Het sluipt stil
Sluimert
Sshtt...
Je sluit het
van je af
Shhtt..
Als het stil is
is het niet
Shhtt..
Je kan het
niet loslaten
dus shhtt...

Het broeit dus diep van binnen.
De deksel dik en dicht.
Het mag niet open.
De gevoelens drukken met hun gewicht.
Klem gezet in je eigen overlevingstactiek.
Het sluipt, sluimert, het lijkt stil van buiten
alleen van binnen van binnen paniek.
Je kan ze niet loslaten of
jezelf van ze losmaken
Te lang al vastgezet.
Geen arm of handgebaar aangenomen
nu alleen bevangen van je demonen.
Sleep je jouw bloed mee in jouw val
erven zij jouw diepe diepste dal.
Dus ben ik hier stil
shhtt...

* H A P P Y * Up-date on (my) Life. Live. SelfLove and Learn #StoriesofmyLife

<< N O  W O R D S.  J U S T  Mr.  S I M O N >>

 

Inspired. Up-date on (my) Life. Live. SelfLove and Learn #StoriesofmyLife

<< N O.  W O R D S. >>

 

 

 

 

 

 

 
 

L O V E #InTimesofHardship

Quotes and principles to hold on to in times of Hardship

Corinthians 4:8 - 9
8. We are hard pressed on every side, but not crushed; perplexed but not in despair;
9. persecuted, but not abandoned; struck down, but not destroyed.

7 buddhist principles to overcome difficult times and find peace
1. Cultivating understanding and compassion, allows us to cool anger
2. We can transcend fear by discovering its source
3. We're perfectly 'whole'
4. Our mind is a monkey. And mindful meditation can help us catch it
5. We are the continuation of our loved ones (they're in us)
6. We're intrinsically interconnected in the most intimate way (so we don't have to feel lonely)
7. You are not your inner dialogue

In de luwte van jouw lawaai #AltarLife #AltarLove

In de luwte van jouw lawaai

Als alles stilstaat

blijft, niet voorbijgaat

Jouw hart jou toefluistert

en jij zacht luistert

omdat het kan

Omdat alles vertraagt

omdat niets gaat

zoals het gaat

Is dit nu kans

Omdat alles stilstaat

hier blijft, niet voorbijgaat

Jouw hart je toefluistert

En jij luistert

In de luwte

In de stilte

Waar jij begint
Jij je verbindt

aan het voelen dat je hoort

de woorden die je ziet

helder en onverstoord

Omdat alles vertraagt,

alles stilstaat

in de luwte

van jouw lawaai.

M A S K E R S #AltarLife #AltarLove #StoriesofmyLife

M A S K E R S

Aan onze maskers
Zo echt
als de pijn daarachter
Aan onze maskers
Die maken 
dat we alles dragen
Tot de lijnen
uit hun voegen barsten
Aan onze maskers
Onze makers
Onze pijn-maskeerders en -dragers
Tot wij één zijn
niet meer hoeven te schuilen
Voor de pijn en tranen
Wij onze verhalen brengen
en geen meer hoeven te halen.
Aan onze maskers.

De droom #AltarLife #AltarLove

Hij zit tegenover mij. Armen over elkaar, zijn blik iets voor hem gericht. Ik kijk naar hem, hij ziet mij niet.
"Je trekt aan mij."
- "Hoe trek ik aan jou."
"Als je iets zegt of me bericht. Je verwacht van mij dat ik reageer."
Ik knik.
- "Ja, ik vind het fijn als je wel een keer reageert. Ja, dat laat ik merken. Als ik al even niets gehoord heb."
Hij knikt.
- "Jij laat me in het ongewisse. Dan benader ik je omdat ik weten wil waar je bent. Dat is voor jou trekken, voor mij een manier om duidelijkheid te krijgen maar jou daarmee ook de ruimte te geven om te zeggen dat je met rust gelaten wil worden. Ik begrijp nu dat dat voor jou als trekken voelt. Lastig, want ik wil ook laten merken wanneer je op radiostilte gaat zonder uitleg, dat dat vervelend voelt."
Hij knikt.

