Een kleine buiging voor (nu nog) onze Majesteit!

Origineel is anders, maar ik kan deze (woensdag-)blogdag niet zonder Beatrix genoemd te hebben voorbij laten gaan. Waarom ook niet, het is een sterke vrouw en haar abdicatie eind april is het einde van een tijdperk. Een kleine buiging voor (nu nog) onze Majesteit!

Goed geluk(t)!

Als ik voorbij alle ruis zie en mijn onzekerheden, dan vind ik dat ik goed gelukt ben. Ga maar na, fysiek ontbreekt me niets: twee armen, twee benen, twee  voeten, een romp, nek, hoofd, ogen, oren, neus, mond en hoewel ik ze niet zie alle onmisbare organen (hart, nieren, lever, milt etc) zijn aanwezig. Dat mijn oren een beetje raar doen (lees 'slechthorend' zijn), mijn ogen af en toe de hulp van een bril nodig hebben mag de pret niet drukken. Dan mentaal, ik heb ze geloof ik allemaal op een rijtje en wanneer ik dat niet heb, ben ik degene die dat als eerste doorheeft en daar best mee aan de slag durf. Emotioneel, dat ben ik zeker. En qua karakter zit het ook wel snor.

Maar waarom IK vind dat ik echt goed gelukt ben, heeft te maken met hoe ik de wereld soms kan bezien en daar met mezelf de grootste lol om kan hebben. Ik kan overal taferelen aanschouwen en daar meteen een verhaal bij verzinnen over verloren zonen, giechelende priesters, politici die stiekem in een portiek een HEMA-worst eten, echte beren op de weg (! ; -)), dansende chinchilla's en Meneer de Uil die een affaire heeft met 'Tuut-de-tuut' Juffrouw Mier. Dan word ik blij. Blij omdat er leuke verhalen in mijn hoofd rondzingen en blij dat ik dat heb. Dat ik daarbij erg aardig ben, is natuurlijk ook mooi meegenomen. Ik zeg: goed geluk(t)!

De ... 12 van 2012!

Ieder jaar maak ik een lijstje van bijzondere/verdrietige/waanzinnige momenten van het voorgaande jaar. Het stemt altijd dankbaar. In 2010 ben ik ermee begonnen en dat was een top 10, what else. En ja in 2011 was dat een top 11, 'needless to say' dat ik voor 2012 een top 12 gemaakt heb.

Omdat 2012 in alle opzichten een heel bijzonder en absoluut onvergetelijk jaar is, deel ik mijn top 12 van 2012 hier met jullie (want mijn unieke lezer is inmiddels een groep van unieke lezerS! :-) )

De 'mooie, meeste vreemde, verdrietige en onvergetelijke' 12 van 2012

1 =  Op 1 januari na 00.00 uur dansen 'till the end of the night...ehm morning' bij de Pi

2  =  Stefh's verjaardagfeestje op 6 januari

3  =  Stefh's overlijden (de momenten in het ziekenhuis - het 'waken' bij zijn kist)

4  =  'Da Bubble' a.k.a. 'De Ploeg'

5  =  Oostenrijk!

6  =  Schrijven, (digitaal) knippen en plakken - en heerlijk bezig zijn voor Maaikes.WRitersBLog

7 =  Samen heel erg samen met lief C.

8 =  Bootje varen met Michael, Nicole, Tony en lief C.

9 =  Anouk's geluk! GE-LUK

10 =  Geboorte van Neeltje :-)

11 =  Met lief C. eten bereiden voor, brengen naar en opeten met Daan & Francien

12 = Eetclub (forever!)

Waar het hart vol van is...

...nabijheid, blijheid, vrijheid, blijdatjijerbent - and stuff :-)

'The Artist's Way'#'a long way'

Niets doen, niets schrijven of tekenen. Helemaal niets. Zo'n blanco vel biedt een wereld aan mogelijkheden. Het kan nog alles worden!

Een woord of één lijn en die wereld van mogelijkheden wordt ineens één van beperkingen. En dan kan het ook zomaar zijn dat die lijn niet mooi is of dat gekozen woord lelijk. Dus niets doen, niet schrijven of tekenen... Maar ja, dan heb ik niets.

Dus ik dompel mij vanaf deze week helemaal onder in 'The Artist's Way', in mijn geval 'a long way' ;-)

Vandaag precies een jaar geleden...

