Magisch #Stories.of.my.Life

Na twee lange sessies is ze klaar; mijn eigen ‘little blackbird’. Ze staat er nu helemaal op. 

Het is magisch geworden. 

Ochtendritueel #Stories.of.my.Life

Vorige week ben ik begonnen aan 10-daagse Ochtendritueel Challenge (check de Facebook-pagina!). Een mooie manier om te ruiken aan verschillende manieren je dag te beginnen. En een absolute inspirator voor je eigen (nieuwe) ochtendritueel te bedenken of om het gewoon een keer helemaal anders te doen.

Een van de resultaten, een heerlijk gezamenlijk ontbijt met een merenque tartelette :-) Goed, goed ik doe het natuurlijk wel een beetje verantwoord, zie op de foto mijn glas heet water met citroen.

Nog een paar dagen en de challenge is voorbij. Genoeg ideeën opgedaan, al vermoed ik dat de tartelette niet een dagelijks ritueel zal zijn. Maar lekker is het wel!

'Dwalen om te weten waar te aarden' #Dichterlijke.Vrijheid

Nooit eerder gedeeld, dit gedicht. Wil er van alles over zeggen en over mezelf die ik toen was en die toen schreef. Ergens flauw de neiging mezelf te verdedigen. Ik doe het niet. Het is een aangenaam weerzien met Maaike van 27 jaar. Grote glimlachen hier.

'Wandering through life'  Found @everythingthatcatchesmyeye.tumblr.com

Ik dool, dwaal en verdwaal in een wir-war
van woorden van anderen uit andere streken
strijk ik met mijn hand over het hart
de liefde die ik voel voor woorden
Ik vergeef me mijn gemis voor gevoel
voor woorden te verwoorden
wat anderen bedoelden

Toen ik daar doolde, dwaalde en verdwaalde
voelde ik jou, jou en jou ook Auden
voelde ik waar jullie waren, Plath en Brodsy
niet te vergeten kroegtijger Bukowski
hang naar liefde, gerechtigheid en dood
de eenzaamheid bevechtend en beminnend

Terwijl ik dool, dwaal en verdwaal in
jullie woorden, raak ik verder de weg kwijt
als een alcoholist die denkt zich beter te voelen
wanneer het bloed verdunt door de aderen vloeit
die denkt de warmte aan te raken met een pint

We dwalen allen om te weten waar te aarden

Dat wat ik afgelopen weekend zag (DWIAWZ) #Fotomobielen

Het was een slow, loom, feestelijk, zonnig en zalig weekend.

Zaterdag op weg naar de bus trof ik een vaas met buitenbloemen erin…

…aangekomen…

…daarna in volle zon feest…

…om zondag het weekend aan het strand af te sluiten.

Image by Ron

Van twee jaar terug #Dichterlijke.Vrijheid

Teruglezen in je dagboek wordt afgeraden. Zelf heb ik eigenlijk nooit zo goed begrepen waarom. Omdat terugzien geen zin heeft? Als dat zo is, dan maakt het toch eigenlijk niet uit. Ik lees mijn dagboeken wel terug. Niet vaak, maar soms. Iedere keer valt me daardoor op hoeveel en hoe weinig ik toen wist - en de geleerde lessen tekenen zich 'ineens' met een enorme helderheid af.

Achteraf is niet alleen makkelijk praten, in mijn geval ook makkelijker lezen.

Net zoals mijn dagboek iets van mij en mijn verleden ontvouwt, zo doen mijn gedichten dat ook. Vind ik. En met onregelmatige regelmaat lees ik ook die terug. Deze is van exact twee jaar terug en is nog steeds waar. Misschien nog wel meer waar dan toen ik 'm schreef.

Een weg

Het is een weg.
Hier begint deze weg.
Hier.
Het brengt je op plekken
van dromen en van verlies.
Deze weg.
Deze weg bewandel je
zonder het inzicht van de ander.
Op deze weg beweeg je
en het verandert je.
Jij ervaart deze weg
zoals jij 'm ervaart.
Het is gissen naar de weg van de ander.
Naar of zij verandert.
Een goede weg
zoals deze weg
kruist met wegen van anderen.
Jij kiest.

"Little bird" #Stories.of.my.Life

"I look up to the little bird

That glides across the sky

He sings the clearest melody

It makes me want to cry

It makes me want to sit right down

and cry cry cry."

-Annie Lennox

Mijn eigen 'little bird' draag ik nu voor altijd met me mee. Dicht bij mijn hart. Ode aan mijn moeders, hoeders, zusters, dochters, grootmoeders en alle voormoeders. Deze foto is van tijdens de tattoo-sessie afgelopen vrijdag. Hoewel hij nu al bijna klaar is, laat ik jullie pas weer een foto zien, als mijn 'little bird' echt af is.