Deze plek was
vorig jaar 21 mei en
twee jaar geleden 21 mei gereserveerd voor Jesper. Dit jaar is niet anders en deel ik hier weer 'Ik en tien gitzwarte raven'. Een kleine traditie voor deze kleine man die niet ouder is geworden dan twee jaar. Alle gedachten, glimlachen, (ook geluks)tranen en knuffels gaan uit naar en zijn voor Sietske en Rick, de ouders van Jesper, en Sanne, zijn zusje en de rest van zijn familie.
Wat ik me deze dagen realiseer...
...het is echt zo, wat er ook gebeurt, het leven blijft aan - soms als een storm en soms als een groots stiltegebied.
Voor Jesper
16-05-1999 * 21-05-2001
Ik en tien gitzwarte raven
Hij is weggegaan zonder mij
Geen briefje achter gelaten
Het was zomaar opeens voorbij
We hebben ‘m luid begraven
Met alle egards uitgezwaaid
Ik en tien gitzwarte raven
De wind lag er stilletjes bij
In mijn hart tien grote gaten
Want hij is niet meer bij mij
Eén raaf had een bloem gezaaid
En zij keken, de negen and're raven
of de wind niet was weggewaaid
De wind lag er nog steeds stil bij
Of had het ook het leven gelaten
stiekem, zonder enig teken zoals hij
Nu staan wij waar we 'm hebben begraven
alwaar de mooiste bloem is opgebloeid
en zien we hoe de wind met de bloem stoeit
Het duurde langer, veel langer dan even
Dat alles dood- en doodstil was, ook in mij
En dan is nu eindelijk teken van leven
Maaike
Mei 2003
(ge-edited 2015)
