Quote on#EasyFriday

Mensen het is mijn tweede #EasyFriday dus lekker makkelijk vandaag. Vorige week kwam ik deze tegen, een quote van G.K. Chesterton. Ik vind hem wijs en grappig, dus deel ik 'm met jullie.

“Angels can fly because they take themselves lightly.”

- G.K. Chesterton

(Engels letterkundige, journalist & winnaar van Nobelprijs.)

Beeld: Eternity Hippie Angel by Singleton

 

Voortploeterend en dansend het leven eer doen #'To our faithful departed'

Vorig jaar in mei schreef ik over de kamer die ik ‘gebouwd’ heb. Voor Stephan. En waarschijnlijk zouden René (+ 6 januari 2013) en Koen (+ 25 februari 2013) daar ook wel aanwaaien. Een jaar geleden alweer dat in de laatste week van februari Koen overleed. F. ging hem ruim een week eerder voor en René piepte er begin januari vorig jaar al tussenuit.

Februari is bijna voorbij – ik hou mijn hart nog even vast – maar iedereen die ik ken en die me lief is, ademt nog. Niet in de laatste plaats ikzelf. Als ik heel eerlijk ben 2014 was al goed begonnen – maar nu weet ik het zeker – dit is nu al een geweldig jaar. En ‘our faithful departed’, draag ik mee in mijn hart – en ik weet, ik ben de enige niet.

Deze blogpost is voor al die mooie mensen, al voortploeterend en dansend het leven eer doen, fouten maken, ‘ass kicken’ en wat er ook gebeurt ‘gewoon’ doorgaan – die René, F. en Koen nog steeds zo ontzettend missen.
 

Beeld: Horustempel in Egypte - www.jofral.be

B.L.A.N.C.O#Stories.of.my.Life

Het is zondagavond en ik zit voor een blanco digitaal vel en dat komt helemaal overeen met hoe ik me voel: blanco. Meestal is een blanco vel een wereld van mogelijkheden maar nu heb ik echt geen idee. Dus hieronder prachtige blanco vellen en maak er zelf vooral iets van...vandaag lukt het mij niet. Heb ik dat ook een keer ;-)

 

 

PS Vanaf nu tel ik af naar mijn 400ste blogpost. Nog acht berichten te gaan. Dat wordt een klein feestje hier :-) ... Zou ik dit jaar nr. 500 halen?

Twittercolumn#EasyFriday

We hebben #ThrowbackThursday en ik introduceer op het blog mijn eigenste #EasyFriday. Op de makkelijke vrijdag, een citaat, een mooie foto of een re-post of een idee van een lezer. Lekker makkelijk dus heet vanaf vandaag #EasyFriday.

Vandaag mijn twittercolumn van gister. Opgedragen aan mijn 'Stand-by-your-woman'-man, my beloved C.

Samen reizen. Wij reizen samen. Zonder oordeel, zonder namen. Niets hoeft hier worden benoemd. In stilte wordt liefde geroemd.#twittercolumn
— Maaike van der Werff (@MaaikeTweets) February 20, 2014

Beeld: gevonden op www.understandingyourrelationship.com

I-N-Spi-R-A-T-iE#'Au Naturel'

Waar ik temidden van de dagelijkse routine en 'waan van de dag' me over van alles druk kan maken - valt dat motortje in mijn hersenen helemaal stil als ik me in de natuur begeef. Bos, strand, duin of polder - dat maakt niet uit. Mijn overtuiging is dat mijn denken stopt omdat ik dan ben 'waar ik van oorsprong vandaan kom, waar het alleen maar gaat om Zijn'.

Ooit droomde ik van 'de plek waar ik vandaan kom en de absolute stilte en rust die ik daar ervaar'. Die droom was een eye-opener - omdat ik al dromend ontdekte dat die plek ook in mij huist. In die droom was ik zelf was een boom - of beter gezegd 'de boom', 'the tree of life'. Misschien dat dit alles voor de lezer als 'hocus-pocus' leest - maar anders kan ik het niet vertellen. The bottom line: als je bent waar je vandaan komt, vraag je je niets af  - helemaal niets - 'gewoon' zijn is dan genoeg. Daar is niets anders dan Zijn.

