'n Dagje strand #Stories.of.my.Life

Sinds augustus - sinds de 'grote verandering' is het strand een soort van toevluchtsoord geworden. Samen met Mr. Big. Om uit te waaien, om op te laden, om te vergapen aan de luchten; bij wind en storm, de woeste golven en het kruipende schuim. Bij daglicht, bij schemer en in het donker. Ik ben nog nooit zoveel en vaak naar de zee geweest als in de afgelopen vijf maanden.

Dus dank je wel zee, strand, zand, water, meeuwen, wind - jullie waren onze 'veilige haven'. Misschien nog een keer treffen voor het einde jaar - en anders tot in 2015; veel en vaak.

Altijd 'aan' #Easy.Friday

Laat ik jullie voorstellen aan de knappe kerel hieronder op de foto: Banjer. Sinds augustus woon ik in bij een vriendinnetje, Daan, en Daan heeft een hond, Banjer dus.

In alles in iedereen weet ik me deze dagen gespiegeld. Wat ik soms zie is heel mooi en soms ook niet, geen mens is perfect natuurlijk. Maar de mooiste spiegel en 'reminder' is Banjer. Banjer staat altijd 'aan'. Hij staat altijd 'aan' en is altijd in het 'hier en nu'. In alles heeft hij altijd zin; spelen, eten, wandelen, knuffelen - alles wordt met luid enthousiasme ontvangen. Dat werkt bij mij heel aanstekelijk, zeker op dagen als ik zelf niet zo 'aan' sta.

Daarom op deze #EasyFriday een foto van deze prachtige hond. Met goedkeuring van Daan en hond!

In een 'S' #Stories.of.my.Life

Al een behoorlijk aantal jaar terug vernam ik van Dr. Oz, de huisdokter van Oprah Winfrey, hoe ontlasting eruit moet zien; als de letter 'S'. Ik die grote waarde hecht aan het woord van een dokter en helemaal aan die van de huisdokter van Miss Winfrey, besloot daarop mijn ontlasting aan een onderzoek te onderwerpen.

Nu, 17 december 2014, kan ik na zoveel jaar wel concluderen; 'not a 'S' in sight'. Ik poep niet in 'Essen' maar in 'Ies' en in 'Jees' of in grote of zielige hoopjes, maar een 'S' lieve mensen - nog nooit gezien. Maar een 'S' schijnt een teken van gezonde poep te zijn. Een gezond mens poept in 'Essen', aldus Dr. Oz.

Dr. Oz en Ms Oprah Winfrey

Ik heb overigens nog geprobeerd de grote boodschap al loslatend, een S-beweging te maken in de hoop dat me dat een mooie grote 'S' zou opleveren. Maar helaas en wat er wel verscheen, hou ik voor mezelf. Het was in ieder geval geen prettig gezicht. Dat poepen (excusez le mot) zo'n 'big deal' zou zijn, kon ik niet bevroeden. Oké, ik geef toe - ik maakte er zelf natuurlijk een 'big deal' van, met mijn queeste naar mijn 'S'.

Mijn conclusie dames en heren is, goede ontlasting is wanneer je überhaupt ontlasting hebt die niet te zacht en niet te hard is en een goede kleur (donkerbruin) heeft. Poep je maar niet in een 'S', helemaal niet erg. Zolang er maar gepoept wordt. Want één ding is zeker, het lucht wel heerlijk op.

Mijn Geluk #Twittercolum

Mijn twittercolumn weer in ere hersteld.

Als 't regent heb ik een paraplu. Als ik verdriet heb, heb ik vrienden en kan ik schuilen onder moeders vleugels. Mijn geluk.#twittercolumn
— Maaike van der Werff (@MaaikeTweets) 16 december 2014

A break @#Easy.Friday

Het is weekend, voor mij althans wel. En dus een 'break' op deze #EasyFriday. Heb allemaal een goed weekend, 'a break is good...for you'.

Liefs
Maaike

Aan het werk! #Stories.of.my.Life

Tegenwoordig heb ik een nieuwe baan, namelijk het vinden van een baan - en geloof me dat is hard werken én zwaar onderbetaald :-). Maar een vind-tocht als deze brengt mooie momenten en mooie lessen met zich mee.

Omdat ik betaald wordt voor mijn vinden van een nieuwe baan, moet ik iedere week minimaal één sollicitatie versturen - en niet te vergeten vermelden in mijn UWV-werkmap. UWV is nu zeg maar mijn werkgever.

Gister had ik een zogenaamd 'functioneringsgesprek' bij het UWV. Mijn gesprek stond gepland met mevrouw T. - die het eerste gesprek ook deed (zeg maar het 'sollicitatiegesprek' en 'we nemen u aan'-gesprek in één). Ze was zeer gemotiveerd (lees: streng), maar ze streek met haar hand over haar hart en nam me toch aan. Ik, toch een beetje geïntimideerd na het eerste gesprek, was lichtelijk opgelucht dat gister het gesprek uiteindelijk niet met mevrouw T. plaatsvond, maar met look-a-like 'vrouwtje Theelepel'.

Het 'functioneringsgesprek' ging goed. 'Vrouwtje Theelepel' was heel enthousiast over mijn cv, over mijn sollicitatie-activiteiten en wist me te voorzien van goede tips en tops. Mijn inkomen is niet in gevaar, ik mag 'blijven'. Poeh, blijft toch altijd spannend, zo'n 'functioneringsgesprek' of zoals ze het bij het UWV noemen, een 'evaluatiegesprek'. Ze wenste me veel succes en ze gaf aan dat ik zo zelfredzaam ben, dat verdere begeleiding helemaal niet nodig is.

Vandaag ben ik aan de slag gegaan met de tips en tops gekregen van 'vrouwtje Theelepel', want als iemand zo enthousiast over je is, loop je toch een stuk harder. Hoewel ik hier zeker tot augustus 2016 mag blijven, hoop ik ver voor die tijd mijn 'fun job' gevonden te hebben. Dus ondertussen blijft mijn mantra 'I have got fun jobs coming from every direction', en vind ik lustig verder.

Sinterklaas Kapoentje (niet het liedje, maar het gedicht)#EasyFriday

Sinterklaas Kapoentje
gooi gerust wat in mijn schoentje
Geen pepernoot of strooigoed
Tover iets moois uit die grote rooie hoed

Sinterklaas Kapoentje
gooi wat moois in mijn schoentje
Wereldvrede of 'n schone zee
Daar maak je in 1x iedereen blij mee


Beeld: fanpop.com

Sinterklaas Kapoentje
Ik hoef niets in mijn schoentje
Tover racisme weg met uw staf
Het draait toch immers om 'love, love, love, '

Sinterklaas Kapoentje
gooi gerust wat in mijn schoentje
Geen pepernoot of strooigoed
Tover iets moois uit die grote rooie hoed

'I have got fun jobs coming from every direction' #Stories.of.my.Life

Het verhaal gaat dat een jonge man, uitgeblust, tegen een burn-out, bijna platzak, naar India - Goa afreist. Op zoek naar...ja naar wat. In ieder geval op zoek. In India is iedere straathoek een altaar (oke bij wijze van spreken maar toch) en tref je overal guru's aan. Ook in Goa.

De jonge man wendt zich tot een van de vele guru's om zijn eerste zorg te bespreken: geld. De guru zegt hem tegenover hem komen te zitten. Wat hij aldus doet. 'Wat wil je?' valt de guru direct met de deur in huis. 'Ik heb geld nodig' antwoordt de jongeman op vlakke toon. De guru schudt zijn hoofd, 'maar zo zeg je dat helemaal niet, dat gaat niet werken.'

De guru Indiaas, de jongeman, Nederlands, converseren in het Engels. Dus het komende stukje citeer ik in het engels. 'I need money doesn't work my dear young man', spreekt de guru. 'You've got it all wrong - if you need money you say this: I have got money coming from every direction.' Daarop schatert de guru het uit. De jongeman kijkt de guru ongelovig aan. 'Trust me, believe it.'

De jongeman komt thuis, plakt een post-it met daarop 'I have got money coming from every direction' op de koelkast, en pakt alles aan wat hij pakken kan. Al snel besluit hij voor zichzelf te beginnen met alle onzekerheden van dien. Maar hij blijft vasthouden aan zijn mantra. Het verhaal gaat dat het vanaf dat moment een verhaal van overvloed is. Alles stroomt zijn kant op; 'he's got money coming from every direction.'

Bijna twee jaar geleden spreek ik af met een vriendin. Zij en haar partner zijn een zelfstandig pad vol onzekerheden ingeslagen en het geld laat op zich wachten. Ik proef heel veel onzekerheid en terughoudendheid. Ik deel met haar het mantra 'I have got money coming from every direction'. Ze vindt het geweldig. Ook haar verhaal is een van overvloed. Tuurlijk ook met een overvloed van onzekerheden - maar dat ook is overvloed.

Zelf ben ik nu op vind-tocht (ik weiger het zoek-tocht te noemen) naar de leukste baan 'ever'. Mijn mantra deze dagen...? Precies 'I have got fun jobs coming from every direction'. Ik zeg, kom maar op - ik kan het hebben.

Aardig #Stories.of.my.Life

Deze dagen, de afgelopen maanden, zijn als grote spiegels. Tijd op zichzelf is een spiegel, de vraag 'waar ben ik NU' doemt van tijd (ja) tot tijd (dus) op. Als ik om me heen kijk is voor het grootste deel de onrust neergedaald en is er een nieuwe rust ontstaan, een nieuw normaal. Wel nieuw, wel anders in vergelijking met een paar maanden geleden. Dat wel.

Niet iedereen is aangebleven en ik heb mezelf hier en daar ook uitgecheckt. De grootste spiegel is toch wel de absentie van mensen, ook vrienden, in mijn leven. En dat niet alleen, ook wanneer ik me in het nieuwe 'Nu' op oude bekende plekken begeef, biedt dat een soort van spiegel. De spiegel van 'stiekem aardig gevonden willen worden door iedereen.'

Ik dacht dat ik daar wel afstand van had genomen, lang geleden al. Maar er is een klein hardnekkig rudimentair deeltje overgebleven blijkt. De kunst is dan de Angst om niet (meer) aardig gevonden te worden door iedereen los te laten en bij jeZelf te blijven. Zoals ik vorige week vrijdag in 'Angst' al schreef "Want wat zullen 'al die anderen' ervan vinden en als we bij die gedachte blijven, verliezen we onszelf in Angst en verliezen we daarmee de connectie met ons Zelf."

De connectie met mij(n)Zelf is gebleven en in het proces, de keuze die ik heb gemaakt zijn er meerdere vaarwels geweest dan alleen het afscheid van mijn relatie met C. Dus ik, degene die aardig gevonden wil worden, heb een uitgesproken keuze gemaakt - en niet iedereen vindt en vond dat leuk - en omdat ik degene ben die de keuze gemaakt heeft, vindt niet iedereen mij meer aardig.

Voor mij de uitdaging om meZelf aardig te blijven vinden en mezelf niet te verliezen in op mijn beurt anderen voorwaardelijk aardig te vinden (dus afhankelijk van hun keuzes). Iedereen kan impopulaire keuzes maken, maar dat betekent niet dat ze niet meer aardig zijn. Een situatie kan volledig zijn veranderd, maar een persoon niet. Sterker nog als het goed is, kom je met iedere keuze die je maakt, steeds dichter bij je (aardige) Zelf. Zo voelt dat voor mij.

Angst #Not.an.Easy.Friday

Het is vrijdag. Dus hoort hier vandaag een Easy.Friday. Vandaag een kleine knik, een #Not.an.Easy.Friday.

Gisteren trof ik mijn schoolvriendinnetje J. Wij kunnen elkaar soms een paar jaar of een jaar niet zien maar als we samen zijn is het altijd vertrouwd. Op die momenten pakken wij gewoon de draad weer op alsof het gister was dat we elkaar voor het laatst gezien en gesproken hebben. Gister bemerkten we dat er in onze huidige 'Nu's' behoorlijk wat overlap is.

Voor ons allebei Nu de kunst en kracht om te staan voor de keuzes die we maken, vrij van Angst. En dat is makkelijker gezegd dan gedaan. Want wat zullen 'al die anderen' ervan vinden en als we bij die gedachte blijven, verliezen we onszelf in de Angst en daarmee de connectie met ons Zelf. Om dan ondanks de Angst het pad waarop we ons bevinden te blijven bewandelen, is dapper. Wij grijpen die Angst bij de ballen.

Niet iedereen in haar omgeving begrijpt J. en niet iedereen in mijn omgeving begrijpt mij. Wat voor ons allebei geldt, is wat wij doen of laten niet is om anderen te kwetsen of schofferen; het is puur trouw aan onszelf blijven. Wij stappen door onze Angst heen en dat betekent niet dat je geen Angst ervaart, dat betekent dat wij ons er niet door laten definiëren. En gisteren samen met J. greep ik mijn en haar Angst bij de ballen. Dat kan. Samen zeker.

Vandaag proost ik op Angst. En op iedereen die Angst ervaart en deze evengoed trotseert. Dat heet moed.

Een gids door de eenzaamheid heen #Stories.of.my.Life

Deze dagen maak ik verwoed aantekeningen naar aanleiding van alles wat ik nu lees over eenzaamheid. Met de complete inhoudsopgave van #ZielopdeTong - nu nog 'hoe ga ik het omtoveren in een echte bundel gedrukt en wel', is het tijd voor een nieuw project. Al eerder op een ander blog geschreven over eenzaamheid, is dat het onderwerp waarover ik schrijven wil.

Een andere aanleiding voor mijn nieuwe project is mijn 'Nu', of beter gezegd mijn 'Nu' een paar maanden geleden. Met de keuze die ik heb gemaakt en hoe alles is gegaan, was niet iedereen even blij met mij. Hoe begrijpelijk ook, dat was wel het begin van een periode van afgesneden voelen van een aantal mensen die tot dan toe veelvuldig in mijn leven aanwezig waren.

Een enkeling durfde me op te zoeken, de meesten niet. Ik kon mijn verdriet om wat voorbij was niet delen, maar ook niet het prille geluk. Gelukkig transformeerde het eenzaam voelen niet in eenzaam zijn. Het zette niet door. En dat dank ik aan mezelf in eerste instantie en aan degenen die wel aanbleven en aan Mr. Big, mijn lief.

Als je je 'een' voelt en 'een' bent met jezelf en de keuzes die je maakt, kunnen zich wel momenten van eenzaam voelen voordoen - maar meer ook niet. Eenzaam zijn volgt wanneer je je in eerste instantie van jezelf afgesneden voelt en meestal gebeurt dat wanneer je jezelf niet voedt met wat goed voelt en wanneer je niet doet wat je hart je ingeeft.

Maar de momenten van eenzaamheid in de afgelopen periode waren aanwezig genoeg om te voelen 'hierover ga ik schrijven'. Een gids door de eenzaamheid heen een gids van eenzaamheid naar eenheid. Er is hierover al veel geschreven, maar ik verkeer in de illusie dat ik er wat aan toe te voegen heb.

Vraag ik me wel af of jullie  weleens eenzaamheid of eenzaam voelen hebben ervaren en wat deden jullie toen? Deel het, hier of bericht me. Want een ding is zeker 'delen is helen'.

Mijn held in film-land #Stories.of.my.Life

Voor het weekend is Mike Nichols overleden. Wie? Hoor ik je denken. Nou, Mike Nichols. Samen met Nora Ephron toch wel mijn held in 'film-land'. Nichols regisseerde en produceerde films - maar niet alleen films, ook toneel. Tot op heden is hij een van de weinigen die zichzelf een 'EGOT' mag noemen. Hij heeft voor zijn werk namelijk gewonnen, een Emmy, een Grammy, een Oscar en een Tony. Dat is ongekend.

Oké, waar je hem van zou moeten kennen? In ieder geval van de film 'The Graduate' met Dustin Hoffman. Maar er is natuurlijk meer, denk aan 'Who's afraid of Virgina Woolf', 'Carnal Knowledge', 'Catch-22'(de film dus), Silkwood (script van Ephron), 'Heartburn' (gebaseerd op boek en script van Ephron), Primary Colors en zijn laatste film 'Charlie Wilson's War'. Nichols is vooral bekend van zijn werk in film, maar ooit begon hij als komiek samen met Elaine May - dat is echt al jaren geleden.

Deze uitzonderlijke man, zijn algemene kennis was waanzinnig èn hij was ook nog eens de neef van Einstein, is 83 jaar geworden. Dat heeft Ephron, 71 geworden, helaas niet gehaald. Twee helden van mij, die beiden er niet meer zijn. Hieronder een fragment waar Nora Ephron hem toespreekt in het kader van de aan hem toegekende AFI (American Filminstitute) Lifetime Achievement Award.

Zolang niet gestemd, staat alles open #Stories.of.my.Life

Alles staat open. In mijn leven geldt dat bijna letterlijk. Dat geldt ook voor als je gaat stemmen, zolang nog niet besloten en nog niet gestemd, staat alles open. Afgelopen woensdag mocht ik naar de stembus voor de gemeenteraadsverkiezingen.

Zoals ik geïnspireerd raak van een blanco wit vel, omdat dan de wereld aan mogelijkheden voor me open ligt, zo raak ik voordat ik stem ook heel enthousiast en geïnspireerd; want alles is dan nog mogelijk en alles ligt open.

Natuurlijk is dat niet helemaal waar. Alkmaar waar ik woon, is geen blanco vel of een tabula rasa – het is een stad met inwoners, voorzieningen en er is beleid dat dagelijks wordt uitgevoerd. Alles is er in feite al. Stemmen gaat dan vooral over 'hoe alles gaat'.

 

Ik ben als burger niet blij met 'hoe alles gaat' of met 'hoe sommige zaken gaan' – maar kan dus wel een stemduit in het zakje doen als het om kiezen gaat. Omdat ik woensdagmiddag nog volop zwevende was, heb ik me laten 'adviseren' door de kieswijzer.

Dertig stellingen passeerden de revue en steeds als ik het niet wist, vroeg ik me af 'ben ik neutraal' of heb ik 'geen mening' en wat is het verschil? Ik had voor ik aan deze queeste begon al een voorkeur. Ik mag graag groen en een beetje links stemmen, maar goed lokaal kunnen de kaarten toch weer anders geschud zijn.

Waar ik echt geen mening over had, klikte ik uiteindelijk 'geen mening' aan, en waar ik dacht, deze kwestie is voor mij 'onderhandelbaar' zou ik in politiek zitten, klikte ik 'neutraal' aan. Ik stelde mezelf voor als een D66 die de regering aan een meerderheid helpt – waar eens, maar meer ook niet.

Niet geheel onverwacht rolde GroenLinks als partij uit de kieswijzer-bus. Daarna, zo gedwee als ik ben – nu ik toch de kieswijzer had gebruikt – volgde ik het advies, en vulde aldus mijn vakje in het stemhok rood. Nummer 2, mochten de 'locals' zich afvragen op wie ik dan heb gestemd.

Gestemd is gestemd, niets ligt meer open – kleur is bekend. Toch voel ik me wat melancholisch of weemoedig, want hoe enthousiast stemmer ik ook altijd was, zo enthousiast was ik nu niet. Ik ben principieel stemmer, het is een recht en er is keihard geknokt voor dat recht, dus stem ik.

Maar ik vraag me meer en meer af of het politieke systeem in het algemeen en in Nederland in het bijzonder wel werkt. Of het DE oplossingen gaat bieden. We leven in een nieuwe wereld met oude systemen; politiek, financiëel en economisch. De oude systemen dragen bij aan oude problemen in hooguit een nieuw jasje maar komen niet met nieuwe oplossingen.

Russel Brand legt bovenstaande prachtig uit. Dus hou ik hierover verder mijn mond, en raad ik je vooral aan dit filmpje te bekijken. Hoewel ik het niet over mijn hart kreeg niet te stemmen, geeft Russel uitstekend aan waarom 'ook' niet moet stemmen.

Met wat weemoed nog in mijn hart, wens ik jullie een prachtig weekend toe. Tot snel hier in het digitale.

Dwaas #CoolQuotes

Al jaren verzamel ik citaten. Simpelweg omdat alles al een keer gezegd is, en beter gezegd is. En tegen de grote filosofen kan geen mens op... ;-) Deze past wel heel erg bij 'mijn Nu'.

"Wie vooruit wil, aanvaardt dat hij dwaas gevonden wordt."
- Epictetus (Stoïcijns filosoof)

Deze man zag de zaken behoorlijk helder want, (vrij vertaald) 'Het gaat niet om welk lot men beschoren is, maar hoe men ermee omgaat', is ook van hem. Een wijs wijs man.

Mijn leven op haar kop #Stories.of.my.Life

Met grote onregelmaat heb ik de afgelopen paar maanden gepost. Reden, het analoge leven trok enorm aan mij. En ik aan het analoge leven. Door een belangrijke keuze van mijn kant, heb ik mijn leven op haar kop gezet. Lief C. en ik zijn niet meer samen. C. is nog wel lief, maar niet meer mijn lief. Niet de belangrijkste reden maar wel een hele grote aanleiding is dat ik verliefd ben geworden op iemand anders en hij op mij.

Dit heeft in ieder geval viertal levens enorm geraakt. Maar ook onze vrienden en familie. Het is inmiddels drieënhalve maand geleden, maar het raakt nog steeds. Ik kan uiteindelijk alleen voor mezelf spreken, maar ik weet dat het in onze omgeving  nog na wasemt en ook bij onszelf. Het is voor iedereen, ook voor mezelf onverwacht gekomen. Vooral de keuze om mijn eigen weg te gaan.

