Mager is niet helemaal de juiste toon of uitdrukking, want aan heftige gebeurtenissen en avonturen geen tekort geweest deze 7 jaar. Nee, in dat opzicht waren het hele dikke vieze vette jaren. Waarvan ik inmiddels wel vind, dat het mooi is zo. Mensen kwijtgeraakt aan de dood (waaronder jij), het leven en vooral het leven en mezelf voor een lange tijd incluis. Eigenlijk was ik heel lang niet in mezelf thuis.
Na jouw vertrek, na de scheiding, na die ene ex - klap op klap op klap (die in de laatste twee gevallen ikzelf aan mezelf uitdeelde) - was het steeds een beetje bij beetje wakker worden. Tot dat ik een paar jaar geleden begreep, dat wat ik deed duidelijk niet werkte. Van drama naar drama. Van depressie naar 'what in the hell' is dit nu weer - moest er nog weer meer anders. Ik moest anders en vooral ik moest nog meer naar binnen. Want naar binnen was de sleutel naar echt 'wakker worden'.
Het duurde om over die ene ex heen te komen. Hoezeer ik wist dat ik en veel van en in mij anders moest, loskomen lukte met zeer steeds weer op en af en met haperende stappen. Maar het lukte. En in het proces groeide het besef dat de sleutel tot wakker worden in mijn voelen lag en ligt. Een pad waarop ik al voorzichtige schreden had gezet maar een die ik nog niet vol overgave bewandelde. Dat is nu anders. Volkomen en volledig.
Dus morgen is het 7 jaar geleden dat de 7 magere jaren die in lessen dan wel weer 'vet' waren, aantraden. Maar doe mij nu maar dan die 7 vette jaren. Jaren van oogsten, schransen en leren. Want van alles leer je, zeker als je wakker bent en aanblijft. Laat dat dan net het goede voornemen zijn voor dit jaar wat niet mijn goede voornemen is. Laat jouw dag niet alleen de start van iets magers zijn, maar ook het begin van iets 'vets'. Dikke vieze vette avonturen. Kom maar door!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten