Lief ongemak,
Vanavond (oudejaarsavond) breng ik door met jou. Waar het misschien eerst 'gemakzucht' was, vinden van prettig gezelschap of een kek feest had ik niet echt zin in, is het nu vooral voortzetten van waar ik eerder dit jaar mee begonnen ben: het vinden van mijn gemak in ongemak.
Ik ben wel eens eerder van een oudejaarsfeestje naar huis gegaan maar dan trof ik altijd nog een huisgenoot of twee. Nu is het echt jij en ik. Oké, met een mini-fles Merlot en wat oliebollen. En oh voor de lezer, nee dit is geen 'roep' om een uitnodiging of 'schreeuw' om aandacht. Dit is alleen om te laten zien waar ik ben en hoe je een avond als deze ook kan besteden.
Mijn ongemak en ik zelf houden ons doorgaans van elkaar gescheiden. Te ongemakkelijk namelijk. Het hoort ook bij mijn 'bij mijzelf uitchecken' (en dit jaar weer nog meer (zelf)reflectie...it never stops). Dat wil ik oprecht niet meer. Ik wil alles van mezelf aangaan en vooral voelen. En op advies, gedoseerd. Vanavond is een oefening in voelen van ongemak en daarmee 'oké' te zijn.
Geen flitsend glitterpak, snelle babbels en hippe drankjes. Geen groot gezelschap (alhoewel ik gezelschap gehouden wordt door tig gevoelens...) of een klein exclusief klein gezelschap (nou ja...in dit geval wel héél klein en zeer exclusief ;-) ). Gewoon mijn ongemak en ikzelf.
Dat gaat ongemakkelijk zijn. En ongetwijfeld 10x slikken en ongetwijfeld terugkijken op meerdere van dat soort momenten afgelopen jaar. Niet makkelijk maar wel met een grote winst: dichter bij mezelf, mezelf beter kennen en daarmee meer van mezelf. Daar wil ik op verder bouwen. Maar ook ik wil dat al die momenten van ongemak van 2017 vanavond oplossen in mijn ongemak. Het is niet een situatie, omstandigheid of persoon. Het is van mij. Ik doe dit. En dat is goed.
Lieve mensen, ik wens jullie al het gemak in jullie ongemak toe - nu en alle nu's die komen gaan in het nieuwe 2018.
Liefs,
Maaike