De natuur inspireert mij in (mijn) Zijn...
...er 'gewoon' zijn; bewegen, ademen, zien, horen, ervaren en voelen - 'no strings attached'...
...en alles is dan (en altijd) alleen maar mooi. Daarom deze  I-N-Spi-R-A-T-iE#'Au Naturel'-editie.

"Nature is our chapel." - Björk

(Beelden die ik heb verzameld tijdens de wandelingen met lief C.

 PS Wil je reageren maar niet 'en plein public' - ook omdat je geen 'Google-account' hebt of een ander profiel - mail mij gerust naar maaikes-punt-writersblog(apenstaartje)gmail-punt-com.

Geef in je reactie ook aan of ik deze mag gebruiken (met naam of anoniem). Sommige reacties inspireren tot nieuwe invalshoeken, nieuwe blogposts - ik gebruik ze graag - en je mogen citeren vind ik helemaal fijn.

My Valentine#Stories.of.my.Life

Lief C. en ik zijn doorgaans niet van Valentijnsdag vieren. Ik bedoel, je zult maar één keer per jaar geleid door de commercie alleen dan romantisch kunnen zijn voor je geliefde. Dit jaar hebben we niet omdat het Valentijnsdag was - maar wel omdat het een mooie dag is (zoals iedere dag) 'ons' gevierd. Hoort bij 2014 het jaar van onderhoud.

We hebben zoveel te vieren en niet in de laatste plaats ons en ons verbonden-zijn. Lief C. is altijd 'My Valentine'...en een heuluh goeiuh!

 

 

Hier is mijn waarom@MoederAltaar#Altar.for.Life (up-dated)

Deze week staat in teken van het engelse tweelingzusje van mijn MoederAltaar, 'MotherAltar'. Daarvan is afgelopen maandag een deel geplaatst op het blog van het 'Childless by Choice'-project. In de UP-DATed..ed..ed..ED versie van 'MotherAltar', heb ik antwoord gegeven op 'why'- in het engels. Deze extra notitie ontbreekt bij mijn eerste 'MotherAltar', MoederAltaar dus. Daarom hier andersom de vertaling van het engels naar het nederlands van mijn antwoord op de vraag waarom.

...waarom ik gekozen heb om geen kinderen te krijgen, vroeg iemand mij. Hier is mijn waarom.

Voordat ik mijn lief C. ontmoette, had ik nooit echt goed nagedacht en doorvoeld over 'wel of geen kinderen'. Dat wil zeggen, voordat ik mijn lief ontmoette dacht ik dat ik natuurlijk moeder zou worden - zoals iedere vrouw (ja, dat dacht ik echt). Het eerste wat mijn lief aan het begin van onze relatie articuleerde was dat hij geen vader wilde worden, "Luister, voordat we verder gaan moet je weten dat ik geen kinderwens heb. Ik wil dat je dat hier en nu weet."

We hebben er samen veel en lang over gesproken. Op dat moment wist ik voor mezelf niet goed of ik kinderen wilde en dus ook niet of ik geen kinderen wilde. Als je niet weet of het een 'ja' is, weet je ook niet of het een 'nee' is. Dat moest ik voor mezelf nog ontdekken. En dat moest ik alleen doen. Ik verbrak onze relatie....tot twee keer aan toe.

Na heel veel nadenken, doorvoelen en stil zijn, kwam ik tot mijn conclusie: ik wil alleen kinderen met de liefde van mijn leven. Lief C. dat wist ik vrijwel meteen, die zo duidelijk was in zijn 'geen kinderwens' was en is de liefde van mijn leven. Na die conclusie volgde als vanzelf de vraag, wat vind ik belangrijker? - Moeder worden of mijn leven delen met de liefde van mijn leven, lief C?

Het antwoord op die zo 'levensbelangrijke' vraag was toen en is nog steeds, mijn leven delen met de liefde van mijn leven (ik heb letterlijk op die vraag 'stil'gezeten - 'it was a hell of a (silent) ride). De vraag die ik mezelf stelde heb ik niet lichtelijk opgevat en de uiteindelijke keuze heb ik niet in 'a hartbeat' gemaakt. Tot op dit moment is het nog steeds belangrijk voor mij en voor ons, dat ik me ieder moment goed voel bij deze keuze. Ik ben me tot in de kleinste vezel van mijn lijf, hart en ziel bewust dat 'moeder worden een keuze is voor de rest van je leven en dat 'niet-moeder' worden een keuze is voor de rest van mijn leven.'