Vandaag precies een jaar geleden is Stefh overleden. Vorig jaar, exact een week na zijn overlijden, schreef ik dit...

...en vrijdag 27 januari 2012 schreef ik over lood in mijn schoenen...

...en vandaag laat ik het bij deze twee links. Het is goed zo.

Where my mood takes me now#WeddingSong-by-Tracy Chapan

(-verliefd op deze tekst/zo voelt het met mijn lief C.-)

Wedding Song

I've been having dreams and visions
In them you are always standing
Right beside me
I reach out for your hand
To see your arms extending
outstretched towards me

For you I don the veil
By your light
Others pale by comparison
I place my faith in love
My fate in this communion

'Verbondenheid' - Jopy Janssens

I've been having dreams and visions
In them you are always standing
Right beside me
I reach out for your hand
To see your arms extending
Outstretched towards me

To you I give my pledge
I honor all that's good
In this life we're living
To think not only of myself
But of the greater union


Can I get a witness
There is salvation and rapture for the lonely
Can I get a witness
Bless this day sacred and holy
Sacred and Holy

I've been having dreams and visions
In them you are always standing
Right beside me
I reach out for your hand
To see your arms extending
Outstretched towards me

With you I am revealed
All my shame all my faults and virtues
Behold body mind and spirit
Heart and soul devoted all to you

Can I get a witness
Bless this day sacred and holy
Sacred and Holy

Status Maaike: in balans?

Adem in - adem uit. Adem in, de stroom gaat via mijn hoofd, mijn nek, borst en borstkas richting navel om vervolgens opgesplitst verder via de benen naar mijn voeten te gaan - en adem uit. Ik blaas weg de kleine ergernissen. Ik blaas in alleen maar leuke gedachten. Want ik MOET in balans zijn. Opnieuw.
Adem in, de stroom gaat via mijn hoofd, mijn nek, borst en borstkas opnieuw richting navel om vervolgens opgesplitst verder via de benen naar mijn voeten te gaan - adem uit.
(Heb ik de rekeningen gepost? Moet straks nog de was doen...oh en de afwas en de badkamer moet ook schoon.)
Stil, stil toch dan. Ok, nog een keer. Adem in....en adem uit...pfoeeeihhhhh......

Mijn ogen piepen een klein kiertje open. Ik heb uitzicht op een prachtige kaart met dito tekst. Nee, het doet 't niet voor me vandaag. Ik denk mediteren - ik wil heel hard schreeuwen, ik weet yoga - ik heb zin in vette hap en hangen op de bank - en cre-eren moet ook - maar ik wil consumeren. Wat mooi zou het zijn, ik zwevend van helemaal 'in tune' zijn met mezelf en medemens, zonder enige vetrol of onderkin omdat ik altijd voldoende beweeg en heel gezond eet, gekleed in altijd alleen maar vrolijke kleuren. In balans dus - althans dat stel ik me voor bij in balans.

Status Maaike vandaag: kwaad, cynisch, zin om iemands kop af te rukken, zin in snoeiharde muziek, keihard gillen en geen zin in mensen. Maahaaaar daar staat tegenover dat ik kan ademen als de beste...adem in - adem uit...pfooeeeiiihhhh. Status Maaike altijd: mens.

'Gelukkig hebben we de foto nog' en wij spreken nooit meer af af te spreken!

Met het risico dat straks niemand meer dit blog leest, schrijf ik dit kleine stukkie (met belachelijk lange titel) dat wederom gaat over 'dood'. Sorry mensen, januari is een 'dooie boel' bij ons.

Afgelopen zaterdag is een hele goede bekende - eigenlijk vriend, maar ja mag je dat zeggen als je elkaar heel vaak en lang niet ziet - dus hele goede bekende voor wie lief C. en ik hele warme gevoelens koesteren, overleden. René. Zaterdag gebeurd, via de sociale media tam-tam vernomen, later via een telefoontje van zijn nabestaanden en afgelopen dinsdag kwam het weten middels heel veel voelen keihard binnen.