Zijn handen in zijn schoot. Hij kijkt me aan. In mijn droom.
Maar hij liep weg. Liet mij in 'een ongewisse' met het gevoel inadequaat te zijn, aan hem te trekken...
(natuurlijk was ik dat ook - en gaf ik hem dat gevoel)
...maar ik heb eigenlijk nooit geweten wat hij wilde, waar hij behoefte aan had of wat hij echt nodig had. De verlaten wens ons inadequaat te zijn te delen...er doorheen te wandelen. Samen. Mijn droom. De echte droom.

Licht #AltarLife #CloseUp #StoriesofmyLife

Licht

Het is dat licht

in het duister

dat schijnt

op mijn gezicht

Het is dat licht

dat ik zien kan

maar niet voel man

dat schijnt

dat licht

op mijn gezicht

Maar ik voel

ik voel het niet

in mij

dat er ook maar iets schijnt

Dat was het ooit

koud klam en berooid

Dit nu kan ik 

want dat licht

mijn hoop 

is in mij,

mijn uitzicht.

Lief ongemak - The Sequel #AltarLife #StoriesofmyLife

Vorig jaar (2017-2018) op oudejaarsavond schreef ik geheel onderstaande. Een brief aan mijn 'lief ongemak'. Ik spendeerde oudejaarsavond met mijn ongemak en mijzelf. Een avond van door de zure appel heen bijten en dan toch uitkomen op een soort van comfortabel zijn met mijn ongemak. Een lange eenzame avond maar met een hele mooie uitkomst. Ongemakkelijk leerzaam.

Oudejaarsavond voorafgaand aan dit niet meer zo hele nieuwe maar zeker ook nog geen oude jaar zou ik niet alleen doorbrengen, had ik me voorgenomen. En zo liep het ook. Ik was waar ik wezen wilde...en toch voel ik me ongemakkelijk denkend aan het oudejaar 2018. Stiekem ruil ik 'm liever in voor mijn ongemak en mijzelf... Het was sowieso gemakkelijker geweest - gezien het feit dat mijn ongemak en ik inmiddels behoorlijk vertrouwd zijn geraakt. Prachtig gezelschap was het oudejaarsavond 2018, maar ingegeven door een samen-zijn die nu blijkt niet heel erg samen-was. Ja, cryptisch misschien, maar anders kan ik het niet zeggen.

Maar winst is met deze ervaring dat ik niet meer 'bang' voor mijn ongemak ben. Dat ik liever alleen ben met mezelf en mijn ongemak dan niet alleen in een samen wat niet heel erg samen is. Een hele wijze les (een dure ook, maar goed dan heb je ook wat). Lief ongemak, je bent er nog steeds. Je bent er nu. Een nieuw ongemak. Of misschien niet nieuw - vooral oud - maar een die ook getackeld mag worden. Nu het nieuwe jaar meer dan een maand 'oud' is. Kennelijk is dit ongemak één die niet op één oudejaarsavond te ervaren is...waar meer dan één avond voor nodig is. En dat is oké. Hoe ongemakkelijk ook. (Dus het 'oogsten, schransen en leren', die 7 vette jaren beginnen blijkbaar zo...)

31 december 2017 - 1 januari 2018

Lief ongemak,

Vanavond (oudejaarsavond) breng ik door met jou. Waar het misschien eerst 'gemakzucht' was, vinden van prettig gezelschap of een kek feest had ik niet echt zin in, is het nu vooral voortzetten van waar ik eerder dit jaar mee begonnen ben: het vinden van mijn gemak in ongemak.

Ik ben wel eens eerder van een oudejaarsfeestje naar huis gegaan maar dan trof ik altijd nog een huisgenoot of twee. Nu is het echt jij en ik. Oké, met een mini-fles Merlot en wat oliebollen. En oh voor de lezer, nee dit is geen 'roep' om een uitnodiging of 'schreeuw' om aandacht. Dit is alleen om te laten zien waar ik ben en hoe je een avond als deze ook kan besteden.