Beeld: gevonden op seedsofblessings.blogspot.com

Dankbaar
Had ik al ergens gezegd dat ik dankbaar ben dat ik überhaupt deze keuze heb kunnen maken? - Nee? Laat ik dat dan hier en nu zeggen - ik ben ontzettend dankbaar, hoe moeilijk het jaren geleden ook was (de wanhoop, de misselijkheid - verdriet ook - de vertwijfeling), dat ik die keuze heb kunnen en mogen maken. Want voor sommige vrouwen én mannen geldt dat ze geen kinderen krijgen of hebben gekregen - daar niet voor hebben kunnen kiezen. Ik ben niet alleen dankbaar, ik ben bevoorrecht. Dat ben ik.

'Not a Mother' Mindfulness by Childless.by.Choice-project (up-dated)

Eind december heb ik de engelse vertaling van MoederAltaar, 'MotherAltar', op dit blog geplaatst. Niet heel lang daarna kwam ik in contact met Laura S. Scott. Zij is in Amerika al een aantal jaar geleden begonnen en nog steeds bezig met het project 'Childless by Choice'. Dit project omvat een boek 'Two is enough', een documentaire, een website en een bijhorend blog. Daarnaast heeft ze in het kader van dit project een enquete gehouden onder 'childless couples' in VS en Canada.

Met haar project gaat ze op onderzoek uit naar waarom mensen kiezen voor kinderloosheid en naar het proces achter die keuze. Het project is gegroeid tot een 'plek'  waar ook aandacht is voor mensen wie het niet lukt om kinderen te krijgen. Een tijdloos-project dat nooit stopt, als je het mij vraagt. Iedere tijd kent eigen redenen en omstandigheden waarin mensen geen kinderen krijgen.



Mijn 'MotherAltar' achtte ze geschikt voor het blog. Ze gaf aan dat mijn verhaal heel goed laat zien hoe belangrijk de keuze en de intentie waarmee je de keuze maakt is en het laat zien hoe ik het een plek in mijn leven heb gegeven. Het is immers een keuze voor de rest van je leven. Net zoals de keuze voor kinderen. Uiteindelijk draait het hierom: 'Love makes a family'. In sommige gevallen betekent dat dus 'a family of two'.

Vandaag kan ik jullie met gepaste trots melden dat 'MotherAltar' is geplaatst op het 'Childless by Choice'-blog. Het gaat om een 'exerpt', een klein gedeelte dus, van mijn stuk dat door Laura voor deze gelegenheid is geredigeerd. Ik ervaar het als opnieuw een plek geven aan mijn keus. Een klein èn bijzonder altaar.

Lees MotherAltar met de prachtige titel 'Not a Mother' Mindfulness en andere verhalen op blog van ChildlessbyChoice-project.

Voor de 'Childless by choice'-couples en singles is er, als je behoefte hebt, 'No Kidding' - The International Social Club for Childfree Couples and Singles.

'De lach'#Stories.of.my.Life

Voor Liesbeth

Ontlading, herkenning, verwant-zijn - dat zit in de ultieme lach. We kennen allemaal de lach om onhandige daardoor vaak grappige situaties. Vaak is dat de lach van herkenning. Maar de ultieme lach, dat is meer dan.

Mijn moment dat ik onbedaarlijk moest lachen was herkenning en meer. Alweer bijna negen jaar geleden. Ik vergeet het nooit meer. Na een hele lange periode zonder mijn zielenzus te hebben doorgebracht. Zij en ik moesten elkaar echt loslaten, dat vroeg het leven - voor haar weer op een andere manier dan voor mij - van ons. En ook al ging het 'loslaten' wat schurend - in mijn hart heb ik haar nooit losgelaten.

Na bijna twaalf jaar was het tijd, was er weer ruimte voor ons. We spraken af op een vrijdagavond in Amersfoort in een tentje waar we ooit regelmatig uren zaten en praatten, Halewijn. Ik vond het machtig spannend. Wat als de klik er toch niet meer was. Voor de zekerheid had ik daarna nog een afspraak staan, to be sure.

