'Het wil niet zo lukken hè, jij en de liefde', een opmerking die mij enige tijd geleden ten deel viel. Het had me zo maar op standje 'verdediging' kunnen zetten maar niets was minder waar. Ik moest er hartelijk om lachen en ik kon naar volle overtuiging zeggen, dat het uitstekend lukt in de liefde. Tal van liefdes en relaties gehad. Hoezo lukt het niet? Het lukt uitstekend. Oké, de romantische relaties tot dusverre blijken tijdelijk, maar ik ken en heb vele liefdes in mijn leven gekend. De liefde en ik gaan uitstekend samen.
Alles is kwestie van perceptie en het is maar net welk standpunt je kiest. En bevalt jou het perspectief niet - is het slechts een kwestie van standpunt veranderen. Want zodra je van standpunt verandert, verandert het uitzicht onmiddellijk mee. Want natuurlijk vond ik, niet eens zo heel lang geleden, dat ik faalde in de liefde. Weer een relatie voorbij en binnen anderhalf jaar in feite twee keer een scheiding.
Gelukkig is nu nu en heb ik mijn standpunt veranderd en het uitzicht wat dat op mezelf biedt, blijkt ongekend. Want het is waar ik heb vele liefdes gekend en ik ben gezegend met liefdevolle vriendschappen en familierelaties. De romantische relaties waren misschien een tijdelijk leven beschoren, maar ze waren er wel. En van geen heb ik spijt. Ze hebben me veel geleerd en leren me nog steeds over mijzelf en mijn patronen.
Soms zijn die lessen achteraf en vele lessen gedurende. Met 'al die relaties' achter de rug, zijn mij talrijke kansen geboden van die liefdes te leren. Het wil niet lukken? En of het lukt! en dat biedt een waanzinnig perspectief voor die ene nieuwe liefde waar ik me, als ik er klaar voor ben, op verheugen kan.