Mijn ongemak en ik zelf houden ons doorgaans van elkaar gescheiden. Te ongemakkelijk namelijk. Het hoort ook bij mijn 'bij mijzelf uitchecken' (en dit jaar weer nog meer (zelf)reflectie...it never stops). Dat wil ik oprecht niet meer. Ik wil alles van mezelf aangaan en vooral voelen. En op advies, gedoseerd. Vanavond is een oefening in voelen van ongemak en daarmee 'oké' te zijn.

Geen flitsend glitterpak, snelle babbels en hippe drankjes. Geen groot gezelschap (alhoewel ik gezelschap gehouden wordt door tig gevoelens...) of een klein exclusief klein gezelschap (nou ja...in dit geval wel héél klein en zeer exclusief ;-) ). Gewoon mijn ongemak en ikzelf.

Dat gaat ongemakkelijk zijn. En ongetwijfeld 10x slikken en ongetwijfeld terugkijken op meerdere van dat soort momenten afgelopen jaar. Niet makkelijk maar wel met een grote winst: dichter bij mezelf, mezelf beter kennen en daarmee meer van mezelf. Daar wil ik op verder bouwen. Maar ook ik wil dat al die momenten van ongemak van 2017 vanavond oplossen in mijn ongemak. Het is niet een situatie, omstandigheid of persoon. Het is van mij. Ik doe dit. En dat is goed.

Lieve mensen, ik wens jullie al het gemak in jullie ongemak toe - nu en alle nu's die komen gaan in het nieuwe 2018.

Liefs,
Maaike

Het Lied van dit Universum - on repeat #AltarLife #AltarLove

Het lied van dit Universum

Alles ligt in mij besloten

de wereld, het bestaan.

Alles kan zich in mij ontvouwen

voortduren en vergaan.

Ik ben heel en ik ben al.

Met liefde alom overgoten

in het ritme van het hart

drum ik zacht

met iedere slag

het lied van dit Universum.

- Maaike -
februari 2017

'Mens-zijn is een herberg' - Rumi #AltarLife #AltarLove #Inspireren

'Mens-zijn is een herberg' is een tekst van Rumi al heel lang met me meereist. Gelukkig.

In de afgelopen periode zijn zoveel gevoelens 'langsgekomen', en nog. Altijd een uitdaging om ze te verwelkomen. Ook pijn, boosheid of intens verdriet. En zoals ze langskomen, vertrekken ze ook weer. De tekst van Rumi herinnert mij daaraan. (Gelukkig genoeg liefde, warmte en geluk.)

Mens-zijn is een herberg

Elke ochtend arriveert er een ander,
Een vreugde, een depressie, een laagheid,
Een moment van bewustzijn daagt op
Als een onverwachte bezoeker.
Verwelkom en vermaak ze allen!
Behandel iedere gast met eerbied,
Al is het een schare verdriet
Die je huis heftig
Van zijn meubilair ontdoet.

Misschien ruimen ze je huis leeg
Voor een nieuwe verrukking,
De donkere gedachte,
De schaamte,
De boosaardigheid…

Treedt ze met een lach, bij de deur, tegemoet
En noodt ze binnen.
Wees dankbaar voor wie er komt;
Ieder van hen is immers gezonden
Als een leidsman{vrouwe)
Van boven…

Rumi
mysticus, filosoof, poëet

"See you around..."# 5 jaar I.M. Philip Seymour Hoffman

Vijf jaar geleden schreef ik onderstaande. Over de grootste. Als je het mij vraagt. Altijd 'spot on' in zijn keuze voor rollen en de uitvoering ervan. Hij blijft voor mij de grootste en de mooiste. Philip Seymour Hoffman.

"See you around..."

Mijn fantasie is hem letterlijk tegen het lijf lopen, daar samen om lachen om vervolgens naar een koffietentje te gaan en daar de meest geweldige gesprekken te hebben. Uren praten we dan over kunst, film, literatuur en poëzie en MUZIEK. Over het leven, de zin en onzin. Het koffietentje sluit dus besluiten we om ons gesprek in een hotelbar verderop in de straat voort te zetten.