Een paar jaar geleden hebben wij een gloedvolle zaterdagmiddag en -avond met René doorgebracht. Zo één die je nooit vergeet, zo één die al op de middag zelf de boeken ingaat als historisch en zo één waarna je steevast tegen elkaar zegt: "Dat moeten we vaker doen." Dan kom je elkaar weer tegen en zeg je: "Zullen we binnenkort afspreken? - "Laten we dat doen ja." Manlief heeft op die manier regelmatig afscheid van René genomen als hij 'm tussen neus en lippen door zag en sprak.

Deze cd kreeg ik van René, eerste album van Kings of Leon.

Gister arriveerde aangetekend en wel de kaart. Op de kaart staat een prachtige foto van René. Die knippen we uit en lijsten we in. Gelukkig hebben we de foto nog, maar wij spreken nooit meer af, af te spreken. Met niemand nooit meer, voortaan spreken wij gewoon af. Vrienden gij zijt gewaarschuwd!

Morgen mogen we op voor opnieuw een afscheid. Eén met 'live' muziek. Ik hoop op een gloedvolle middag.

Pip vraagt: "Ken jij Maaike?"

"Ken jij Maaike?" Pip kijkt me met grote ogen aan.

Een beetje verrast door haar vraag antwoord ik "Ja, ik ken Maaike".

"Ik bedoel dus of jij jezelf kent" voegt Pip er aan toe.

"Ja, ik weet wat je bedoelt en mijn antwoord is nog steeds 'Ja, ik ken Maaike'".

Een frons verschijnt op dat allerschattigst voorhoofdje van haar, ik kan haar wel fijn-gniepen zo leuuheeuk en schattig vind ik haar. Dat is ze natuurlijk helemaal niet, schattig, vindt ze zelf, ze is stoer en 'cool' aldus Pip.
"Dus jij zegt dat jij Maaike kent".

"Ja, dat zeg ik".

"Vertel eens over Maaike, waar houdt Maaike van."

Wat een goede en vooral wat een mooie vraag en heel eerlijk.
Dat vraagt natuurlijk om een goudeerlijk antwoord.

Pip gaat er goed voor zitten. Ze nestelt zich in een kussen op de bank.

"Ja ga jij er maar eens fijn voor zitten Pip. Dan zal ik je over mezelf vertellen."
Pip glundert en knikt voldaan.

Ik steek enthousiast van wal. "Maaike - ik dus - is geboren op een hele mooie herfstdag, op 30 oktober, in de vroege morgen nog voordat iedereen op was. Dit verklaart twee zaken, en ik ga verder in de eerste persoon hoor Pip, ik ben dol op de vroege ochtend - wakker zijn nog voor de wereld wakker is - en de herfst is mijn favoriete seizoen. Ik hou van het vuur in de bomen, de najaarszon die nog nagloeit op mijn huid en de geuren.

Verder zegt mijn geboortedatum, 30 oktober, dat ik een schorpioen ben. Dat is mijn sterrenbeeld. Luister je nog Pip?"

Ik ben dol op de herfst...

Pip is een beetje om zich heen aan het kijken. "Nja...jawel maar dat wil ik helemaal niet weten." "O", ik kan niet ontkennen een beetje van mijn a pro pos te zijn. "Wat wil je dàn weten Pip?"
"Nou ja, wat je lievelingseten is en je lievelingskleur of je dat weet van je zelf. Ken jij jouzelf? Dat vroeg ik toch." Ja, dat vroeg Pip. Ik maakte er blijkbaar meer van dat een kleine knuffelpop ook kan bedoelen.

"Blauw-groen, beauf bourgignon als ik vlees eet, oesters als ik zeevruchten eet en ik ben dol op fettuccine met olijfolie, peper, verse basilicum en parmezaanse kaas".

....en op fettuccine met olijfolie, peper, verse basil en parma kaas

Omdat ik toch een beetje verward ben vraag ik Pip naar waarom ze dit wil weten van mij, ik bedoel natuurlijk weet ik wat mijn lievelingskleur en -eten is. Ze kijkt dan meteen een beetje beteuterd.
"Nou...ik weet dat dus helemaal niet van mezelf en ik dacht misschien kan ik dan ook jouw lievelingskleur als de mijnes nemen. Dan heb ik tenminste ook wat." Ik pak 'r op, plant een zoen op Pip's hoofd, "Jij mag tot dat jij weet wat jouw lievelingskleur is, mijn lievelingskleur lenen."

Pip glundert weer en knikt voldaan.

