Mijn buschauffeur#Een.kleine.Ode

Vanochtend werd ik wakker met een beetje blues. Dat kan.

Ontdekte ik een scheur in mijn o zo heerlijke ik doe 'm nooit weg-spijkerbroek. Kan.

Bedachten onze kleine huisgenoten hun territoriumdrift flink uit te leven. Kan ook.

Liep ik naar buiten en begon het te regenen. Kan!

Beeld: pureandsimple.nl

En! stopte mijn buschauffeur nog voor de halte zodra hij mij zag aan komen lopen. Dat kan ook!
Ik hou van mijn buschauffeur van lijn 10 - kwart over zeven 's ochtends halte Kanaalkade. Dat mag!
Dit is voor hem! Omdat het kan!

De Lijst#MijnVooroordelenBlootgelegd

Waar mannen aan moeten voldoen, daar weten vrouwen hele lijsten aan te wijden. Zoiets als een plan van eisen – wat je opstelt voor het bouwen van een huis. Ik was altijd zo content dat ik daar NIET aan meedeed. Zo’n lijstje had ik niet. Dat wist ik zeker want als ik mijn ex-vriendjes de revue liet passeren dan kon ik werkelijk geen enkele gemene deler vinden (behalve ikzelf). De één was blond, de ander had krullen en de volgende had helemaal geen haar – nou ja, zo goed als. De één was ambitieus, de ander vooral creatief en de volgende wist het allemaal ook eigenlijk niet. En ik vond ze allemaal om andere redenen interessant. Verliefd, op een enkele keer na, was ik niet, dus dat was so wie so geen graadmeter.

Lief C. en De Lijst
Toen kwam lief C. om de hoek kijken. Onverwacht. Dat was meteen al anders want de voorgaande liefdes voelde ik min of meer al aankomen. Lief C. had zich slechts éénmaal in een droom aangekondigd, maar ja dromen - hoe serieus neem je die? Waar ons begin niet echt duidde op een aanvang van een duurzame relatie, gingen ineens allerlei alarmbellen in mij rinkelen. Ook dat was me nog niet eerder gebeurd. Die alarmbellen ontvouwden zich in een lijst, jawel De Lijst die menig vrouw heeft om te checken of haar nieuwe ‘object of affection’ wel daaraan voldoet. "WTF, serieus - ik had toch geen lijst?!"

Mijn lief voldeed praktisch geheel NIET aan mijn lijst. Het universum moet echt in een deuk gelegen hebben. Grappig vond ik het zelf helemaal niet. Eén ik had dus wel een lijst. Niet grappig. Twee mijn ‘object of affection’ voldeed dus blijkbaar niet aan mijn lijst. Ook niet grappig. De verwarring in mij roerde zich hevig en in alle toonaarden, zowel in mijn hoofd, mijn hart, mijn ziel en mijn lijf. Op mijn lijst stond: creactief en artistiek (Universum:haha), lang haar (hahaha) dreadlocks oid (HAHAHA), stemt links (WOEEEHAAA), avontuurlijk en houdt van verandering (Hiiiieeehiiiee) kan koken (Voouit die krijg je van me.) en is tegen de doodstraf (Uiteraard. (Ik: gelukkig wel)).

De Lijst en mijn vooroordelen
Achteraf duiden is natuurlijk makkelijk praten, maar ik doe het toch. ‘k Denk dat ik inmiddels weet waartoe De Lijst dient. De (echte) Lijst ontvouwt zich volgens mij alleen bij potentiële levenspartners. En met alle respect voor mijn vorige vriendjes – maar zowel zij als ik kunnen concluderen dat zij voor mij geen potentiële levenspartners bleken te zijn en ik overigens ook niet voor hun. Laat dat dan gelukkig wederzijds zijn. Daarnaast laat De Lijst ook zien welke eisen er wel toe doen en welke niet. Nee, ik moet het zo zeggen: de lijst confronteerde mij op meedogenloze wijze met mijn vooroordelen. Iemand die bijvoorbeeld VVD stemt (en dat was vroeger bij ons als ‘vloeken in de (rode) kerk’), is daarmee niet automatisch een slecht mens. Dat klinkt heel belachelijk zoals ik het zeg, maar ik ben in deze toch wel redelijk dogmatisch opgevoed.

