Mijn held in film-land #Stories.of.my.Life

Voor het weekend is Mike Nichols overleden. Wie? Hoor ik je denken. Nou, Mike Nichols. Samen met Nora Ephron toch wel mijn held in 'film-land'. Nichols regisseerde en produceerde films - maar niet alleen films, ook toneel. Tot op heden is hij een van de weinigen die zichzelf een 'EGOT' mag noemen. Hij heeft voor zijn werk namelijk gewonnen, een Emmy, een Grammy, een Oscar en een Tony. Dat is ongekend.

Oké, waar je hem van zou moeten kennen? In ieder geval van de film 'The Graduate' met Dustin Hoffman. Maar er is natuurlijk meer, denk aan 'Who's afraid of Virgina Woolf', 'Carnal Knowledge', 'Catch-22'(de film dus), Silkwood (script van Ephron), 'Heartburn' (gebaseerd op boek en script van Ephron), Primary Colors en zijn laatste film 'Charlie Wilson's War'. Nichols is vooral bekend van zijn werk in film, maar ooit begon hij als komiek samen met Elaine May - dat is echt al jaren geleden.

Deze uitzonderlijke man, zijn algemene kennis was waanzinnig èn hij was ook nog eens de neef van Einstein, is 83 jaar geworden. Dat heeft Ephron, 71 geworden, helaas niet gehaald. Twee helden van mij, die beiden er niet meer zijn. Hieronder een fragment waar Nora Ephron hem toespreekt in het kader van de aan hem toegekende AFI (American Filminstitute) Lifetime Achievement Award.