Dit alles vindt plaats in L.A. Ik beleef een soort 'Barfly meets Naked (twee van onze gedeelde lievelingsfilms, blijkt dus daar in dat koffietentje) meets The Boat that Rocked' en ik ben in de zevende hemel. Hij is precies zoals ik had gedacht, grappig, slim, gevoelig en breed ontwikkeld. Het is tegen de ochtend dat we afscheid nemen en telefoonnummers uitwisselen. "See you around Maaike, really nice meeting you", en ik knik flauw - nog steeds een beetje starstruck.

Barst van Broosheid #AltarLife #AltarLove #StoriesofmyLife

Beeld: daniellesaunders.com

Barst van Broosheid

Met reuzestappen loop ik weg

ik wens een afstand zo groot

als oneindige tijd

Dat gevoelens die ik blootleg

kunnen zijn zonder ademnood

de ruimte als respijt

Met reuzestappen loop ik weg

spring ik een duizend mijl

weg van onze tijd

Zodat alles wat ik blootleg

en meer nog onderwijl

niet meer barst van broosheid.

Contrast #StoriesofmyLife

Hele dagen en avonden. Gebroken nachten.
Angstzweetaanvallen maar hele goede deodorant.
Sneeuw buiten, 20 graden binnen.
In tranen het ene moment,
in mijn broek piesen van het lachen het volgende moment.
Rauw van buiten, zacht en kwetsbaar van binnen.
De boodschappen doen alsof het de gewoonste zaak van de wereld is
met buitengewone onzichtbare onrust in mijn hoofd.
's Avonds een intake-gesprek voor een kliniek,
de volgende dag een sollicitatiegesprek.
Wasjes draaien door als mijn adem stokt.
Wat je ziet is van het alledaagse,
wat je niet ziet is wat jij voelt.
Zo is het voor jou. En voor mij.
Contrast is in alles taal.

Hoe het jou vergaat #AltarLove #AltarLife #StoriesofmyLife

Het is niet klaar
niet na 7 of na 100 jaar
Tranen ruim geplengd
Onderwijl grootse schoonheid ontdekt:
jij en alle aarde-verlaters
hebben zich in mijn dagelijkse vermengd
In de muziek op de radio
de twee merels op mijn dak
Wat dacht je van de regenboog
of ontbijten, senang en op mijn gemak
In aanmoedigende woorden,
die ik waarschijnlijk mezelf toefluister
In het licht van de dag
of het nachtelijk duister
Overal kom ik jou en jullie tegen
In zachtverwarmende zonnestralen
zelfs in de miezerende regen.
Niemand is ooit echt weg
die de aarde verlaat
Ik vraag me nu alleen af hoe het jou vergaat.

7 jaar #AltarLife #StoriesofmyLife

Morgen is het 7 jaar geleden. 7 jaar geleden, 17 januari 2012, zijn in feite 'mijn 7 magere jaren' ingegaan. Het begon met jouw heengaan en startte eigenlijk al met de paar dagen in het ziekenhuis die daaraan vooraf gingen. Het begon niet om jou, maar ik constateerde een klein tijdje geleden dat ik al 7 jaar bezig ben met een pittige reis. De 'spreekwoordelijke of beter gezegd de Bijbelse 7 magere jaren'.

Mager is niet helemaal de juiste toon of uitdrukking, want aan heftige gebeurtenissen en avonturen geen tekort geweest deze 7 jaar. Nee, in dat opzicht waren het hele dikke vieze vette jaren. Waarvan ik inmiddels wel vind, dat het mooi is zo. Mensen kwijtgeraakt aan de dood (waaronder jij), het leven en vooral het leven en mezelf voor een lange tijd incluis. Eigenlijk was ik heel lang niet in mezelf thuis.