De Lijst legde meer van mijn en dat soort vooroordelen bloot en leerde me daarmee één van de meest waardevolle lessen. Uiterlijkheden zijn uiterlijkheden en wat je stemt is niet allesbepalend voor de normen en waarden die je in een relatie hanteert. Lief C. mag niet mijn 'kleur haar’ hebben wat onze politieke voorkeur betreft maar onze normen en waarden voor een duurzame relatie zijn nagenoeg hetzelfde. En de belangrijkste waarde die we delen is het leven zelf en het respect daarvoor. Nou, dan mag ie van mij part zelfs alle dagen in een oranje ribbroek lopen (op mijn lijst: draagt geen bandplooibroeken van rib en zeker niet in de kleur oranje) met een foto van Bernhard (ook op mijn lijst: republikein) op zijn revers (ooooohhhhh wat zeg ik nu).

De Lijst kan heel beperkend werken. Kan. Maar in mijn geval heeft ie me ongelooflijk geholpen, bij het erkennen en het loslaten van mijn vooroordelen en bij het vinden van de liefde van de rest van mijn leven.

 

Nora
Het is 26 juni. Vandaag precies een jaar geleden is mijn heldin Nora Ephron overleden. Hier en nu een kleine buiging naar deze kleine maar grootse vrouw. Gelukkig hebben we haar werk nog!

De Dauw#Trekken.we.ten.Liefde.als.Heilsoldaten [Up-date]

Beeld: vionnaswatching.wordpress.com

De dauw

De dauw weerspiegelt de dag aanstaande.
Deze druppels weerschijnen een nieuw licht
op sporen die wij straks achterlaten.

Tijd voor een revolutie stilstaande,
van compassie en 't zachte gewicht.
Willen we deze crisis loslaten.

Onbetreden paden, niet de gebaande.
Samen voor een nieuw avontuur gezwicht,
trekken we ten liefde als heilsoldaten.

De dauw weerspiegelt het nu van vandaag.
Voorbij 't cynisme en het geweeklaag.
Is crisis kans door ons loslaten.

You might also like Blogposts.Dichterlijke.Vrijheid Blogposts.LetterWoordenZinnen

Wachten op klotsoksels en blote knalkuiten#ZomerisBegonnen!

Vanochtend: een reiger die over de weilanden schiert, regendruppels die paarlen op het gras en een sliert nevel omhult een bomenrij; de zomer is begonnen!

Het is misschien nog heel even wachten op klotsoksels, blote knalkuiten en verhitte gezichten. Maar de zomer, de zomer - die is vandaag echt begonnen.

 

Illustratie: Maartje Schuurmans

Lente me, zomer me
September me en winter me
Want ik heb je onophoudelijk lief
Morgen me, middag me
Avond me en nacht me
Met andere woorden
Blijf bij me, alsjeblieft

Uit: Lente me
Van: Toon Hermans

Zomer ze allemaal!

My Nietmachine#byC.Borst

Vandaag wat mannelijke energie op dit blog (met bijpassend lettertype). Voor deze ene keer ben ik het niet die post. Nou ja, ik post het wel, maar de tekst is niet van mij. De tekst is uit de film ‘Full metal jacket’ (Stanley Kubrick) bewerkt door mijn waanzinnige lekkere echtgenoot.

De tekst is zo hilarisch en past zo goed bij zijn status (die van mijn lief dus) als ‘bureauridder’ dat ik ‘m jullie niet kan en niet wil onthouden.

C.'s nietmachine, 'the one and only' :-)

 

My Nietmachine

This is my nietmachine. There are many others like it, but this one is mine.
My nietmachine is my best friend. It is my life. I must master it as I must master my life.
Without me, my nietmachine is useless. Without my nietmachine, I am useless.
I must niet my nietmachine true. I must niet straighter than my enemy, who is trying to niet me.
I must niet him before he niets me. I will. Before God I swear this creed:
my nietmachine and myself are defenders of my company,
we are the masters of our enemy, we are the saviors of my life.

So be it, until there is no enemy, but peace.

Amen.

Was getekend C. Borst

Na MoederAltaar#VooralleVrouwen

De start van mijn weekend werd positief gekleurd door mijn post van afgelopen vrijdag 'MoederAltaar'. Er is on- en offline ontzettend veel op gereageerd. Wat heel opmerkelijk is, lezers reageren niet hier op het blog zelf, maar kiezen voor e-mail, Facebook of sms. Dus veel reacties zijn 'onzichtbaar' gebleven. Maar wat een mooie sterke aanmoedigende en hele eerlijke woorden.

Duidelijk is dat het stuk bij veel mensen resoneert. Zoals een vriendin van mij aangaf  "Het is ook een onderwerp waar ieder op haar (of zijn) manier iets mee heeft....We zijn allemaal geboren uit moeders. Veel van ons zijn moeder. Veel hebben (soms noodgedwongen) andere keuzes gemaakt. Het resoneert in ieder geval."

