Angst #Not.an.Easy.Friday

Het is vrijdag. Dus hoort hier vandaag een Easy.Friday. Vandaag een kleine knik, een #Not.an.Easy.Friday.

Gisteren trof ik mijn schoolvriendinnetje J. Wij kunnen elkaar soms een paar jaar of een jaar niet zien maar als we samen zijn is het altijd vertrouwd. Op die momenten pakken wij gewoon de draad weer op alsof het gister was dat we elkaar voor het laatst gezien en gesproken hebben. Gister bemerkten we dat er in onze huidige 'Nu's' behoorlijk wat overlap is.

Voor ons allebei Nu de kunst en kracht om te staan voor de keuzes die we maken, vrij van Angst. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wat zullen 'al die anderen' ervan vinden en als we bij die gedachte blijven, verliezen we onszelf in de Angst en daarmee de connectie met ons Zelf. Om dan ondanks de Angst het pad waarop we ons bevinden te blijven bewandelen, is dapper. Wij grijpen die Angst bij de ballen.

Niet iedereen in haar omgeving begrijpt J. en niet iedereen in mijn omgeving begrijpt mij. Wat voor ons allebei geldt, is wat wij doen of laten niet is om anderen te kwetsen of schofferen; het is puur trouw aan onszelf blijven. Wij stappen door onze Angst heen en dat betekent niet dat je geen Angst ervaart, dat betekent dat wij ons er niet door laten definiëren. En gisteren samen met J. greep ik mijn en haar Angst bij de ballen. Dat kan. Samen zeker.

Vandaag proost ik op Angst. En op iedereen die Angst ervaart en deze evengoed trotseert. Dat heet moed.

Een gids door de eenzaamheid heen #Stories.of.my.Life

Deze dagen maak ik verwoed aantekeningen naar aanleiding van alles wat ik nu lees over eenzaamheid. Met de complete inhoudsopgave van #ZielopdeTong - nu nog 'hoe ga ik het omtoveren in een echte bundel gedrukt en wel', is het tijd voor een nieuw project. Al eerder op een ander blog geschreven over eenzaamheid, is dat het onderwerp waarover ik schrijven wil.

Een andere aanleiding voor mijn nieuwe project is mijn 'Nu', of beter gezegd mijn 'Nu' een paar maanden geleden. Met de keuze die ik heb gemaakt en hoe alles is gegaan, was niet iedereen even blij met mij. Hoe begrijpelijk ook, dat was wel het begin van een periode van afgesneden voelen van een aantal mensen die tot dan toe veelvuldig in mijn leven aanwezig waren.

Een enkeling durfde me op te zoeken, de meesten niet. Ik kon mijn verdriet om wat voorbij was niet delen, maar ook niet het prille geluk. Gelukkig transformeerde het eenzaam voelen niet in eenzaam zijn. Het zette niet door. En dat dank ik aan mezelf in eerste instantie en aan degenen die wel aanbleven en aan Mr. Big, mijn lief.

Als je je 'een' voelt en 'een' bent met jezelf en de keuzes die je maakt, kunnen zich wel momenten van eenzaam voelen voordoen - maar meer ook niet. Eenzaam zijn volgt wanneer je je in eerste instantie van jezelf afgesneden voelt en meestal gebeurt dat wanneer je jezelf niet voedt met wat goed voelt en wanneer je niet doet wat je hart je ingeeft.

Maar de momenten van eenzaamheid in de afgelopen periode waren aanwezig genoeg om te voelen 'hierover ga ik schrijven'. Een gids door de eenzaamheid heen een gids van eenzaamheid naar eenheid. Er is hierover al veel geschreven, maar ik verkeer in de illusie dat ik er wat aan toe te voegen heb.

Vraag ik me wel af of jullie  weleens eenzaamheid of eenzaam voelen hebben ervaren en wat deden jullie toen? Deel het, hier of bericht me. Want een ding is zeker 'delen is helen'.

Mijn held in film-land #Stories.of.my.Life

Voor het weekend is Mike Nichols overleden. Wie? Hoor ik je denken. Nou, Mike Nichols. Samen met Nora Ephron toch wel mijn held in 'film-land'. Nichols regisseerde en produceerde films - maar niet alleen films, ook toneel. Tot op heden is hij een van de weinigen die zichzelf een 'EGOT' mag noemen. Hij heeft voor zijn werk namelijk gewonnen, een Emmy, een Grammy, een Oscar en een Tony. Dat is ongekend.

Oké, waar je hem van zou moeten kennen? In ieder geval van de film 'The Graduate' met Dustin Hoffman. Maar er is natuurlijk meer, denk aan 'Who's afraid of Virgina Woolf', 'Carnal Knowledge', 'Catch-22'(de film dus), Silkwood (script van Ephron), 'Heartburn' (gebaseerd op boek en script van Ephron), Primary Colors en zijn laatste film 'Charlie Wilson's War'. Nichols is vooral bekend van zijn werk in film, maar ooit begon hij als komiek samen met Elaine May - dat is echt al jaren geleden.

Deze uitzonderlijke man, zijn algemene kennis was waanzinnig èn hij was ook nog eens de neef van Einstein, is 83 jaar geworden. Dat heeft Ephron, 71 geworden, helaas niet gehaald. Twee helden van mij, die beiden er niet meer zijn. Hieronder een fragment waar Nora Ephron hem toespreekt in het kader van de aan hem toegekende AFI (American Filminstitute) Lifetime Achievement Award.