Ik kan daar heel veel over zeggen, maar omdat het in ieder geval drie personen heel dichtbij heel erg raakt, hou ik het wat globaal. Iedereen zit nog in haar en zijn verwerkingsproces en dat verdient rust, ruimte en stilte. Voor en over mezelf geldt, dat hoe groot de onrust, hoe groot de verbazing, dat dit voor mij de juiste beslissing en keuze is geweest - met alle verscheurde gevoelens van dien.

Afscheid en rouw om wat voorbij is en tegelijkertijd geluk en blijdschap om wat nieuw is en zich meer en meer ontvouwt; in mezelf en tussen mij en de man aan wie ik mijn hart gewonnen heb.

Zie hier de reden van mijn digitale afwezigheid. Er is iets meer rust in de chaos ontstaan en meer ruimte om te schrijven. Dus zal ik vanaf nu wat vaker in het digitale zijn - want mijn liefde voor het schrijven en dit blog is onveranderd.

Mama op #Easy.Friday

3 december 2009 schreef ik een ode aan mijn moeder. Omdat het #Easy.Friday is en omdat mijn moeder altijd maar nu helemaal alle lieve woorden van de wereld verdient, plaats ik hem hier nog een keer (een beetje ge-edited).

Voor mijn moeder, maar misschien ook voor jouw moeder.

Heb een heerlijk weekend iedereen!

Liefs,
Maaike


Mama-tribute: Tonnen liefde + geduld = mama

Enige tijd geleden postte ik een blog met een ode aan alles en alle mensen om me heen die me blij en dankbaar stemmen. Daarin gaf ik al aan "mijn moeder verdient een ode op zich". Tijd dus voor een lofzang op de vrouw die af en toe trekken van een tanker vertoont (niet kapot te krijgen) en tonnen liefde en geduld bezit, mijn moeder dus.

(Waarschuwing: houd je niet van sentimenteel gedoe, sla dan vooral dit blog over!).

Mijn moeder, zoals zovele moeders, is van het alleengaande soort. Ze kwam er alleen voor te staan toen mijn broer en ik, vijf en zeven waren. Tijd voor rouwen, tranen en verdriet was er niet. Nee, met twee opgroeiende kinderen was het adagium: opstaan, doorgaan, de koters naar school, naar sport, naar opa en oma, naar vaders, naar school, naar sport enzovoorts. Ik geef het je te doen. Manlief is ex-manlief, overbuurvrouw is nieuw lief van ex-manlief en vrouwlief heeft het nakijken met twee kleine koters en alles moet door. Kort door de bocht een platte beschrijving van toen.

Terugkijkend op die tijd, was ik me als 7-jarige natuurlijk niet bewust wat mijn moeder allemaal moest doen en laten om de boel op de rit te houden. Maar nu met mijn 35 jaar (mijn moeder was 34 toen ze er alleen voor kwam te staan), gutst het zweet van mijn voorhoofd als ik me bedenk in welke situatie mijn moeder zat. Aan de ene kant ongetwijfeld enorm veel emoties van verdriet, gekwetst-zijn en boosheid en aan de andere kant gewoon doorgaan, doorgaan, doorgaan en oh ja doorgaan. Een prestatie van wereldformaat, waarbij vermoed ik, niet heel veel ruimte is geweest voor instorten, voor rouwen en verdriet. Een prestatie gedreven door, dat kan niet anders, de aanwezigheid van mijn broertje en mij.

Mijn moeder is niet perfect – geen enkele moeder is dat (vermoed ik). En dat zie ik wanneer  mijn moeder me confronteert met de minder charmante kanten van mezelf, omdat ik ze terug zie in haar. Geen enkele dochter is perfect. Het maakt onze verhouding, voor mij in ieder geval, niet altijd makkelijk. Maar het maakt onze verhouding wel echt ‘ons’. En als ik heel eerlijk ben zie ik mezelf liever door haar gespiegeld dan door wie dan ook (the good, the bad and the ugly).

Dan is het ook nog zo dat ik het haar met mijn ‘niet-altijd-goed-met-mezelf-kunnen-vinden-periodes’ niet makkelijk heb gemaakt. Er zijn periodes geweest dat ik wel op haar moest leunen want in mezelf vond en had ik het niet. Ze heeft me soms letterlijk door de dag heen geholpen op een manier die èn doortastend èn liefdevol was. Op momenten dat ik het licht niet zag – pakte ze resoluut mijn hand. Zonder twijfel, ongetwijfeld met verdriet, maar vooral met een ongekende ‘ik geef het en jou niet op-mentaliteit’. Iedereen die een beetje blij met mij is op dit moment, is haar eigenlijk wel een dank je wel verschuldigd. En niet in de laatste plaats ikzelf.

Dat zeg ik, mijn moeder verdient een ode op zich. Een ode omdat ze zich niet door tegenslag heeft laten weerhouden, een ode omdat ze niet in een hoekje is gaan zitten kniezen (terwijl dat best mag en iedereen recht op zijn of haar knieskwartier/uur/week/jaar heeft), een ode omdat ze niet het beste gevoel voor humor heeft maar wel ontzettend grappig is, een ode omdat ze een van de meest breed ontwikkelde en intelligente vrouwen is die ik ken, een ode omdat ze zich altijd voor een ander inzet, een ode omdat ze een enorm rechtvaardigheidsgevoel heeft en daar naar leeft, een ode omdat ze meer aan zichzelf denken mag, een ode niet omdat ze een vlijtige huisvrouw is maar wel omdat ze stoer en belezen is, een ode omdat ze niet van shoppen houdt maar wel van lekker zitten theetje drinken met een heerlijk stuk taart erbij, een ode omdat bij haar de lat eigenlijk altijd stiekem een beetje te hoog ligt, een ode omdat zij in mijn meest donkere periode naast, voor en achter me is blijven staan, een ode omdat zij is, zoals ze is. Een ode gewoon daarom. Oh ja, en ook natuurlijk vanwege die tonnen liefde en geduld.