Geen kinderen, keuze of geen keuze, het raakt altijd diep. Ook bij mensen met kinderen. De mooiste reactie die ik kreeg was van een collega, een moeder, die ook meteen het hart van mijn stuk en eerder geschreven teksten hierover raakte: "Maaike, je bent niet minder vrouw als je geen kinderen hebt." Zo is het. Zo voel ik het ook. En zo is het voor alle vrouwen. Een mooie om deze week mee te beginnen.

MoederAltaar

Ik richt her en der kleine altaartjes op, voor de vrouw in mij die geen moeder wordt (van een kind van vlees en bloed). Mijn keuze. Iedere dag maak ik een knikje naar die keuze en naar de vrouw die ik ben en de niet-moeder in mij. En ik tast af, voelt deze keuze nog goed, klopt het met waar ik ben, waar ik naar toe ga? Dan kijk ik naar mijn man – hij is onlosmakelijk verbonden met mijn keuze – en dan tintelt alles ‘ja!’. Ik word niet op een dag wakker met spijt om het hem of mezelf vervolgens kwalijk te nemen. Dan zou ik ons en ons leven samen tekort doen.



Beeld gevonden op inspirerendleven.nl

Iedere dag maak ik opnieuw mijn keuze  – maar sinds kort is de keuze veranderd. Het is veranderd in ‘weten dat het nu echt niet meer gaat gebeuren omdat ik 38 jaar ben en ik mezelf te oud vind (respect aan alle 38-jarige en ouder ‘new mums’ en ‘mums-to-be’) om kinderen te krijgen'. Dat is anders wakker worden. En na het laatste verlies van een mooi leven in onze omgeving kwam dat besef keihard binnen. Ik vertel dit want ik wil dat vrouwen dit lezen. Het is belangrijk. Moeder worden is een keuze voor de rest van je leven, maar niet moeder worden is dat ook. Spijt daarvan is een te dure prijs – 'either way'.

 

Dus richt ik kleine altaartjes op, ook hier en dit verhaal is er één van, voor de vrouw in mij én in andere vrouwen die geen moeder worden (van een kind van vlees en bloed). Ik draag en baar geen fysiek leven - ik draag en baar wel een heel ander leven: letters die woorden vormen, woorden die zinnen worden, zinnen die uitmonden in een verhaal, relaas, betoog of gedicht.

Er is iets anders dat vanuit mij het daglicht zoekt en het leven vindt. Mijn blog is daarom, realiseer ik me nu, een altaar voor de vrouw die continu draagt en baart - hier op dit blog al vijf jaar.

*Terwijl ik de laatste puntjes op de 'i' zet, denk ik aan P. Een hele mooie moeder die afgelopen weekend haar prachtige dochter heeft verloren. Moeder worden en zijn maakt sterk, dat zie ik bij veel vrouwen om me heen, maar wat maakt het ook zo ontzettend kwetsbaar.

You might also like Life's.a.Process#OverdievanMij  (Over) Bewust.geen.kinderen#AlsmensenelkaarSteunen
(Over)-bewust-geen-Kinderen#Als.vrouwen.elkaar.in.alle.keuzes.Steunen MotherAltar#Altar.for.Life (english)

TwitterColumn=Back!

Nieuw leven inblazen. Mijn twittercolumn. Working on my twittercolumn again. Hello! Hallo dan! Tot dinsdag en tot donderdag! #twittercolumn
— Maaike van der Werff (@MaaikeTweets) 12 juni 2013

Credits#voormijnMoeder

Mijn moeder belde onlangs. Dat doet ze op zich vaker. Maar ze maakt zich ongerust. Grote zorgen ;-) om die woorden van mij die vrijelijk op het internet beschikbaar zijn. Tja, dit is een vrij toegankelijk blog, dus die woorden zijn dat ook. Risico van het vak.

Beeld: inlandhost.net

Maar mijn moeder heeft wel gelijk (moeders hebben (bijna) altijd gelijk, de mijne in ieder geval wel). Dus om haar gerust te stellen, vraag ik jou en jullie het volgende.

Je mag mij (lees: inhoud van dit blog) gebruiken of me opdelen in wel 1000 stukjes. Je mag met me weglopen en mij citeren is ook geen probleem. Meld dan wel even dat ik het ben. En IK ben Maaikes.WritersBLog maar Maaike van der Werff volstaat ook - plaats desnoods een linkje naar dit fijne blog.

Ik blog niet voor een select gezelschap of één speciaal publiek - dit blog is bereikbaar voor iedereen, dus mag ik rekening houden dat mijn woorden via via hun weg naar anderen vinden. Net zoals ik platen en foto's die online beschikbaar zijn, hier post. Waar kan en bekend met naam en toenaam. Dat is dus het enige wat ik van jou en jullie vraag. Vind je hier iets aan woorden van jouw gading, gebruik het gerust maar wel met credits!

