken naar een huisnummer dat je in de schoot geworpen wordt. Het is, vind ik, een mooi getal, heilig maar dan plus tien! Een mooie plek voor Stefh. Toch voelt het besef van Stefh nooit meer hier bij ons, om hem vast te houden of heerlijk aan 'm te ergeren omdat ie zich weer zo onmogelijk opstelt, heel wrang. Die kamer waar hij verblijft mag mooi zijn en voor mij goed voelen - gemis weet zich van tijd tot tijd evengoed een hele dik weg in 'it's all okay' te banen. Het is namelijk helemaal niet okay dat we hem hier nooooooit meer zien, met hem praten, lachen of heerlijk eten. Dat is voorgoed voorbij - wat hier-na ook gebeurt en hoe mooi hij nu ook woont.


You might also like EenHeleGroteVliegenmepper InhetNu Stilte FromtheWombofWinter GevondenenWakkergeWorden

Lieve Maan#ZedanstZekeertgetij

Lieve Maan,

je roert je dezer dagen. Misschien ook niet zo gek, de nieuwe maan is aanstaande. Het huis staat bij ons op z'n kop - 's nachts dromen we en werken we hard (dat kan niet anders gezien de liters vocht die we kwijtraken), de katten hebben het in hun bol en alles voelt statisch aan - lieve maan - roer je waar je moet maar doe het met ons een beetje kalm an. Ik doe je deze oude ode cadeau teneinde je gunstig te stemmen ;-)

Liefs, van een stuiterende Maaike

Maan

Ze is jongZe is wild
Ze sprankelt zilver
Ze danst – ze danst

Ze leeftZe reflecteert
Ze schijntZe is wijs
Ze danst - en danst

Ze lachtZe keert getij
Ze gaatZe komt op
Ze schijntEn danst met mij

MijnVrijheid#MijnI-N-Spi-R-A-T-iE

"Vrijheid. Het leven vreten, beminnen en opeten - met huid en haar. Alles ALLES overstijgt ruimte en tijd. Volkomen geraakt die ene trillende snaar. Mijn vrijheid."

Maaike, mei 2013 (Een tekst - hier in aangepaste vorm - die ik eerder met een vriend deelde.)

 

 

Amalia de baas!#opeenHeerlijkeDagvandeArbeid

Een nieuwe koning, de oude koningin is met pensioen. De eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat ik bij het zien van de 'abdicatie' wel een paar tranen heb gelaten, terwijl ik me nooit heel erg verbonden heb gevoeld - dacht ik - met ons koningshuis en de koningin.

Van waar die tranen? Ik heb het altijd waanzinnig stoer gevonden alle mannelijke premiers ten spijt dat ons staatshoofd drie generaties lang een vrouw was. Nu is een man 'de baas'. Dat hij drie dochters heeft vind ik dan wel weer mooi. Over 30 jaar is Amalia 'de baas'! :-)

Maar genoeg abdicatie- en inhuldigingsperikelen, aan de arbeid vandaag dus voor iedereen 'Heb een heerlijke Dag van de Arbeid deze 1 mei!'

 

 

(Vind ik wel mooi deze twee platen op dezelfde pagina :-))