(Zeg niet, dat ik je niet gewaarschuwd heb!).

De ZIN of Liedjes in je ogen#Stories.of.my.Life

Dagen kunnen voorbij gaan zonder dat je ze echt registreert. Zoals ze in het Engels zo mooi zeggen 'You go through the motion'. Je doet wat je doet zoals je altijd doet, alles gaat vanzelf en het merendeel gaat gedachtenloos aan je voorbij. Je rijdt naar je werk en je knippert met je ogen en je bent er, de weg, de mede-weggebruikers de afslagen die je niet moet missen, ze zijn allemaal onopgemerkt aan je voorbij gegaan. Of je staat te wachten op de trein, stapt in, gaat zitten en voor je het weet de eindhalte bereikt.

Zo kunnen dagen onafgebroken zich voltrekken en alles is goed. Alles is dan goed... Toch?

Heb zelf echt geen idee. Dan maar een gedichtje - altijd goed.

Liedjes in je ogen

Als ik mijn ogen dicht doe
kom ik je tegen, stil.
Jij doet zoals jij doet.
En ik heb alleen een wil
jou tegen mijn lijf, toe.
Ik droom van jouw muziek
liedjes in je ogen
liedjes in je ogen
Stil, alleen maar mystiek 

 (Nog steeds op zoek naar blogger-wizzard :-), anyone? - Mail me naar maaikes.writersblog(a)gmailpuntcom!

Dat is nu de vraag#Easy.Friday (sort of)

Ergens in januari 2012 schreef ik...

"...in alles wat ik doe - alsof er een grote spiegel staat die me keer op keer dwingt te kijken - naar mezelf - naar het nu - naar mezelf in het nu. In plaats van dat ik mijn spiegelbeeld zie, stelt die spiegel mij steeds dezelfde vraag: Maaike, wat ga jij nu doen?

Dat is nu de vraag."

 

Beeld: webneel.com

Dat is 12 september 2014 (nog steeds) de vraag. De vakantie mag voorbij zijn, maar de existentiële levensvragen ben ik zeker nog niet voorbij. Kom gerust langs hier op dit blog - al zal ik misschien iets minder frequent posten, maar posten zal ik zeker.

Voor nu voor iedereen een heerlijke vrijdag en een prachtig weekend gewenst.

Liefs, kussen en knuffels
van iemand die uitelkaar knalt van dankbaarheid
Maaike

Existentiële levensvragen...#Stories.of.my.Life

...and stuff. En die houden me even gekluisterd aan het analoge. 'Not back in a sec - but will be back.'

 

Liefs, M.

 

PS Voor de 'give-a-wayers', er is iets mis gegaan met verzending. Dus dat ga ik helemaal en meer goed met jullie maken. Dikke liefs, M. 

Het is een weg#Altar.for.Life

 

 

Het is een weg.
Hier begint deze weg.
Hier.
Het brengt je op plekken
van dromen en van verlies....
Deze weg.
Deze weg bewandel je
zonder het inzicht van de ander.
Op deze weg beweeg je
en het verandert je.
Jij ervaart deze weg
zoals jij 'm ervaart.
Het is gissen naar
de weg van de ander.
Naar of zij verandert.
Een goede weg
zoals deze weg
kruist met die van anderen.
Jij kiest.

 

 

Met een 'rauw' randje#Easy.Friday

...

(stil)

...

 

 

Het is vandaag geen #Easy.Friday. Er is teveel gebeurd. Er gebeurt teveel. Ik heb deze foto vanochtend al gedeeld op Facebook. Want eerlijk gezegd ben ik vooral met stomheid geslagen...niets zinnigs op deze '#Easy.Friday'...

 

"De lijn is eindeloos. Onzichtbaar - maar voelbaar.''#Stories.of.my.Life

Het witte vel knippert. Het toetsenbord onder mijn handen 'jeukt'. Er borrelt van alles in mij. Teveel. Ik weet niet waar ik moet beginnen. 'Begin toch gewoon, in godsnaam begin'. Ik hoor mijn oma. Mijn oma heeft dat nog nooit tegen me gezegd, maar het is haar stem. (Of dat werkelijk zo is, of dat ik dit haar toedicht - maakt mij niets uit).

Haar stem is sinds ze is overleden nadrukkelijk aanwezig. Dat is waar. Een stem vol geduld maar heel resoluut. Een zachte en ferme hand die mij voortduwt. In haar voel ik de aanwezigheid van alle vrouwen voor en na haar. Mijn overgrootmoeder, haar moeder, mijn moeder, haar dochter, mijn tante, haar dochter, mijn nichten, haar kleindochters.

De lijn is eindeloos. Voor het grote deel onzichtbaar - maar voelbaar.

Beeld: chronicallyvintage.com

Het witte vel is niet meer wit. De vingers dansen over het toetsenbord en ik heb over iets geschreven waarvan ik niet dacht dat ik schrijven zou...