'Een zee van tranen'

De laatste dagen ben ik wat chagrijnig, niet mezelf en de emoties liggen gevaarlijk aan de oppervlakte. Terwijl ik een kaart aan een dierbare vriendin schrijf, barst ik in huilen uit. Lief C. schrikt en komt meteen naar me toegelopen. Wat is er dan? Tja, wat is er eigenlijk. Nou ja, tja...ik kijk omhoog naar die zachte warme bruine ogen en mompel 'Stefh'. Dat is er eigenlijk.
 
 "Ja", zucht lief op zijn beurt.

In mijn hart voel ik dat, ook al was het gister - 6 januari - zijn geboortedatum en naderen we met 17 januari zijn sterfdatum, het niet in data zit. Ik bedoel het verdriet of het gemis. Een datum is slechts dat - een datum. Toch deze dagen is het gevoel van gemis bijna tastbaar aanwezig - als een zwaar log blok dat bijna niet te tillen is maar wel heel erg aanraakbaar voelbaar aanwezig. Dat ligt daar in mijn gezichtsveld een beetje log te liggen en er te zijn.

Ik probeer heel 'cool' terug te staren, ongeraakt. Mooi niet dat dat dus lukt. Mijn ademhaling schiet omhoog en de tranen vechten om een plek in mijn ooghoek. Casual wrijf ik in mijn ogen, snif een beetje en mompel iets over die vervelende verkoudheid die heerst bij gebrek aan mijn 'Fisherman's friend'. Ik merk dat ik 'eigenlijk gewoon' 'pissed off' ben. Heb hier he-le-maal geen zin in.

Doek van  A. Schrijvers. 'Een zee van tranen'.

In mijn opschrijf-boekje probeer ik citaten of teksten te vinden die me eraan kunnen herinneren en me kunnen motiveren het verdriet, het verdriet te laten zijn, de boosheid de ruimte te geven. Het mag er zijn, het is er - punt. En dat zal nog wel heel even aanhouden vermoed ik.

Hieronder een stuk tekst dat ik zooohooo mooi vind...

Van Rumi (1207-1273)

Mens-zijn is een herberg

Mens-zijn is een herberg,

Elke ochtend arriveert er een ander,

Een vreugde, een depressie, een laagheid,

Een moment van bewustzijn daagt op

Als een onverwachte bezoeker.

Verwelkom en vermaak ze allen!

Behandel iedere gast met eerbied,

Al is het een schare verdriet

Die je huis heftig

Van zijn meubilair ontdoet.

Misschien ruimen ze je huis leeg

Voor een nieuwe verrukking,

De donkere gedachte,

De schaamte,

De boosaardigheid…

Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet

En noodt ze binnen.

Wees dankbaar voor wie er komt;

Ieder van hen is immers gezonden

Als een leids'vrouwe'

Van boven…

The Sneak-a-Mirror peak Project

Vorig jaar...(wat klinkt dat lang geleden) heb ik een voorschot genomen op een jaar 'Sneak-a-Mirror peak' (SaMp). Ik wil minstens 360 SaMp foto's gemaakt hebben eind 2013. Voor nu een klein overzicht van de afgelopen periode. Het is misschien wel 'Maaike all over the place', maar ik vind het geinig... hihihi.

Een ander gelijksoortig project is MirrorMonday van Roos.

10 december 2012

17 december 2012

19 december 2012

21 december 2012

27 december 2012

28 december 2012

31 december 2012

4 januari 2012

Favo foto's 2012#up-dated

Lieve allemaal, allereerst wens ik jullie (wie jullie ook zijn) een prachtig, sehr hüpsches, waanzinnig en liefdevol 2013!

Een nieuw jaar biedt nieuwe kansen... Maar hier blik ik nog even terug op 2012, met mijn Favo Foto's (met, lente, Oostenrijk, een sprookjesachtige herfst, een plaatje met een 'long-lost-and-found' Mirjam en een paar favo zelf-met lief C. portretten). Favo Foto's, een fijne traditie op MaaikesWritersBLog...ook in 2013 :-)

(Stuitte vandaag op de foto van ons met Lara...die mag natuurlijk niet bij de favo foto's ontbreken. Daarom deze up-date)

Favo Foto's 2012 

 

 

Met Mirjam, met dank aan Michael  & Nicole!