Zolang niet gestemd, staat alles open #Stories.of.my.Life

Alles staat open. In mijn leven geldt dat bijna letterlijk. Dat geldt ook voor als je gaat stemmen, zolang nog niet besloten en nog niet gestemd, staat alles open. Afgelopen woensdag mocht ik naar de stembus voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Zoals ik geïnspireerd raak van een blanco wit vel, omdat dan de wereld aan mogelijkheden voor me open ligt, zo raak ik voordat ik stem ook heel enthousiast en geïnspireerd; want alles is dan nog mogelijk en alles ligt open.

Natuurlijk is dat niet helemaal waar. Alkmaar waar ik woon, is geen blanco vel of een tabula rasa – het is een stad met inwoners, voorzieningen en er is beleid dat dagelijks wordt uitgevoerd. Alles is er in feite al. Stemmen gaat dan vooral over 'hoe alles gaat'.

 

Ik ben als burger niet blij met 'hoe alles gaat' of met 'hoe sommige zaken gaan' – maar kan dus wel een stemduit in het zakje doen als het om kiezen gaat. Omdat ik woensdagmiddag nog volop zwevende was, heb ik me laten 'adviseren' door de kieswijzer.

Dertig stellingen passeerden de revue en steeds als ik het niet wist, vroeg ik me af 'ben ik neutraal' of heb ik 'geen mening' en wat is het verschil? Ik had voor ik aan deze queeste begon al een voorkeur. Ik mag graag groen en een beetje links stemmen, maar goed lokaal kunnen de kaarten toch weer anders geschud zijn.

Waar ik echt geen mening over had, klikte ik uiteindelijk 'geen mening' aan, en waar ik dacht, deze kwestie is voor mij 'onderhandelbaar' zou ik in politiek zitten, klikte ik 'neutraal' aan. Ik stelde mezelf voor als een D66 die de regering aan een meerderheid helpt – waar eens, maar meer ook niet.

Niet geheel onverwacht rolde GroenLinks als partij uit de kieswijzer-bus. Daarna, zo gedwee als ik ben – nu ik toch de kieswijzer had gebruikt – volgde ik het advies, en vulde aldus mijn vakje in het stemhok rood. Nummer 2, mochten de 'locals' zich afvragen op wie ik dan heb gestemd.

Gestemd is gestemd, niets ligt meer open – kleur is bekend. Toch voel ik me wat melancholisch of weemoedig, want hoe enthousiast stemmer ik ook altijd was, zo enthousiast was ik nu niet. Ik ben principieel stemmer, het is een recht en er is keihard geknokt voor dat recht, dus stem ik.

Maar ik vraag me meer en meer af of het politieke systeem in het algemeen en in Nederland in het bijzonder wel werkt. Of het DE oplossingen gaat bieden. We leven in een nieuwe wereld met oude systemen; politiek, financiëel en economisch. De oude systemen dragen bij aan oude problemen in hooguit een nieuw jasje maar komen niet met nieuwe oplossingen.

Russel Brand legt bovenstaande prachtig uit. Dus hou ik hierover verder mijn mond, en raad ik je vooral aan dit filmpje te bekijken. Hoewel ik het niet over mijn hart kreeg niet te stemmen, geeft Russel uitstekend aan waarom 'ook' niet moet stemmen.

Met wat weemoed nog in mijn hart, wens ik jullie een prachtig weekend toe. Tot snel hier in het digitale.

Dwaas #CoolQuotes

Al jaren verzamel ik citaten. Simpelweg omdat alles al een keer gezegd is, en beter gezegd is. En tegen de grote filosofen kan geen mens op... ;-) Deze past wel heel erg bij 'mijn Nu'.

"Wie vooruit wil, aanvaardt dat hij dwaas gevonden wordt."
- Epictetus (Stoïcijns filosoof)

Deze man zag de zaken behoorlijk helder want, (vrij vertaald) 'Het gaat niet om welk lot men beschoren is, maar hoe men ermee omgaat', is ook van hem. Een wijs wijs man.

Mijn leven op haar kop #Stories.of.my.Life

Met grote onregelmaat heb ik de afgelopen paar maanden gepost. Reden, het analoge leven trok enorm aan mij. En ik aan het analoge leven. Door een belangrijke keuze van mijn kant, heb ik mijn leven op haar kop gezet. Lief C. en ik zijn niet meer samen. C. is nog wel lief, maar niet meer mijn lief. Niet de belangrijkste reden maar wel een hele grote aanleiding is dat ik verliefd ben geworden op iemand anders en hij op mij.

Dit heeft in ieder geval viertal levens enorm geraakt. Maar ook onze vrienden en familie. Het is inmiddels drieënhalve maand geleden, maar het raakt nog steeds. Ik kan uiteindelijk alleen voor mezelf spreken, maar ik weet dat het in onze omgeving  nog na wasemt en ook bij onszelf. Het is voor iedereen, ook voor mezelf onverwacht gekomen. Vooral de keuze om mijn eigen weg te gaan.

Ik kan daar heel veel over zeggen, maar omdat het in ieder geval drie personen heel dichtbij heel erg raakt, hou ik het wat globaal. Iedereen zit nog in haar en zijn verwerkingsproces en dat verdient rust, ruimte en stilte. Voor en over mezelf geldt, dat hoe groot de onrust, hoe groot de verbazing, dat dit voor mij de juiste beslissing en keuze is geweest - met alle verscheurde gevoelens van dien.

Afscheid en rouw om wat voorbij is en tegelijkertijd geluk en blijdschap om wat nieuw is en zich meer en meer ontvouwt; in mezelf en tussen mij en de man aan wie ik mijn hart gewonnen heb.

Zie hier de reden van mijn digitale afwezigheid. Er is iets meer rust in de chaos ontstaan en meer ruimte om te schrijven. Dus zal ik vanaf nu wat vaker in het digitale zijn - want mijn liefde voor het schrijven en dit blog is onveranderd.