Niets MOET en alles MAG!#Stories.of.my.Life

Vanaf deze week duren mijn weekends lang. Van donderdag tot en met zondag en dat bijna twee maanden lang. Ik verheug me op alles wat ik kan doen, waarvan ik het meeste waarschijnlijk niet ga doen…zoals dat gaat. En ik verheug op wat zich spontaan aandient, waarvan ik nu nog niet kan weten wat het zal zijn. De mogelijkheden…

Al heb ik, want zo ben ik wel, wel een klein lijstje. Niet een ‘to-do-list’ maar een ‘wish-list’. Want de les is, niets MOET en alles MAG!

Mijn 'wish-list'
- iedere week één keer alleen een mooie wandeling
- Maaikes.WritersBLog make-overen
- Project X (zo heet het niet, maar het kan even niet anders)
- schrijven voor #ZielopdeTong #PassieopdeVloer

Dat is 'm! Goed hè, het is echt een kleine lijst. Geen oneindige hoge latten maar wel ellenlange weekenden met volop tijd voor niets moeten, alles mogen en mijn kleine 'wish list'. Zin!

Beeld: www.danielemargara.com

Sint Anna 'under construction'#Easy.Friday

Ons huisje wordt even extra verzorgd. Sint Anna 'under construction'. Ok, 'construction' valt wel mee. Maar het huisje heeft wel een nieuw dakraam, vernieuwde voordeur - de achterdeur volgt - en dat alles voorzien van een prachtig likje verf. Op #Easy.Friday de foto's! 'Before and After.'

 

'Before'. Sint Anna anno 2008.

 

'In process'.

 

Details.

 

Meer details.

 

 

'After'. Sint Anna anno 2014



'Later is in het echt, echt niet interessant' #ZielopdeTong #PassieopdeVloer

'Hij is verliefd geworden op het idee van wie ik zou kunnen worden. Toen bleek dat ik al ik was, hield het idee op te bestaan en bloedde zijn verliefdheid dood.
Hij wordt alleen verliefd op de belofte - op het idee van wat kan zijn. Verliefd op een idee dat niet over nu gaat maar over later.

Maar later is in het echt...echt niet interessant.'

Beeld: coltre.tumblr.com

'Klaar voor mijn droom'#ZielopdeTong #PassieopdeVloer

Na mijn ‘haast’ van twee jaar geleden, ‘wakker en gevonden worden’ van een jaar geleden en nog steeds wakker worden, gevonden worden, wakker worden, gevonden worden…denk ik wel dat ik klaar ben voor mijn droom.

 

'Klaar voor mijn droom'

‘k Bedoel maar, om klaar te zijn voor je droom moet je minstens wakker zijn om 'm waar te kunnen maken.

 



'De lijst.' En analoge teksten omzetten naar 'digitaal'

Al vijf...zes jaar mijn wens, een eigen bundel. De lijst, van wat ik erin wil, is gemaakt.
#ZielopdeTong #PassieopdeVloer
voorheen #WijzijnWederzijds
daarvoor #FunctioneelRijm

Repost 'Idealisme.àla.Maaike'#Easy.Friday

Na een hele hoop negatieve berichten overal aan te treffen, had ik de behoefte daar iets positiefs tegenover te stellen. Daarom deze post... ...schreef ik in november 2013. En nu voor vandaag, omdat het #Easy.Friday is, post ik 'm weer.

..."plukken we allemaal bloemen, tenzij je hobby boomhutten bouwen is"...

Een dierbare vriend zegt regelmatig over en tegen me "Joh, jij bent zo'n hippie die het liefst met iedereen alle dagen de hele dag bloemen in de wei wilt plukken." Goh, wat zou dat toch geweldig zijn als dat de wereld draaiend zou houden…en misschien is dat ook wel zo. Mij mag af en toe naïviteit verweten worden, want zo heet idealisme tegenwoordig, maar het is net zo naïef en zelfs gevaarlijk naïef om te denken dat je toch niets kunt veranderen en dus dan maar niets doet en ondertussen met cynische opmerkingen en teksten rondstrooit. Dan verandert zeker niets (ten goede).

Alles - alles wat we doen, de systemen, procedures en processen - alles is door ons bedacht. Het is dus helemaal niet naïef te vinden en te bedenken dat je alles echt alles kunt veranderen, kunt verbeteren of zelfs helemaal 'from scratch' opnieuw kunt beginnen. "We know better, so why not do better" (naar quote van Maya Angelou). Wat ‘ons’ tegenhoudt is angst, angst voor alles en bij degenen die nu aan de touwtjes trekken - angst om macht, geld en controle te verliezen. Dat we ‘in process’ de wereld verliezen is blijkbaar daaraan ondergeschikt.

Ik geloof in een betere en mooiere wereld. Sterker nog, deze wereld ontvouwt zich iedere dag voor mijn ogen. De mensen die plekken waar ze zijn schoner achterlaten dan ze ze aantroffen (KLEAN), individuen die hun bedrijf op een eerlijke manier vormgeven (Lovechock), de kennis die mensen online delen, het groeiende verzet tegen giganten als Monsanto en de groter wordende behoefte aan anders. Anders is de behoefte aan een toekomst die uitzicht biedt op een echte toekomst.

Nee, ik ben niet naïef, ik ben hoopvol. Ooit interpreteerde ik de uitspraak ‘No hope, no future’ als ‘er is geen hoop, geen toekomst – er is alleen nu.’ Maar nu interpreteer ik hem, ‘zonder hoop geen uitzicht op een toekomst’. En ja, in mijn toekomst zijn de zelfvernietigende systemen niet meer...

