(Over) Bewust geen kinderen#als vrouwen elkaar in alle keuzes steunen...

De laatste tijd is één onderwerp behoorlijk aanwezig in mijn leven: geen kinderen en de keuze daarvoor. Nu is dit 'a fact of my life' en dus altijd aanwezig, maar het is vooral aanwezig als gespreks-...of beter gezegd als opmerkingsonderwerp bij anderen.

Vandaag las ik een heel mooi en duidelijk geformuleerd stuk van een mede-niet-draagster-en-baarster met nuance en gevoel voor die andere keuze. De opmerkingen die ons soort ten deel vallen en die zij noemt: egoïstisch, biologisch afwijkend, zijn mij maar al te bekend. Helaas. Verbazingwekkend genoeg komen deze opmerkingen heel vaak van vrouwen. (Hoe mooi zou het zijn als vrouwen elkaar in alle keuzes steunen, wat een (opbouwende) kracht zou dat zijn...)

Circle of women

Wij niet draagsters-en-baarsters snappen heus wel dat wij niet kunnen voelen hoe het is verantwoordelijk te zijn voor een klein kwetsbaar leven dat uit jou voortkomt en wij weten ook dat wij niet het gevoel van onvoorwaardelijke liefde ervaren die onlosmakelijk verbonden is aan het moeder-zijn. En natuurlijk begrijpen wij dat aan onze mening waar het kinderen betreft minder waarde wordt gehecht. Dat begrijpen wij...heus. Maar worden wij begrepen...?, vraag ik mij soms af wanneer ik hoor, "geen kinderen....maar dat is niet natuurlijk hoor." (Hoe mooi zou het zijn als vrouwen elkaar in alle keuzes steunen, wat een (opbouwende) kracht zou dat zijn...)

Mijn keuze om niet te dragen en te baren heeft alles te maken met liefde. En in mijn wereld is een keuze vanuit liefde juist heel natuurlijk (en zeker niet egoïstisch, wel heel erg doordacht en doorvoeld - waarin veel tijd en stilte is geïnvesteerd). Ik snap als de lezer hierover andere gedachtes en gevoelens op na houdt. Maar ik snap niet dat wanneer je leeft met liefde en vanuit liefde...zoals ik tracht te doen...dat voor een keuze als deze het begrip soms zo beperkt voorhanden is. (Hoe mooi zou het zijn als vrouwen elkaar in alle keuzes steunen, wat een (opbouwende) kracht zou dat zijn...)

Omdat liefde de basis is (hoort te zijn), werd ik bijzonder geraakt door een niet zo doordachte en zeker niet doorvoelde reactie: "Als je niet draagt en baart ben je geen echte vrouw, waarom ben je anders vrouw". Slik...die kwam binnen. Niet omdat ik me erdoor aangesproken voel - ik weet dat ik een vrouw ben en ik voel me vrouw - meer dan ooit zelfs. Die opmerking kwam binnen omdat mijn vrouw-zijn in een veeg terzijde werd geschoven....door een vrouw... (Hoe mooi zou het zijn als vrouwen elkaar in alle keuzes steunen, wat een (opbouwende) kracht zou dat zijn...)

Liefdes- en vruchtbaarheidsgodin Venus.

In die situaties bemerk ik bij mezelf de neiging de keuze uit te leggen, mijzelf te verdedigen....de liefde te verdedigen. En dat zou nou niet hoeven...  Gelukkig weet ik (bijna) iedere keer deze neiging in het houden en kom ik altijd terug bij mijn basis...de liefde - die een ongelofelijke kracht in zich heeft waardoor ik met hart, ziel en lijf weet dat dit voor nu.... en in dit leven goed is. Dan loop ik met uiteindelijk met een grote zachte lach weg...de liefde tegemoet. Altijd.

Foto: little-dnll.blogspot.com