Dank je wel *smiley*

I-N-Spi-R-A-T-iE#LosLaten-editie (up-dated)

Een klein poosje terug ervaarde ik tot in het diepst van mijn wezen dat loslaten - iemand loslaten, de ander en jezelf bevrijden is (Na zoveel jaar werd dat in mijn geval wel tijd. En dan laat je één keer los en voor je het weet zit je in een 'loslaat-flow' en laat je 'alles en iedereen los' - yep, that's me right now).

Het is geen vasthouden, liefde. Liefde is aanblijven. Ja, of loslaten. Dat wilde ik hier even met jullie delen deze maandag.

Daarom deze I-N-Spi-R-A-T-iE#LosLaten-editie (die erg veel weg heeft van een rode ballonnen-editie ;-)). Lieve mensen, heb een heerlijke dag waar jullie ook zijn.



Banksy

Graham Franciose

Still uit 'Le ballon rouge'

You might also like I-n-Spi-R-A-t-iE MijnVrijheid#Mijn-I-n-Spi-R-A-t-iE I-n-Spi-R-A-t-iE#Helden-editie

Mannen op het raam#LuchtKastelen

Allemaal mannen op het raam, kom ik nu achter. Mooie mannen zeker: Mozart, Jules en Herman of wat dacht je van Maarten. Maar over anderhalve week komt er een vrouw op - M. Vasalis of een goeie van Ellen ten Damme.

 

 

 



You might also like Mijn'LuchtKasteel'-gevoel Iedereen.uit.de.routine.door.die.blauwe.letters.op.ons.Raam!

Mijn eerste man#BlauwdrukvaneenVader (up-dated)

De eerste man in mijn leven. De eerste man in ieders leven. Soms denk ik weleens dat sommige eerste mannen vergeten dat ze de eerste man zijn. Het luistert zo nauw. Wat leer je je dochter over wat ze waard is, als aandacht schaars is of juist alom aanwezig! Mijn eerste man is niet ‘flawless’ maar het is wel mijn eerste man. Zouden 100 eerste mannen voor mij staan en ik mag kiezen, dan kies ik hem 'all over again' – ondanks en dankzij wie hij is en wat hij me (niet) gebracht heeft en me nog steeds (niet) brengt. Hoewel wij nu even ‘alleen reizen’, is hij wel van mij en ik van hem. Beter nog wij horen bij elkaar.

Mijn eerste man zei me ooit “Laat je door niets en niemand iets wijsmaken, jij kan alles worden wat jij maar wilt.” Dan kan hij zijn tekortkomingen hebben, maar dit is een heel sterk mantra om mee te krijgen. Heel lang heerste in mij onzekerheid, maar nu leef ik iedere dag met het gevoel alles te kunnen worden wat ik maar wil en dat ik 38 jaar ben doet niets af aan kracht van dit mantra. Ik hoop dit gevoel over 10, 20, 30, 40 en 50 jaar nog steeds te hebben. Het grootste cadeau van mijn eerste man, mijn vader van wie ik zielsveel hou.

Blauwdruk van een vader

Het spijt me niet dat ik je niet mis.

Maar wat spijt het me dat ik je niet mis.
Ik heb je nooit gekend alle dagen
achter elkaar.
Niet je kind gevoeld alle dagen
van het jaar.
Jij zit in mijn bloed,
daarom zing ik je toe.
Zo haal ik je dichterbij
en hoor je bij mij.
Jij hoort bij mij.
Het spijt me niet dat ik je niet mis
maar wat spijt het me dat ik je niet mis
Wij lopen samen hand in hand,
door jouw hoge land.
De droom gedroomd
dat jij naar mij toe komt.
Want houden van je doe ik zielsveel.
Ik mis jou (nu) niet, ik mis het idee:
de blauwdruk van een vader.

You might also like Door-'t HogeLandmetmijnVader

Mirror Mondayx100!#I salute Roos

Roos viert 100x Mirror Monday op haar blog. Met haar en voor haar vier ik het heugelijke feit weer mee. Vorig jaar begroette ik Roos vanuit het Oostenrijkse Tirol, vandaag vanuit Alkmaar - op de eerste werkdag na mijn vakantie.

Lieve Roos, ik lees je blog nu al bijna twee jaar. 'I hold your journey' (ook al voel ik niet en kan ik niet voelen wat jij beleeft) - en velen volgens mij met je. Dat je je, al is het maar soms en even, gedragen voelt. Mijn wens voor jou en je gezin blijft onveranderd: warmte, kracht en (lots of) L-O-V-E.

You might also like Mirror Monday#I salute Roos (2012) RoosRouwenAlana#HetRecept