...en plukken we allemaal alle dagen bloemen in de wei tenzij je hobby boomhutten bouwen is.

'Manifesting'#Stories.of.my.Life

Gisteren in de trein viel mij een gedachte toe, een voelen en weten. In mijn agenda heel veel ruimte voor 'Notes', mijn pen vloog over het papier. Als ware opnieuw wakker en gevonden worden.

"You are that unique particle of being of this common shared life-energy. I am that unique particle of being of this common shared life-energy. You are me. I am you. We ARE (one)."

 (Dit blog is echt toe aan een nieuwe jas en is al 'in transition'....'manifesting'. Wie is heel heel erg thuis in 'customizen' van Blogger-blog, wat ik wil lukt mij niet. I need you! Mail me naar maaikes.writersblog(a)gmail.com)

Raak#ZielopdeTong

Als jij mij raakt,
raak jij mij.
 
(Soms zit ik zo vol...dan volstaat geen enkele volzin. Daarom deze enkele zin.)

'All is one'#Easy.Friday

Het is niet belangrijk wat ik schrijf. Het is belangrijk dat ik schrijf. Vooral dat ik me helemaal 'mij' voel wanneer ik schrijf - ongeacht het onderwerp. Ik merk wel dat de onderwerpen steeds persoonlijker worden...mijn schrijven wordt persoonlijker - alsof de scheidslijnen tussen mij, de onderwerpen en de handeling langzaamaan vervagen. 'All is one' Uitroepteken...Vraagteken?

...snapt iemand dit...

#Easy.Friday, even 'the heck with it' - ik moet dit kwijt. Voor iedereen vooral een 'Interesting.Friday' en een die hopelijk ook 'Easy' verloopt.

'Ik zou kunnen vliegen'#ZielopdeTong

Beeld: zenabutt.wordpress.com

Ik zou kunnen vliegen

Als het krokend riet buigt, knakt en zakt
– zijn de hoogtijdagen voorbij.
Naar binnen, naar binnen.

Maar net daarvoor wuifde het riet fier,
met de kopjes om hoog,
gezicht in de wind en zon.

Ogen als spleetjes en armen wijd gespreid,
je zou kunnen vliegen.
Ik zou kunnen vliegen.

'Voor iedereen die ons inspireert...'#BLog.Life

2 september 2013 begon ik met de woorden "Soms valt iets snerpends samen..."

Deze dagen besef ik hoe mijn leven nu verweven is en te danken is aan een leven dat hier niet meer is. Van iemand die ik zelf nog nooit heb ontmoet. Daarover wil ik graag meer vertellen, maar wel zo dat het en ik haar eer aan doet - dat is nog even de woorden hun plek laten vinden.

Wat ik (er) vandaag mee zeggen wil, is dat je onverhoed geïnspireerd geraakt kan zijn door de aan- of afwezig-zijn van een ander. Onverhoed, omdat het bewustzijn daarvan op het moment zelf lang niet altijd voelbaar is...het is dan achteraf van een 'Oh ja-gevoel' en kwartjes die alom vallen.

Voor mij is het nog steeds bevreemdend in een proces te zitten - waarin ik nooit zo (snel) was ingestapt door het heengaan van een voor mij 'onbekende' met wie ik zoveel gemeen bleek te hebben. Voor vandaag dus 'voor iedereen die ons inspireert, in hun aan- en afwezigheid'.

Beeld: artismoving.blogspot.com

'Greatness'#Easy.Friday

Dit houdt mij bezig. 'Waar wacht ik op dan...?', is de vraag. Of beter gezegd 'Waarom wacht ik...?' of nog beter, 'Waarop wacht ik...?'

I-N-Spi-R-A-T-iE'Couleurs'#OrangeEdition

Vanavond juichen we springen we als echte kangaroes als we van de 'Aussies' winnen. Als... Maar mij geeft vanavond de aanleiding weer met een I-N-Spi-R-A-T-iE-post te komen. 'Couleurs' orange-editon.

Aan de voetbalshirts en -shorts valt het misschien niet af te lezen, maar oranje is de kleur van de 2e en 'sacral chakra'; een mooie kleur met betekenis. Toch goed om te weten, als je zelf vanavond er oranje-gekleurd op staat :-). Veel plezier!

 

 

 

  

 

Zin in 'nieuw'#BLog.Life

De laatste tijd post ik voor mijn doen weinig en onregelmatig. Ben wat zoekende hoe ik met dit blog verder wil - want verder wil ik... Alleen anders. Daarnaast wil ik dit blog soort van samenvoegen met een ander project - waarover ik hier (nog) niet kan uitweiden.

Er komt in ieder geval een metamorfose en ik wil meer delen over hoe ik (mijn) leven bezie. Waar ik mijn inspiratie vandaan - hoe ik leef, hoe mijn binnenwereld is. Nu deel ik van tijd tot tijd daar wel wat over, maar ik heb behoefte aan meer 'de diepte in'.

Geen idee waar het exact op gaat uitkomen, maar ik heb zin in 'nieuw'! Laat ik het daarop houden. Tot mijn volgende post, wens ik jullie trouw aan jullie zelf en jullie geluk.

Dikke liefs, Maaike

Kiekjes@#Easy.Friday

Gewoon wat kiekjes. Van Oostenrijk mijn Zelfie (Ziek-sELFIE), Tammo & plant en onze kekke nieuwe schemerlampen (gezien en gekocht bij Kowalski te Alkmaar!). I love a good schemerlamp!

Happy #EasyFriday everybody :-)