Meisje van 40 #Easy.Friday

Onlangs heb ik make-up gekocht. Niet helemaal voor het eerst, maar toch wel bijna voor het eerst. Het echte spul, jeweetwel foundation enzo. Ik ben super onhandig in het aanbrengen van make-up - maar ik heb YouTube ontdekt - allemaal fantastische tutorials. Heel geschikt voor meisjes zoals ikzelf.

Bij make-up hoort ook een tasje, want dat hoort. Ik ben helemaal in mijn nopjes. Zeker nu met mijn blekescheet gezicht na een paar dagen (buik)grieperig te zijn. Kan ik volgende week fris fruitig en ge-make-up't naar mijn werk. Heb er al helemaal zin in.

Nu dacht ik stiekem door make-up aan te schaffen me een echte vrouw te voelen. Maar zo voel ik me (nog) niet. Nog steeds een meisje, maar dan een van 40 met make-up!

Paleisje gezocht #Stories.of.my.Life

Inmiddels is het bijna een half jaar geleden dat ik bij een vriendinnetje ben ingetrokken. Een hele fijne oplossing toen en nu nog steeds. We doen het, vind ik, als huisgenotes hartstikke goed. En we helpen op deze manier elkaar; ik heb woonruimte en voor haar betekent dat lagere maandlasten. Daarbij is als ik thuiskom bijna altijd iemand aanwezig aan wie ik mijn verhaal kwijt kan. En laat ik de bonus-hond niet vergeten. Een win-win-win situatie dus.

Hoe ideaal het ook is, ik fantaseer wel over een eigen woonruimte waar ik al mijn eigen spullen kwijt kan. Hoe heerlijk dat het me lijkt om mijn eigen huisje te kunnen inrichten. Helemaal naar mijn smaak met mijn spulletjes. Ik hecht niet aan spullen over het algemeen, maar ik merk nu wel dat ik mijn spullen - die in de opslag staan - mis. Misschien komt dat ook omdat ik nu in de lappenmand lig - een algeheel gevoel van malheur doemt dan meestal wel op - en dat betekent nu dat ik mijn spullen heel erg mis.

Ik mis mijn boeken, mijn cd's, mijn foto's en snuisterijen. En zoveel is het niet eens. Ze staan in een box van één bij één meter. Maar het zijn wel mijn spullen door de jaren heen verzameld. Muziek die ik mooi vind, boeken die ik graag lees of graag heb en niet lees ;-), mijn jaren '50 stoel en mijn foto's. Dus nu struin ik wekelijks Funda, Marktplaats en andere websites af, op zoek naar een paleisje waaraan ik mijn hart kan verpanden voor mijn spullen en natuurlijk voor mezelf.

Mijn paleisje staat in Alkmaar, dus mocht de WRitersBLog-lezer iets weten, laat het me vooral weten @ maaikes.writersblog(a)gmail-punt-com.

"Pay attention, it doesn't cost a thing!" #Stories.of.my.Life (up-dated)

Het moet tijdens mijn studententijd zijn geweest. Ik zat in de metro onderweg naar colleges dat ik, zoals de andere reizigers voor mij, aangeschoten werd door een jonge jongen, een zwerver. Of ik geld voor hem had. Naar eerlijkheid zei ik dat ik wel geld had, maar het zelf niet kon missen. Of hij tegenover mocht zitten. Ik knikte, natuurlijk.

Ons gesprek ging alle kanten op, maar wat mij het meest is bijgebleven is het moment dat we spraken over aandacht. Hij vertelde men hoe mensen op hem reageerden, vaak boos, of hem volkomen negeerden. Hij sprak over een volkomen gebrek aan aandacht van anderen. Zijn woorden waren letterlijk "Ik voel me niet gewenst alsof ik er beter niet kan zijn." Hij voelde zich heel erg vaak heel erg eenzaam.

Ik vertelde hem op mijn beurt over mijn eenzaamheid. Nee, ik werd niet genegeerd, mensen reageerden niet boos op mij - het was het gevoel evengoed afgesneden te voelen van alles en iedereen. Het was daarbij ook het gevoel van vaak, heel vaak, niet begrepen voelen. Op een goed moment had hij zijn halte bereikt en namen we afscheid van elkaar.

Ons gedag-zeggen wat op ons bijzondere gesprek volgde, vergeet ik ook nooit. De zwerver zei me gedag en bedankte me. Hij bedankte me dat ik hem niet negeerde, niet boos werd en meer nog dat ik zelfs met hem praatte. Hij bedankte me voor mijn aandacht. Ik bedankte hem voor een heel aangenaam gesprek. En we wensten elkaar nog een fijne dag.

Na dit gesprek was ik onder de indruk; ik kon kon zomaar iets betekenen voor een vreemde door 'aan te blijven'. Aandacht is een groot goed, hoe klein ook. Hoe vaak bemerk je niet dat iemand iets tegen je zegt en je het niet volkomen registreert. Je knikt, je 'hmmhmm-t' - maar je bent er niet echt bij. Het gebeurt mij ook regelmatig. En even zo vaak bedenk ik me: 'Aandacht Maaike, aandacht!'

Ik kan me nu nog steeds niet aan de gedachte onttrekken dat heel veel eenzaamheid zou oplossen als we meer aandacht voor elkaar hebben. Ook voor de buurman die je eigenlijk nooit spreekt of de oudere mevrouw die je altijd in de bus tegenover je hebt of de zwerver die je op jouw route treft. En dat kan je meteen en vandaag doen "pay attention, it doesn't cost a thing!"

Een gids door de eenzaamheid heen in 2#Easy.Friday

Alsof het 'Easy' is, eenzaamheid, maar dat is het natuurlijk niet. Wat 'easy' aan vandaag is, is dat ik hierbij een oproep plaats. Ik heb het geluk iemand te hebben gevonden die haar ervaringen met mij wil delen. En dat stemt me tot meer contact met meer mensen die (ook) hun ervaringen met eenzaamheid hebben, van eerste of tweede hand (een naaste) - beide is welkom.

Lieve WRitersBLog-lezer, wil jij jouw verhaal delen of ken je iemand anders die dat wil? Mail me op maaikes.writersblog(a)gmail-punt-com. Iedereen en alle verhalen zijn welkom. Meer dan welkom.

Voor nu een hele fijne dag en voor straks een heerlijk weekend!

Liefs, Maaike

Plan 2015! #Stories.of.my.Life

Eind 2014 terugkijkend op 2014 bedacht ik, ik heb een plan nodig voor 2015. Is dat hetzelfde als een goed voornemen of goede voornemens? Misschien wel. Verschil is dat goede voornemens meestal, bij mij dan, 'losse flodders' zijn - maar nu is er een plan, nu heb ik thema's waaruit dat plan bestaat. Er zit meer structuur in en de lat ligt niet oneindig hoog. Plan 2015! heet het.

Een goed deel van dat plan bestaat uit het aanhalen, onderhouden en koesteren van de vrienden en vriendschappen die ik heb. Meer afspreken met vriendinnen èn meer en analoog aanhalen en onderhouden van de vriendschappen met hen. Daarvoor heb ik als eerste een date met mezelf; ik ga deze week briefpapier en ansichtkaarten aanschaffen. Daar alleen al verheug ik me op; slecht voor de bomen, maar ik ben dol op papier.

Bij papier hoort schrijfgerei, dus ik heb meteen een retegoed excuus om een mooie pen aan te schaffen. Dus mijn date met mezelf vindt plaats in een goed geoutilleerde kantoorboekhandel (verslaafd mensen ben ik daaraan) alwaar ik me kan vergapen aan het mooiste briefpapier, de meest prachtige ansichtkaarten en blits schrijfgerei. Dit plan mensen, Plan 2015, bevalt me nu al uitstekend. En als ik dit plan goed ten uitvoer breng, maak ik mijn vriendinnen er ook blij mee; een win-win-win-situatie.

Plan 2015! Here I come!

Kiek! #Fotomobielen

Gewoon wat mooie kieken, voor wie last heeft van deze 'blue monday', in zwart-wit èn kleur!

Ik MOET schrijven #Easy.Friday

Ik MOET schrijven...
...bij geluk,
bij pijn,
bij onbegrip,
bij verdriet,
bij zoveel.
Ik MOET schrijven...
...voor mezelf
of voor anderen en daarom schrijf ik nu.

Vind JIJ jouw woorden niet voor een brochure of website of zelfs een liefdesbrief. Laat mij dan de woorden voor je vinden. Laat mij het wonder dat taal is bezigen, want taal verbindt, motiveert, enthousiasmeert en inspireert. Vind jij jouw woorden niet dan help je mij door mij dat voor jou te laten doen. Ik heb een BTW- en Kvk-nummer maar op uitruil-basis kan het ook. Want ik MOET schrijven. Heel erg graag.

Mens-zijn is een herberg #Inspireren

'Mens-zijn is een herberg' is een tekst van Rumi die me al jarenlang inspireert.

In de afgelopen periode zijn zoveel gevoelens 'langsgekomen'; altijd een uitdaging om ze te verwelkomen. De tekst van Rumi herinnert mij daaraan. Ook al is het pijn, verdriet, schuldgevoel of boosheid. Gelukkig genoeg liefde, blijdschap, geluk en warmte. En zoals ze langskomen, vertrekken ze ook weer.

De tekst van Rumi is voor mij een hele goede reminder (daarom plaats ik 'm nu weer). Misschien voor de lezer(s) ook?

Mens-zijn is een herberg

Elke ochtend arriveert er een ander,
Een vreugde, een depressie, een laagheid,
Een moment van bewustzijn daagt op
Als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom en vermaak ze allen!
Behandel iedere gast met eerbied,
Al is het een schare verdriet
Die je huis heftig
Van zijn meubilair ontdoet.

Misschien ruimen ze je huis leeg
Voor een nieuwe verrukking,
De donkere gedachte,
De schaamte,
De boosaardigheid…

Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet
En noodt ze binnen.
Wees dankbaar voor wie er komt;
Ieder van hen is immers gezonden
Als een leidsman{vrouwe)
Van boven…

Rumi
mysticus, filosoof, poëet

Hallo 2015! #Stories.of.my.Life

Na een ongeplande break van twee weken tijd om de nieuwe draad die 2015 heet op te pakken; hier, thuis (bezig met de nieuwjaarsschoonmaak), met vrienden, familie, Mr. Big, mijzelf en op het werk! Jawel,  ik heb een nieuwe baan - ik zei toch al 'I have fun jobs coming from every direction' en niets minder bleek waar.

Vlak voor oud en nieuw kreeg ik het goede nieuws van een nieuwe baan. Vandaag over een week start ik - wat een zalig vooruitzicht. Werk dat en inhoudelijk interessant is en wat zich goed laat combineren met mijn schrijven (Gids door de eenzaamheid, ZielopdeTong dit blog etc). In alle rust en opluchting heb ik afscheid kunnen nemen van 2014 en met alle vrolijkheid en ontspannenheid heb ik - samen met Mr. Big - 2015 kunnen begroeten.

En natuurlijk hebben we dat ingeluid op het strand. Where else.

 

Een goed strand kan niet zonder

varken op een stok ;-)

Voor iedereen een heerlijk 2015 gewenst, dat al jullie dromen en wensen mogen uitkomen en dat in goede gezondheid!

Liefs,
Maaike