Wat een zin had ik
afgelopen zomer om weer aan de blog te gaan. Nog steeds hoor – blijkt alleen dat het analoge bestaan behoorlijk aan me trok na mijn juli-post en nog. Toen brak na de zomer tijd van herfst, van winter en van naar binnen aan en daar hoort (voor mij) schrijven bij. Alsnog 'aan de blog' maar in bescheiden vorm. Duidelijk voor mij nu, gedurende de seizoenen moest (en moet) het leven geleefd en beleefd worden – niet beschreven.
Zowel toen als nu blijf ik een enorme behoefte voelen om te delen, jullie te kennen in wat ik allemaal heb beleefd. Tegelijkertijd voel ik terughoudendheid. Aan mijn verhalen, kleven verhalen van anderen en die zijn niet aan mij om te vertellen. Dit blog is een plek waar ik persoonlijke verhalen deel maar hoe vertel ik iets persoonlijks zonder alles bloot te leggen? Hoe deel ik iets van mij - zonder het verhaal van een ander weg te geven?
Dit kan en wil ik er in ieder geval over zeggen.
2015 is voor mij een jaar geworden van in mezelf dalen, van op mezelf geraken en leren hoe 'echt' goed voor mezelf te zorgen. Vanaf een bepaald moment kon ik niet anders dan me bezighouden met mijn 3 'leven-in-het-nu'vragen: wat is goed voor mezelf, wat wil ik en waar heb ik behoefte aan? Als er ook maar iets over dit jaar te zeggen valt, is dat ik mezelf heb leren kennen. Niet de Maaike die door iedereen aardig gevonden wil worden, wat zeg ik zelfs geliefd wil worden maar Maaike; mijzelf zonder alle bullshit en ruis.
Daar zijn harde lessen en momenten aan vooraf gegaan en nodig voor geweest. Waarvan één nog steeds niet helemaal losgelaten. Een moment waarin alles wat ik 'werkelijk' had, namelijk mezelf, opeens onzeker werd. Een moment 'opeens' waarin ik he-le-maal niets over mijzelf te zeggen had. [De intensiteit van] Die gebeurtenis trekt nog, maar niet zo hard meer en dat is pure winst. Nee, dat is nog geen pure winst - wel pure winst is dat ik daarna niet meer om mezelf heen kon.
Wat daarna volgde en niet meer weggegaan is, is een enorm gevoel van (zelf)liefde, goed willen zorgen voor mezelf, anderen [daarin nog lerende ben] en dankbaarheid voor alles en iedereen (vrienden, familie, Els en Zenna en mezelf *bigsmiles*). Ik voel me als een enorme bak liefde die continu overloopt. En zo zal 2016 zijn; een jaar dat uit elkaar spat en overloopt van liefde, liefde voor de mensen om me heen en voor het leven en vanuit en met liefde verder mijn leven vormgeven. Overvloed is mijn woord voor 2016, waarvan liefde nu al in overvloed aanwezig is.