Na jouw vertrek, na de scheiding, na die ene ex - klap op klap op klap (die in de laatste twee gevallen ikzelf aan mezelf uitdeelde) - was het steeds een beetje bij beetje wakker worden. Tot dat ik een paar jaar geleden begreep, dat wat ik deed duidelijk niet werkte. Van drama naar drama. Van depressie naar 'what in the hell' is dit nu weer - moest er nog weer meer anders. Ik moest anders en vooral ik moest nog meer naar binnen. Want naar binnen was de sleutel naar echt 'wakker worden'.

Het duurde om over die ene ex heen te komen. Hoezeer ik wist dat ik en veel van en in mij anders moest, loskomen lukte met zeer steeds weer op en af en met haperende stappen. Maar het lukte. En in het proces groeide het besef dat de sleutel tot wakker worden in mijn voelen lag en ligt. Een pad waarop ik al voorzichtige schreden had gezet maar een die ik nog niet vol overgave bewandelde. Dat is nu anders. Volkomen en volledig.

Dus morgen is het 7 jaar geleden dat de 7 magere jaren die in lessen dan wel weer 'vet' waren, aantraden. Maar doe mij nu maar dan die 7 vette jaren. Jaren van oogsten, schransen en leren. Want van alles leer je, zeker als je wakker bent en aanblijft. Laat dat dan net het goede voornemen zijn voor dit jaar wat niet mijn goede voornemen is. Laat jouw dag niet alleen de start van iets magers zijn, maar ook het begin van iets 'vets'. Dikke vieze vette avonturen. Kom maar door!

Een ode... #AltarLife #StoriesofmyLife

Omdat ik zo vaak de vraag krijg, waarom 'al die vogels op mijn lijf' (welgeteld drie). En dan vooral 'die ene' of 'die grote'. Hierbij mijn antwoord: Deze 'sprookjes-achtige' 'blackbird' is een ode aan mijn moeders, hoeders (tantes, nichten), zusters, dochter, grootmoeders en al mijn voormoeders. En op die plek draag ik haar en hen heel fijn heel dicht bij mijn hart.

De foto is genomen tijdens de (eerste) tattoo-sessie, komend april alweer vier jaar geleden.

Achter nu in 't voor

Wij schrijven ons verhaal
Wij schrijven de woorden
van onze voor-voormoeders
Lopen in hun voetstappen
worden hun achter-hoeders
Geven hun verhalen door

Zo leeft achter nu in 't voor

-februari 2015-
Maaike

'Joyful bliss of consciousness' #AltarLife #Bloggen #StoriesofmyLife

De beste voornemens...zijn...althans voor mij...voor 2019...geen voornemens te hebben. Anders dan wat is zich te laten ontvouwen, aan te zijn en aan te blijven bij wat is en daar helderheid op hebben. Volg je het nog? Aanblijven dus. Wakker zijn. Niet duwen. Niet trekken. 2018 was heel hard werken, niet omdat dat het voornemen was, zo bleek 2018 te zijn. Er is daarmee zoveel in beweging gebracht...wat nog steeds in beweging is.

Het is vooral het herkennen van mijn kansen en mogelijkheden. Alles: 'the good, the bad, the ugly, the pain and the crazy'. Daarom dat aanblijven dus. Ik ga dit jaar niet veel doen, maar er gaat dit jaar fantastisch veel gebeuren. En natuurlijk doe ik genoeg...maar alles is al in werking gezet. Dus dat ga ik niet doen...ik ga mee met de stroom wanneer dat past...tegen de stroom in wanneer dat 'moet'...of gewoon lekker dobberen. Wat mij betreft vooral heel veel dobberen. En ervaren hoe dat voelt.

Aanblijven. Helderheid hebben op wat is. En dat heb ik eigenlijk best wel. Het jaar is nog maar 6 dagen jong. Wat een mooi begin is dat...'the joyful bliss of consciousness'.

Heb een magisch 2019 lieve iedereen. Staar je niet blind op de bestemming, ervaar tot in de kleinste vezel jouw reis. Daarin zit de zin, de betekenis en de poëzie.

Liefs, Maaike