Met de trein naar Amersfoort, knoop én vlinders in de buik. Ik wilde haar heel graag zien, maar ik was ook bang voor mijn 'wat als...'.  Toen ik van het station naar Halewijn liep ontspande alles in mij  en zei een stem "Geef je eraan over. Wat er ook gebeurt - het is goed, nu al."  Dus liep ik over 't bruggetje, ik keek om en zag 'Dille en Kamille' - een winkel waar ik vaak en graag kwam. Nog maar honderd stappen naar Halewijn. 'k Voel het laatste beetje spanning (dus toch) wegsmelten. Tijd voor de ontmoeting na zoveel jaren met mijn zielenzus.

Beeld: Soul Sisters by Willowing

Het moment dat wij elkaar zagen voor het eerst na zo lang, vergeet ik nooit. We schieten allebei prompt in de lach. Niet een grinnik of een glimlach maar echt een 'Whoeeaaahaaa'-lach. Voluit vol overgave en geluid. Het was een bevrijdende lach. Een van absolute herkenning en een van meer dan herkenning alleen. Sindsdien zien en spreken wij elkaar met onregelmatige regelmaat, maar is het goddank weer helemaal aan. Wij reizen dit leven samen voortaan als zielenzussen die we al waren en als vriendinnen zoals nooit tevoren.

Deze is voor Liesbeth, mijn dappere dappere stoere grappige en mooie Liestbeth.

Meebewegen of de pas afsnijden#Stories.of.my.Life

In navolging van mijn 'Grote Kwetsbaarheid' waarover ik in september schreef, dit kleine stukkie tekst.

Waar toen de bedachtzaamheid hoogtij vierde, de terughoudendheid (letterlijk en figuurlijk), het voorzichtig voortbewegen - voel ik nu weer ruimte, vrijheid, licht- en luchtigheid en fijn-om-er-te-zijn 'zijn'. Dat is heel aangenaam. Zoals toen de zon buiten kon schijnen, stond het weer in mij op 'storm'. En nu kan het buiten spoken maar is er vanbinnen zonschijn alom.

De vraag vandaag voor mij is - ook met mijn zonnetje in mijn huis - 'ga ik meebewegen of snij ik de gevoelens de pas af'. Dat klinkt misschien wat cryptisch - maar anders kan en wil ik het niet zeggen. Want dit is zoals het voelt en dit is zoals ik het zeg.

....ik zeg voor nu 'meebewegen'...wat er is, is er en wat er is, is goed.

Beeld: 'Go with the flow' by Arthur Blue - DeviantArt

Waar jullie ook zijn, beweeg heerlijk mee; 'go with the flow' :-)

'See you around...'# I.M. Philip Seymour Hoffman (up-dated..ED)

Mijn fantasie is hem letterlijk tegen het lijf lopen, daar samen om lachen om vervolgens naar een koffietentje te gaan en daar de meest geweldige gesprekken te hebben. Uren praten we dan over kunst, film, literatuur en poëzie en MUZIEK. Over het leven, de zin en onzin. Het koffietentje sluit dus besluiten we om ons gesprek in een hotelbar verderop in de straat voort te zetten.

Dit alles vindt plaats in L.A. Ik beleef een soort ‘Barfly’ meets ‘Naked’ (twee van onze gedeelde lievelingsfilms, blijkt dus daar in dat koffietentje) meets 'The boat that Rocked' en ik ben in de zevende hemel. Hij is precies zoals ik had gedacht, grappig, slim, gevoelig en breed ontwikkeld. Het is tegen de ochtend dat we afscheid nemen en telefoonnummers uitwisselen. ‘See you around Maaike, really nice meeting you’ en ik knik flauw – nog steeds een beetje starstruck.

In memorie van de allergrootste van nu, als je het mij vraagt... Ik ben 'struck' wat een verlies. Wat een man, wat een films. Zo jammer, we gaan elkaar nu echt nooit meer treffen, de fantasie voorgoed een droom die niet uitkomt.

Rust zacht Philip Seymour Hoffman.

Note: Vanochtend trof ik dit prachtig geschreven artikel over PSH aan.